Στο εργαστήριό του που βρίσκεται στον Αλμυρό, ο Σπύρος Κοντούλης δίνει ζωή στο μέταλλο. Στα χέρια του παίρνει μορφή και επιστρατεύοντας όλη τη φαντασία του και το όραμα που έχει για την τέχνη, σμιλεύει τα μεταλλικά κομμάτια που βρίσκει και τα μετατρέπει σε περίτεχνες γλυπτές φιγούρες. Ο 46χρονος καλλιτέχνης από τη Σούρπη την τελευταία επταετία εντυπωσιάζει με τις δημιουργίες του, για τις οποίες αντλεί την έμπνευσή του από τη φύση που λατρεύει, αλλά και τη μυθολογία που τον γοητεύει από παιδί κι έχει τροφοδοτήσει μεγάλο μέρος της δουλειάς του. Έντονες οι επιρροές των ελληνικών μύθων στο έργο του Κοντούλη και μοιάζει να… ακολουθεί τ’ αχνάρια του Ηφαίστου, θεού-προστάτη των μεταλλουργών, ο οποίος δούλευε με πρωτότυπες και συνάμα θεαματικές τεχνικές τα διάφορα μέταλλα.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά, ίσως, γλυπτά του Σπύρου Κοντούλη είναι ο υπερμεγέθης Κένταυρος, που τον ολοκλήρωσε ανήμερα την Πρωτοχρονιά του 2017. Απαιτήθηκε περισσότερο από μισό έτος για να δώσει μορφή στο μυθικό ετούτο πλάσμα, το οποίο βρίσκεται στο προαύλιο του εργαστηρίου του και «κλέβει» τα βλέμματα των περαστικών.
«Οι Κένταυροι στην ελληνική μυθολογία κατέχουν περίοπτη θέση. Το ίδιο ισχύει και για την περιοχή μας και θεωρείται έμβλημα του Πηλίου. Μου πήρε επτά μήνες για να τον ολοκληρώσω με το που μπήκε η Πρωτοχρονιά», σχολίασε χαρακτηριστικά ο Σουρπιώτης δημιουργός, για το γλυπτό που έχει ύψος 3,5 μέτρα περίπου. Ωστόσο, ο Κένταυρος δεν ήταν η μοναδική φιγούρα που κατασκεύασε και η προέλευσή της χάνεται μέσα στην αχλύ του χρόνου.
Ο Πήγασος είναι το πρώτο μυθικό πλάσμα που κατασκεύασε και τον περσινό Νοέμβριο διέσχισε τον Ατλαντικό. Το φτερωτό άτι διά χειρός Σπύρου Κοντούλη «πέταξε» στο Μαϊάμι της Φλόριντα, στο πλαίσιο της συμμετοχής του σε έκθεση που έγινε επί αμερικανικού εδάφους και διήρκησε μέχρι τον περασμένο Απρίλιο: «Τοποθετήθηκε στην είσοδο ενός ξενοδοχείου, το «Hyatt Regency Miami». Έφτιαξα τον Πήγασο το 2015 και τώρα είμαι σε συζητήσεις με τους ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου για να τον αγοράσουν. Τους άρεσε πολύ και είχε ανταπόκριση από τον κόσμο. Ήταν σημείο αναφοράς και πιστεύω ότι θα τον κρατήσουν μόνιμα. Εμπνέομαι από τη φύση, αλλά και τους αρχαίους πολιτισμούς. Λατρεύω επίσης την ελληνική μυθολογία. Πριν από ένα δίμηνο τέλειωσα τον Μινώταυρο, ενώ τώρα θέλω να κάνω την Αφροδίτη της Μήλου, αλλά και τη Σφίγγα της Αιγύπτου».
Στο εξωτερικό κατέληξε κι άλλη μία δημιουργία του. Ένα από τα τέσσερα άτια που έφτιαξε με θαλασσόξυλα και συνέθεσαν τη σειρά «Αθάνατα άλογα», από τους ίππους του βασιλιά των Μυρμιδόνων, Αχιλλέα, βρίσκεται πλέον στη Γερμανία. «Για την ακρίβεια είναι στο Ντόρτμουντ, ένα κοσμεί το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αλμυρού, ενώ άλλα δύο είναι σε ένα beach-bar στη Μύκονο», σημείωσε από το νησί των Κυκλάδων, όπου ζει μόνιμα τον μισό χρόνο και πρόσθεσε: «Από Μάιο μέχρι Σεπτέμβριο μένω στη Μύκονο. Συνεργάζομαι με δύο γκαλερί, έχω κι εδώ το δεύτερο εργαστήριό μου, με αντικείμενα που βρίσκω σε παραλίες του νησιού. Ό,τι έχει σχέση με μεταλλουργική εργασία γίνεται στον Αλμυρό. Τα υπόλοιπα τα φτιάχνω στη Μύκονο».
Ποικίλα τα υλικά που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης, αλλά τα «παντρεύει» με τρόπο μοναδικό. Εξαρτήματα αυτοκινήτων, παλιά σίδερα, αλλά και κάθε λογής μεταλλικά αντικείμενα που έπαψαν να χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους, αναδιαμορφώνονται σε περίτεχνα γλυπτά από τον Σπύρο Κοντούλη, ο οποίος δίνει και μια άλλη διάσταση στο έργο του: «Αντικείμενα που έχουν χρησιμοποιηθεί και είναι για ανακύκλωση, όπως κομμάτια από αυτοκίνητα και σκεύη της κουζίνας. Οτιδήποτε ανοξείδωτο ή αλουμινένιο κι έχει κάποιες λεπτομέρειες π.χ. μπρούντζο και χαλκό, για να μη σκουριάζει, μπορεί να αποτελέσει την πρώτη ύλη της δουλειάς μου. Μου αρέσει να δίνω μία δεύτερη ευκαιρία στα υλικά που χρησιμοποιώ, ώστε πέρα από το εικαστικό μέρος, να στέλνω και ένα μήνυμα ανακύκλωσης και σεβασμού προς το περιβάλλον. Τα περισσότερα εξαρτήματα τα βρίσκω από την «Αειφόρο», μία εταιρεία επεξεργασίας μετάλλων που έχει υποκατάστημα στον Αλμυρό, ενώ άλλα τα εντοπίζω και μόνος μου. Τα συγκεντρώνω στο εργαστήρι μου στον Αλμυρό. Μαζεύω τα πάντα κι όχι μόνο μέταλλα. Τα τελευταία χρόνια μπορεί να δίνω εκεί το μεγαλύτερο βάρος, αλλά δίνω έμφαση και σε άλλα πράγματα: Σχοινιά, κόκαλα ή πλαστικά, που συνήθως τα μαζεύω από παραλίες και μπορώ στη συνέχεια να τα επαναπροσδιορίσω».
Πάντως, η σύνθεση τόσων ετερόκλητων στοιχείων δεν είναι εύκολη υπόθεση και απαιτεί χρόνο. Όμως, ο Σπύρος Κοντούλης δεν διστάζει να περιμένει όσο καιρό χρειάζεται, για να συμπληρώνει αρμονικά κάθε γλυπτό του: «Κάθε κομμάτι είναι μοναδικό. Επιδιώκω να έχουν τη φόρμα που θέλω εγώ, δίχως να τα παραποιώ. Δεν μου αρέσει να κόβω τα μέταλλα, παρά προσπαθώ να τα επεξεργάζομαι όσο το δυνατόν λιγότερο. Έτσι διατηρούν τη δυναμική τους, μέχρι να μπουν στο σημείο που πρέπει. Συχνά ψάχνω καιρό μέχρι να βρω κάθε κομμάτι που μου λείπει».