Η Λίνα Νικολακοπούλου στο Βόλο με αφορμή την Ημέρα της Ποίησης

Βραδιά ποίησης με την συντροφιά της μεγάλης Ελληνίδας στιχουργού Λίνας Νικολακοπούλου διοργανώνει το Σάββατο 21 Μαρτίου, με αφορμή την «Ημέρα της Ποίησης», το Κέντρο Πολιτισμού «Ιωλκός» σε συνεργασία με την Διεύθυνση Πολιτισμού του ΔΟΕΠΑΠ- ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 8 μ.μ στο Θέατρο του Πολιτιστικού Κέντρου Νέας Ιωνίας και θα μιλήσει η Αρετή Τζανετοπούλου, Διευθύντρια του Μουσικού Σχολείου Βόλου με θέμα «Η ποίηση στη ζωή μας» .

Τραγούδια της Λίνας Νικολακοπούλου θα ακουστούν από τον καταξιωμένο Βασίλη Αγροκώστα με την συνοδεία της ορχήστρας μουσικών χρωμάτων του Κωνσταντίνου Γράβου (του Μουσικού σχολείου Βόλου), ενώ την εκδήλωση θα πλαισιώσουν μουσικά ο συνθέτης Ζαφείρης Κουκουσέλης και η ερμηνεύτρια Χριστίνα Κουλάκου. Η βραδιά θα κλείσει με τραγούδια από το μουσικό ντουέτο «Ανεμος» με την Κατερίνα Νιτσοπούλου και τον Κώστα Χατζόπουλο, ενώ ποιήματα της θα απαγγείλει η ίδια η Λίνα Νικολακοπούλου.
Η πολυσχιδής Λίνα Νικολακοπούλου που έχει συμπληρώσει ήδη τριάντα χρόνια πορείας στο ελληνικό τραγούδι, με ένα τρόπο γραφής πολύ ισχυρό και ιδιαίτερο μπαίνει στο χώρο του τραγουδιού επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό τον ελληνικό στίχο. Ο λόγος της είναι σύνθετος, με θέματα ερωτικά αλλά και κοινωνικά, χρησιμοποιεί μεταφορές, νεολογισμούς και έντονες εικόνες, πολλές φορές υπερρεαλιστικές. Οι στίχοι της Νικολακοπούλου αποτυπώνουν μια διαφορετική ανάγκη έκφρασης από τη μέχρι τότε στιχουργία, με θέματα που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα, γίνονται περισσότερο ψυχογραφικοί, περισσότερο προσωπικοί, θίγοντας τους σύγχρονους προβληματισμούς του ανθρώπου. Τολμηρή και με εξομολογητικό χαρακτήρα πολλές φορές στο στίχο της, η ίδια δηλώνει «Αν νομίζει κανείς ότι μπορεί να αναδυθεί κάτι χωρίς έκρηξη ή χωρίς θάνατο κάποιου άλλου πράγματος, κάνει λάθος. Πρέπει κάτι να δώσεις χωρίς τσιγκουνιά, για να βγει στο φως…Κάτι πρέπει να κάψεις…»
Από μικρή έγραφε πολύ και όπως η ίδια αναφέρει, η πρώτη της επανάσταση έγινε στα δεκατρία της. “Από κει που έπαιζα όλη τη μέρα στους δρόμους, ξαφνικά κλείστηκα στο σπίτι. Διάβαζα, έβλεπα πολύ κινηματογράφο και τα μεσημέρια έγραφα. Μου άρεσαν οι ώρες που δεν υπήρχε τίποτα το ξύπνιο στο χώρο…”. ..
Και συνεχίζει: «Η καθημερινότητα ποτέ δεν έπαψε να είναι για μένα αφορμή για έμπνευση. Με συγκινεί το γεγονός ότι δεν σταμάτησα ποτέ να την αντέχω και να θέλω να τnς δώσω τιμή. Με συγκλονίζει το χαμόγελο που βγαίνει σε έναν άνθρωπο μετά την επίγνωση της δυσκολίας σ’ αυτή τη ζωή, φέροντας εκείνο το κρυμμένο τραύμα που έλεγα στη «Σωτnρία τnς Ψυχής» και οι άλλοι έλεγαν ότι δεν καταλάβαιναν. Συγκλονίζομαι με τους απλούς ανθρώπους και τα μεγάλα έργα τους. Όπως και με τους μεγάλους ανθρώπους όταν τους βλέπεις να είναι εργάτες σ’ αυτό που κάνουν. Όταν είναι έτοιμοι να σε ακούσουν με σοβαρότητα, να σε διδάξουν, είναι παρόντες χωρίς ρόλους».΄
Οι συντελεστές της εκδήλωσης μεταξύ άλλων επισημαίνουν: «Στόχος μας είναι να γίνουν οι βραδιές αυτές γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ μας, να επαναπροσδιοριστεί η σχέση μας μαζί της και να καταφέρει να γίνει σιγά-σιγά αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, να ξεφύγουμε έστω και για λίγο από τις αντι-ποιητικές μέρες που ζούμε τα τελευταία χρόνια και να χαρούμε όσα η ποίηση μας προσφέρει».
Η είσοδος είναι ελεύθερη.