Αφιερώνεται τιμητικά στον καθηγητή Κυριάκο Κυριαζόπουλο
*της Ράνιας Γάτου
Η γνησιότητα έχει άμεση σχέση με τα εσωτερικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου, τις καταβολές του και τις βαθιέςπροθέσεις. Φανερώνεται μέσα στην αυτοσυνειδησία της ελευθερίας και της αυθεντικότητας. Ο άνθρωπος αναγνωρίζει τον εαυτό του, τις αδυναμίες και τα λάθη του και αγωνίζεται να μειώσει όσο μπορεί την ανάγκη του για δύναμη και εξουσία. Αντίθετα,ο επίπλαστος εαυτός ή αλλιώς η personaυπάρχειως διάθεση επίδειξης και υπεροχής έναντι του άλλου προσώπου, καθώς επιβεβαιώνει τον ναρκισσισμό. Θεωρώντας ο άνθρωπος τον εαυτό του ανώτερο και δικαιότερο από τους άλλους αυξάνει μέσα του η αυταρέσκεια και ο εγωισμός.
Κοιτάζοντας μέσα μας βαθιά θα αναγνωρίσουμε και τις δύο αυτές πλευρές του εαυτού μας. Η επίπονη παρουσία της συνείδησης μαρτυρά τη σκοτεινή κατάσταση και την εσωτερική σκλαβιά. Οι εμμονές μας στα πάθη και στις συνήθειες μας αμαυρώνουν την εικόνα του θεού μέσα μας. Η συνεχής ανάγκη για αυτοδικαίωση δημιουργεί το προσωπείο.
Ο δρόμος είναι πολύ μακρύς και επίπονος. Το να ζει κανείς μέσα στον σημερινό πολιτισμό και συγχρόνως να αναζητά το αληθινό του πρόσωποείναι φοβερά δύσκολο. Δεν μπορεί επομένως ο άνθρωπος να το κάνει μόνος του αυτό ενόσω βρίσκεται σε ένα κόσμο με ποικίλα και αντιφατικά ερεθίσματα. Ο κόσμος μας βρίσκεται σε μια διαρκή σύγχυση. Η παρουσία του θεού δίνει τη λύση στα αδιέξοδα. Τα στενά κοσμικά πλαίσιασυνεχώς δυσκολεύουν και εμποδίζουν το να βρει ο άνθρωπος το δρόμο του.Ο στείρος ηθικισμός και η φιλαυτία οδηγούν τον άνθρωπο σε μονοπάτια τυφλότητας.
Η θεραπεία του εκ γενετής τυφλού πραγματοποιήθηκε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο τυφλός βρήκε το φως του γιατί δεν περιφρόνησε την αγάπη του Χριστού. Η απάτη των πρόσκαιρων σημείων και η προσήλωση του σύγχρονου ανθρώπου στο ψέμα επιτρέπουν την ανάπτυξη του εγωισμού. Ο άκρατος αυτός εγωισμός οδηγεί συχνά σε βίαια συμπεριφορά που είναι στην ουσία απόκτημα της ανασφάλειας και της έλλειψης αυτοεκτίμησης.Κι ο άνθρωπος παλινδρομεί. Η σταθερή πορεία αναγεννιέται μέσα από τη συνεχή παλινδρόμησή του. Η ελευθερία του ανθρώπου λειτουργεί ως όραση. Η ανελευθερία ειδωλοποιεί την ανασφάλεια του καθώς η κοινωνική δικαιοσύνη ενεργεί τυραννικά και ανελέητα.
Η παιδαγωγία του θεού χαρίζει ζωή με προϋποθέσεις πνευματικές. Παιδεύει και εκπαιδεύει μέσω της θλίψης τον άνθρωπο καθώς είναι βοηθός σε κάθε άνθρωπο που ταλαιπωρείται. Ο θεός πάσχει και συμπάσχει με τον άνθρωπο. Τον συγχωρεί και ταυτόχρονα τον αγαπά. Είναι βοηθός του παρηγορώντας και δίνοντας του έλεος. Δεν ενεργεί ως τιμωρός αλλά ως πατέρας εύσπλαχνος που κατανοεί τις ελλείψεις και τα πάθη του παιδιού του.
Η έξοδος από το ναρκισσισμό είναι η λύτρωση. Η ανιδιοτελής αγάπη της Χαναναίαςκαταργεί τον εγωκεντρισμό. Προσδοκά την ίαση. Συναισθάνεται την εσωτερική φλόγα της αγάπης του Χριστού και ομολογεί την πίστη της. Προσφέρει τον εαυτό της. Δεν απαιτεί. Και ο Κύριος την αφουγκράζεται καρδιακά. Ο μύθος της Ατλαντίδος, φωτίζει την αλαζονική εξουσία και την υπερβολική ισχύ του κακού στους ανθρώπους. Το νησί της Ατλαντίδος αφανίστηκε εξαιτίας της υπερηφάνειας του. Η δημιουργία του κόσμου στηρίζεται στην τάξη και στην αρμονία. «Οὐδείςἑκών κακός». Η αληθινή παιδεία αναπτύσσει και εξελίσσει τη ζωή του ανθρώπου. Το κακό οδηγεί στην φθορά. Το καλό στην ισορροπία. Μέσα από την αέναη αυτή παλινδρόμηση ασκείται η ανθρώπινη ελευθερία.