Η φοιτητική ζωή… πίσω από τον υπολογιστή – «Πρωτάκι» του Πανεπιστημίου η Μαρία Ντάγγαλου αισιοδοξεί και ελπίζει

Στον κόσμο του Facebook δεν «χτίζεις» φίλους και ζωή. Τα ανοιχτά αμφιθέατρα, τα εργαστήρια, οι παράλληλες δραστηριότητες, είναι η θέση του κάθε 18χρονου που περνά την πόρτα μιας πανεπιστημιακής σχολής. Τα αμφιθέατρα όμως είναι κλειστά και η μόνη «ζωή» κινείται σαν avatar στην οθόνη του υπολογιστή. Η Μαρία Ντάγγαλου είναι πρωτοετής φοιτήτρια στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και σήμερα μιλά στη «Θ» για το δυστοπικό περιβάλλον που αντιμετωπίζει στη διεκδίκηση της γνώσης, των εμπειριών, στην αναζήτηση φίλων. Το μήνυμά της όμως είναι αισιόδοξο και γεμάτο ελπίδα: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλο αυτό που βιώνουμε είναι απλά μια δύσκολη συγκυρία και σίγουρα όχι μια δύσκολη ζωή»…

Άρχισες τις σπουδές σου κάτω από δύσκολες και περίεργες συνθήκες. Πόσο σε έχουν επηρεάσει τα τωρινά δεδομένα όσον αφορά στις σπουδές σου;
Στη πραγματικότητα εγώ και οι περισσότεροι πρωτοετείς φοιτητές χάνουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν παρέες, να γνωρίσουν τους συμφοιτητές τους και να κοινωνικοποιηθούν καθώς «κρύβονται» πίσω από τις οθόνες, για να παρακολουθήσουν τα διαδικτυακά μαθήματα. Επομένως η τωρινή κατάσταση επηρεάζει κάθε φοιτητή στον τομέα των σπουδών σε ένα αρκετά μεγάλο βαθμό.

Ποια πιστεύεις πως είναι τα θετικά και τα αρνητικά της τηλεκπαίδευσης για έναν νέο που αρχίζει τώρα τις σπουδές του και τη φοιτητική του ζωή;
Η τηλεκπαίδευση μπορεί να οριστεί ως μια πρωτόγνωρη εμπειρία για όλους τους φοιτητές, αν και προσωπικά τη βίωσα και στην περίοδο προετοιμασίας για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Πιστεύω πως η οθόνη είναι πολύ δύσκολο να αντικαταστήσει τη φυσική παρουσία του καθηγητή στην αίθουσα. Είναι δύσκολο για κάθε φοιτητή να παραμένει συγκεντρωμένος σε μια οθόνη, προκειμένου να αντιληφθεί πλήρως την παράδοση του κάθε μαθήματος. Επιπλέον δημιουργείται ένα χάσμα μεταξύ των φοιτητών και των καθηγητών, ακόμη και μεταξύ των φοιτητών καθώς χάνεται η επικοινωνία και η οπτική επαφή. Παρ’ όλα αυτά το σημαντικότερο είναι πως πάρα τις δύσκολες συγκυρίες που αντιμετωπίζουμε η εκπαίδευση δεν έχει σταματήσει και συνεχίζεται με κάθε δυνατό τρόπο. Τέλος, η τηλεκπαίδευση αποτελεί ένα κίνητρο, ώστε να εξοικειωθούμε όλοι με την τεχνολογία, σε μία εποχή, που αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς.

Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση θεωρείς πως θα αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα στο να δημιουργήσεις νέους φίλους;
Οι πρώτες γνωριμίες και οι πρώτες φιλίες κάθε φοιτητή δημιουργούνται κατά την άφιξη του στη σχολή. Με την εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση η ευκαιρία αυτή ουσιαστικά χάνεται για κάθε πρωτοετή φοιτητή, ο οποίος πραγματοποιεί τα μαθήματα του διαδικτυακά, όπως κι εγώ. Θεωρώ πως ο μόνος τρόπος είναι τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, όπου οι πρωτοετείς φοιτητές γνωρίζουν τους συμφοιτητές τους, αλλά κρίνεται ακατόρθωτο να δημιουργηθούν παρέες με αυτό τον τρόπο.

Ποιος κατά τη γνώμη σου είναι πιο χρήσιμος και πιο αποτελεσματικός τρόπος εκπαίδευσης; Και γιατί;
Είναι αναμφίβολα η παρακολούθηση των μαθημάτων με δια ζώσης διδασκαλία. Ο καθηγητής έχει τη ευκαιρία να αναλύει και να εξηγεί με μεγαλύτερη ευκολία και άνεση τις παραδόσεις των μαθημάτων του και έτσι γίνεται πιο κατανοητός. Οι φοιτητές από την άλλη μπορούν άμεσα να εκφράσουν τους προβληματισμούς τους. Επίσης υπάρχει αλληλεπίδραση με τους καθηγητές ,καθώς αναπτύσσεται ο διάλογος. Τέλος το πιο σημαντικό είναι ότι δημιουργούνται φιλίες μεταξύ συμφοιτητών .

Πιστεύεις πως η σημερινή υγειονομική κρίση θα εμποδίσει τα όνειρά σου;
Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να ακολουθούν τα όνειρά τους. Προσωπικά θα προσπαθήσω να ακολουθήσω στο έπακρο την επιλογή μου και να ανταπεξέλθω στις δυσκολίες της σχολής μου παρά τις αντίξοες συνθήκες. Κανένας άνθρωπος και κανένας φοιτητής δεν πρέπει να εγκαταλείπει την προσπάθεια, προκειμένου να εκπληρώσει τα όνειρα του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλο αυτό που βιώνουμε αυτό το διάστημα είναι απλά μια δύσκολη συγκυρία και σίγουρα όχι μια δύσκολη ζωή.

ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΚΑΝΑ