Συνέντευξη
Μαίρη Τσακνάκη – Γαβαλά
Καλεσμένη μας σήμερα η Κυρασία Πρίντζου.
Καλωσόρισες, Κυρασία μου στην κυριακάτικη «Θεσσαλία». Χαίρομαι ιδιαίτερα που εσύ είσαι εδώ σήμερα μαζί μας. Σου δίνω τον λόγο λοιπόν.
Καλώς σάς βρήκα κυρία Μαίρη και εγώ χαίρομαι που βρίσκομαι κοντά σας.
Καταγωγή, παιδικά χρόνια, σπουδές, καριέρα, οικογένεια.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Βόλο. Πατέρας μου είναι ο Γιάννης Πρίντζος, συνταξιούχος τοπογράφος μηχανικός, πρώην πρόεδρος του ΤΕΕ Μαγνησίας και πρώην νομάρχης Μαγνησίας και μητέρα μου η Ελένη Σεφερειάδου Πρίντζου, πρώην διευθύντρια του Γαλλικού Ινστιτούτου Βόλου για πολλά χρόνια. Δύο άνθρωποι δραστήριοι και αυτοδημιούργητοι. Σαρακατσάνος στην καταγωγή ο πατέρας μου, Μικρασιάτισσα κατά το ήμισυ η μητέρα μου. Εκρηκτικός συνδυασμός! Έχω και μία αδελφή, την Αρετή Πρίντζου, δικηγόρο.
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν υπέροχα! Οι γονείς μου, μας μεγάλωσαν με πολλή αγάπη, ελεύθερο πνεύμα και χιούμορ, κάτι το οποίο μας έκανε τη ζωή πιο εύκολη. Σοβαρό ρόλο στην ανατροφή μας είχε και η super γιαγιά μας, μητέρα της μητέρας μου, αρκετά αυστηρή, αλλά που κρυφογελούσε με τις αταξίες μας. Έφυγε στα 101 της χρόνια…
Είχα την τύχη το σπίτι μας για πολλά χρόνια να είναι το Γαλλικό Ινστιτούτο, μιας και ο διευθυντής είχε το δικαίωμα να ζει με την οικογένειά του στο διαμέρισμα που υπήρχε μέσα σε αυτό. Η μητέρα μου το επέλεξε, έτσι ώστε να έχει τη δυνατότητα να βρίσκεται πολύ γρήγορα κοντά μας. Ζώντας μέσα σ’ ένα σχολείο που δίδασκε τη γαλλική γλώσσα και το οποίο ήταν ένα κέντρο πολιτισμού του Βόλου, είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με τη γαλλική κουλτούρα, αλλά και να παρακολουθήσω σ’ αυτό εκθέσεις ζωγραφικής, συναυλίες, cinema, διάφορες εκδηλώσεις και γενικά να έρθω σε επαφή με την τέχνη και τους δημιουργούς της. Αυτό νομίζω έπαιξε σημαντικό ρόλο και στην επιλογή του επαγγέλματός μου.
Τα καλοκαίρια μας τα περνούσαμε κυρίως στο αγαπημένο μας σπίτι στο Φτελιό, ένα όμορφο ψαροχώρι που το θεωρώ και χωριό μου, μιας και πηγαίνουμε εκεί από το 1972. Εκεί χαρήκαμε την όμορφη θάλασσα με μπάνια και ψαρέματα, μαζέψαμε κοχύλια, γιορτάσαμε Καθαρές Δευτέρες και Πασχαλιές, περπατήσαμε σε ελαιώνες και μαζέψαμε χόρτα, κυκλάμινα και ανεμώνες. Ζήσαμε πολύ κοντά στη φύση. Σε αυτό το σπίτι, τα μεσημέρια του καλοκαιριού ζωγράφιζα πέτρες από την ακρογιαλιά και naïf ζωγραφιές.
Δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στις οικογενειακές συναντήσεις με το τεράστιο σόι του πατέρα μου στο μεγάλο κτήμα του χωριού Αερινού, στα γλέντια με τα κοντοσούβλια, τα αρνιά και τα σαρακατσάνικα τραγούδια, στους οξύθυμους, αλλά και χιουμορίστες θείους, με τα καλαμπόκια και τα κυνήγια, αλλά και στις θείες με τις πίτες που τις φούρνιζαν ταχύτατα στον ξυλόφουρνο. Επίσης, στο ετήσιο «προσκύνημα» της οικογένειας στην κορυφή του Βερμίου, στο Σιδεράκι, που τη δεκαετία του ’50 το καλοκαίρι ανέβαζαν και έβοσκαν τα πρόβατα. Ατελείωτες όμορφες στιγμές και εικόνες, τις οποίες έχω φυλάξει βαθιά στο μυαλό μου και τις ανασύρω κάθε τόσο για να τις ζωγραφίσω.
Στην πορεία, σπούδασα Γραφιστική στη Σχολή Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών του ΤΕΙ Αθηνών. Για ένα διάστημα δούλεψα στον διαφημιστικό όμιλο ΛΕΟΥΣΗ. Από το 1998 εργάζομαι ως ελεύθερος επαγγελματίας γραφίστας στον Βόλο, όπου και διατηρώ το γραφείο μου. Σχεδιάζω σήματα, εταιρικές ταυτότητες, έντυπα, αφίσες, προσκλήσεις κ.ά. Συνεργάστηκα με δημόσιες υπηρεσίες και πολλούς φορείς για τη δημιουργία εντύπων, τη διοργάνωση συνεδρίων (Περιφέρεια Θεσσαλίας, Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, Νομαρχία Μαγνησίας, Τεχνικό Επιμελητήριο Μαγνησίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου κ.α.). Με τη Γαλακτοβιομηχανία ΕΒΟΛ και με πολλούς ιδιώτες για τη σχεδίαση συσκευασιών. Έχω σχεδιάσει και σελιδοποιήσει βιβλία και καλλιτεχνικά λευκώματα. Σε ορισμένες εργασίες έχω αναλάβει και την εικονογράφηση. Εικοσιπέντε χρόνια εργασίας πέρασαν χωρίς να τα καταλάβω, γιατί για εμένα η γραφιστική είναι εργασία και χόμπι μαζί, με ένα ευρύ πεδίο δραστηριότητας.
Δίδαξα γραφιστική στο Δημοτικό Ι.Ε.Κ. του Δήμου Βόλου για δύο χρόνια (2000-2002), καθώς και καλλιτεχνικά μαθήματα στο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών του Δήμου Βόλου το ίδιο διάστημα.
Από το 2007 είμαι παντρεμένη με τον πνευμονολόγο ιατρό Γιώργο Καπότση. Είμαι μητέρα τριών παιδιών. Του Λευτέρη (που δυστυχώς «έφυγε» στα πέντε του χρόνια μετά από μεγάλο αγώνα), του Γιάννη και της Αμαλίας-Μαρίας. Δυστυχώς η νέα μου οικογένεια δοκιμάστηκε πολύ νωρίς. Καταφέραμε όμως να προχωρήσουμε. Προσπαθούμε να μεγαλώσουμε όσο καλύτερα γίνεται τα παιδιά μας, τα οποία βέβαια είναι αρκετά ζωηρά… Ασχολούμαστε πολλές ώρες μαζί τους με εκδρομές, διάβασμα, αθλητισμό, μουσική, παιχνίδια, ζωγραφική. Ο συνδυασμός παιδιών και επαγγέλματος δεν είναι καθόλου εύκολος. Εδώ θα πρέπει να ευχαριστήσω και τον Γιώργο, που, αν και έχει ένα δύσκολο και απαιτητικό επάγγελμα, καταφέρνει να βρίσκεται πάντα δίπλα τους. Είναι πραγματικά άξιος πατέρας. Επίσης τα πεθερικά μου Λευτέρη και Αμαλία Καπότση που ακόμα αντέχουν να τα υπηρετούν και να τα κυνηγούν!
Είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν και διαπίστωσα πόσο ταλαντούχα είσαι. Να μας πεις λίγα περισσότερα για το πώς έφτασες στη μεγάλη αυτή διάκριση;
Θυμάμαι κυρία Μαίρη την όμορφη συνεργασία μας. Ως γραφίστρια και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου, η πρόεδρος κυρία Μαρία Σπανού με ενημέρωσε για τον διεθνή διαγωνισμό σχεδίασης σήματος του Φεστιβάλ Μεσογειακών Πολιτισμών που διοργάνωνε ο CIOFF Ελλάδος, επίσημος εταίρος της UNESCO και με χαρά αποφάσισα να συμμετέχω. Το Φεστιβάλ Μεσογειακών Πολιτισμών γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια σε διαφορετική χώρα της Μεσογείου και είναι ένα γεγονός προβολής της λαϊκής παράδοσης των λαών της περιοχής. Φέτος έγινε στην Κέρκυρα, υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Παραβρέθηκα με την οικογένειά μου στο όμορφο νησί του Ιονίου για τη βράβευση, με όλες τις δυσκολίες, αφού το Φεστιβάλ συνέπεσε με την τρομερή καταιγίδα του Daniel στον Βόλο. Εκείνες τις ημέρες, παρακολουθώντας τους χορούς με τις παραδοσιακές στολές κάθε χώρας, τα τραγούδια και τα δρώμενα στους δρόμους της Κέρκυρας, είναι αλήθεια ότι πήραμε μία απόσταση από τα τραγικά γεγονότα του Βόλου και της Θεσσαλίας.
Το σήμα είναι εμπνευσμένο από τον λουλουδένιο κεφαλόδεσμο της κερκυραϊκής στολής, συνδυασμένο με τα κύματα της Μεσογείου. Δημιούργησα ένα σήμα λουλουδένιο, χαρούμενο, ζωηρό που να παραπέμπει στην Κέρκυρα και στα χρώματά της, στη θάλασσα και στους πολιτισμούς της Μεσογείου. Δεν το κρύβω ότι ένιωσα μεγάλη χαρά και ικανοποίηση που επιλέχθηκε ανάμεσα σε πολλές συμμετοχές. Δεν το περίμενα βέβαια, γιατί ήταν ένας διεθνής διαγωνισμός. Ταξίδεψε σε όλη τη Μεσόγειο με τα όμορφα μπλουζάκια του Φεστιβάλ που το αποτύπωναν.
Άλλες ασχολίες, χόμπι, Κυρασία μου;
Στον ελεύθερο χρόνο μου «ταξιδεύω» ζωγραφίζοντας naif εικόνες εμπνευσμένες από μνήμες της παιδικής μου ηλικίας. Απόκριες στην παραλία του Βόλου, Πασχαλιά στο χωριό στην ανθισμένη ύπαιθρο, η πομπή του επιταφίου, τα Θεοφάνια, Καθαρή Δευτέρα στο κάστρο του Πτελεού, ένα ψαράδικο του Βόλου, αλλά και ένα κυριακάτικο πρωινό στον Εθνικό Κήπο της Αθήνας, είναι μερικά από τα θέματα των έργων μου. Είναι έργα βιωματικά τα περισσότερα, χαρούμενα, γεμάτα ξενοιασιά και χρώματα που θυμίζουν εικόνες από τα παλιά μας αναγνωστικά. Τα κάνω για το κέφι μου, αλλά πολύ πιθανόν να επιχειρήσω να τα εκθέσω κάποια στιγμή.
Επίσης οι εκδρομές στη φύση και το περπάτημα με όλη την οικογένεια είναι μία απασχόληση τα Σαββατοκύριακα και στις διακοπές μας. Το διάβασμα βιβλίων, η μουσική, τα λουλούδια στο μπαλκόνι μου, το μαγείρεμα ενός όμορφου φαγητού ή γλυκού… Απλά πράγματα στα οποία βρίσκω πάντα ενδιαφέρον. Άλλωστε είναι και δουλειές που μία μαμά κάνει στο σπίτι της για να δημιουργεί μία όμορφη ατμόσφαιρα στο σπιτικό της.
Σ’ ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο αυτό entretien.
Και εγώ σας ευχαριστώ κυρία Μαίρη για τη φιλοξενία.