Γρηγόρης Γαλάτης «Η διαχείριση απώλειας σε κάνει πιο δυνατό και σοφό»

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Βόλου, κ. Γρηγόρης Γαλάτης, μίλησε για την παράσταση «Μία κανονική μέρα» που θα ανέβει σε λίγες ημέρες στο θέατρο της «Παλαιάς Ηλεκτρικής». Λίγο πριν την πρεμιέρα του Σαββάτου, ο Βολιώτης ηθοποιός και σκηνοθέτης, ο οποίος μάλιστα θα καθοδηγήσει επί σκηνής τη συντοπίτισσά του, Νιόβη Κωστοπούλου που κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο της Κατερίνας Γιαννάκου, αναφέρθηκε στην υπόθεση, αλλά και τα μηνύματα που περνάει στο κοινό.

H καινούργια παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Βόλου αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον, αφού η ιστορία εκτυλίσσεται στην Ελλάδα του σήμερα, με πρωταγωνίστρια μία γυναίκα, η οποία μετά την αυτοκτονία του συζύγου της λόγω των χρεών του, πασχίζει να ξεπεράσει τη φρικτή απώλεια και να σταθεί και πάλι στα πόδια της. Το έργο, το οποίο γράφτηκε από τη Γιαννάκου στις αρχές της οικονομικής κρίσης, αλλά μοιάζει εξαιρετικά επίκαιρο και σήμερα – στη μετά Μνημονίων εποχή – «αγγίζει» μεταξύ άλλων και ένα σοβαρό θέμα: Τη δραματική αύξηση των αυτοχειριών, ως επακόλουθο της βαθιάς κρίσης που σημάδεψε την ελληνική κοινωνία. Το θλιβερό φαινόμενο των αυτοκτονιών έχει απασχολήσει εξίσου έντονα και τη Μαγνησία, καθώς τα τελευταία χρόνια αυξήθηκαν κατακόρυφα οι περιπτώσεις εκείνων που έθεσαν τέρμα στη ζωή τους.
Όμως, παρά τη «σκληρή» εκ πρώτης όψης φύση του έργου «Μία κανονική ημέρα», η Νιόβη Κωστοπούλου, η οποία υποδύεται τη γυναίκα που προσπαθεί να βάλει τη ζωή της σε τάξη μετά τον χαμό του συζύγου της, όχι μόνο επιβιώνει, αλλά βρίσκει την ευκαιρία να επανεκτιμήσει πολλά πράγματα και να σκορπίσει ελπίδα για τη δύναμη που έκρυβε μέσα της. Και όλα αυτά, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Γρηγόρη Γαλάτη, ο οποίος στο έργο που επέλεξε να ανεβάσει το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου, συνεργάζεται με μία ηθοποιό που ξεκίνησε τη θεατρική διαδρομή της από εδώ, από την εποχή που στο «τιμόνι» βρισκόταν η Λυδία Κονιόρδου.
«Το σενάριο γράφτηκε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Φαίνεται «σκληρό», αφού παρουσιάζει την προσπάθεια μίας γυναίκας να διαχειριστεί μία οδυνηρά επίκαιρη απώλεια. Είναι μία πορεία από την οδύνη, στη λύτρωση και την κάθαρση. Η ουσία του έργου, εάν επιλέγαμε μια φράση από τον μονόλογο της πρωταγωνίστριας, περικλείεται στο εξής: «Να ζεις, όχι με αυτό που χάνεις, αλλά με αυτό που βρίσκεις». Κι αυτό χαρίζει μεγάλη αισιοδοξία», σημείωσε ο σκηνοθέτης για το «Μία κανονική μέρα» λίγα εικοσιτετράωρα πριν την επίσημη «πρώτη». «Η διαχείριση μίας απώλειας σε κάνει πιο δυνατό, αλλά και πιο σοφό. Άνθρωπο με επίγνωση. Δεν υπάρχει κανείς που δεν πένθησε και το πώς διαχειριζόμαστε αυτή τη συνθήκη, μας οδηγεί σε κάτι πολύ βαθύτερο. Όπως ακριβώς πράττει και ο ηθοποιός επί σκηνής. Και αυτός είναι πολύ δύσκολος δρόμος. Για τέτοια έργα, στα οποία οι εναλλαγές συναισθημάτων είναι εκρηκτικές, ο ηθοποιός πρέπει να ελέγχει απόλυτα κάθε κίνησή του», πρόσθεσε.
Αναζητώντας ομοιότητες ανάμεσα στο σήμερα και το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν που γράφτηκε το σενάριο, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Βόλου έκλεισε την κουβέντα κάνοντας την εξής συγκλονιστική επισήμανση: «Δυστυχώς, στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης, υπήρξαν πάρα πολλές αυτοκτονίες. Και αυτό που διαπιστώνω, είναι ότι τα προβλήματα δεν έχουν ξεπεραστεί. Η κρίση είναι πολύ βαθιά. Πρέπει να αλλάξουν πολλά, ώστε να επιτευχθεί η αλλαγή που θέλουμε. Η απελπισία υπάρχει παντού γύρω μας. Τη διακρίνεις στα πρόσωπα των ανθρώπων. Δεν σου επιτρέπεται πια να ζεις με αξιοπρέπεια. Το γεγονός ότι υπάρχει κόσμος που εργάζεται ατέλειωτες ώρες, απλά για να πληρώνει τους λογαριασμούς και να έχει κάτι να φάει, δεν βοηθάει το να αντέξει κάποιος τη ζωή. Τι ζητεί η κοινωνία από εμάς; Θέλει την ευτυχία μας; Για ποιο λόγο έχει συνδεθεί η ευτυχία με την κατανάλωση; Και τώρα που η κρίση πυροδότησε άλλες καταστάσεις, βλέπουμε τι συμβαίνει. Πόσοι απολαμβάνουν πραγματικά, για παράδειγμα την ανάγνωση ενός βιβλίου; Ή χαίρονται που έχουν την υγεία τους;».