Kοινωνικοποιούνται, παίζουν, επιδεικνύουν μοναδικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας, όπως ακριβώς οι άνθρωποι. Και τώρα, ανακαλύφθηκε πως τα δελφίνια κάνουν και κάτι άλλο «ανθρώπινο»: Κανακεύουν τα μωρά τους.
Baby talk από τα δελφίνια
Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύει ο Guardian, τα θηλυκά δέλφινια αλλάζουν τον τόνο τους όταν απευθύνονται στα μικρά τους, χρησιμοποιώντας ένα είδος υψηλής παιδικής ομιλίας. Οι ερευνητές κατέγραψαν τα σφυρίγματα 19 μητέρων δελφινιών στη Φλόριντα, όταν συνοδεύονταν από τα μικρά και όταν κολυμπούσαν μόνα τους ή με άλλους ενήλικες.
Το χαρακτηριστικό σφύριγμα των δελφινιών είναι ένα μοναδικό και σημαντικό σήμα – σαν να φωνάζουν το όνομά τους.
«Χρησιμοποιούν αυτά τα σφυρίγματα για να παρακολουθούν το ένα το άλλο. Είναι σαν να λένε τακτικά “είμαι εδώ”», σημειώνει η συν-επικεφαλής της έρευνας, Λέιλα Σέινγκ, θαλάσσια βιολόγος του ωκεανογραφικού ινστιτούτου Woods Hole στη Μασαχουσέτη.
Όταν απευθύνουν το σήμα αυτό στα μωρά τους, ωστόσο, ο τόνος του σφυρίγματος είναι υψηλότερος και το εύρος του ήχου της είναι μεγαλύτερο από το συνηθισμένο, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences.
«Αυτό ίσχυε για όλες ανεξαιρέτως τις μαμάδες της έρευνας, και τις 19» διευκρινίζει ο βιολόγος Πίτερ Τάιακ, ο έτερος επικεφαλής της έρευνας από το πανεπιστήμιο Σεν Άντριους στη Σκωτία.
Η συλλογή των στοιχείων αυτών δεν ήταν τόσο εύκολη υπόθεση. Για πάνω από τρεις δεκαετίες, οι επιστήμονες εγκαθιστούσαν ειδικά μικρόφωνα πλείστες φορές πάνω στα δελφίνια μαμάδες της Σαρασότα Μπέι στη Φλόριντα, προκειμένου να ηχογραφήσουν τα χαρακτηριστικά σφυρίγματα, όταν είχαν μωρά, αλλά και όταν δεν είχαν.
«Είναι άνευ προηγουμένου, απίστευτα φανταστικά δεδομένα. Η έρευνα αυτή είναι αποτέλεσμα υπερβολικά μεγάλης ερευνητικής προσπάθειας» εξηγεί ο Μαουρίτσιο Καντόρ, θαλάσσιος βιολόγος στο κρατικό πανεπιστήμιο του Όρεγκον που δεν συμμετείχε στην έρευνα.
Δεν είναι μόνο τα δελφίνια και οι άνθρωποι
Το γιατί οι άνθρωποι, τα δελφίνια και άλλα πλάσματα χρησιμοποιούν μωρουδίστικα για να μιλούν στα παιδιά τους, δεν έχει εξακριβωθεί. Ωστόσο οι επιστήμονες θεωρούν πως ίσως αυτό βοηθά τα μωρά να μάθουν να προφέρουν νέους ήχους. Για παράδειγμα, οι θηλυκοί πίθηκοι μπορεί να μεταβάλλουν τις φωνές τους για να προσελκύσουν και να κρατήσουν την προσοχή των απογόνων τους. Και οι σπίνοι ζέβρας ανεβάζουν τον τόνο της φωνής τους και επιβραδύνουν τα τραγούδια τους για να απευθυνθούν στους νεοσσούς, ίσως διευκολύνοντας την εκμάθηση του τραγουδιού των πτηνών.
Στην περίπτωση των δελφινιών, πάντως, οι ερευνητές εστίασαν μονάχα στο σφύριγμα-σήμα κατατεθέν τους, συνεπώς δεν γνωρίζουν αν τα υπέροχα θαλάσσια θηλαστικά χρησιμοποιούν μωρουδίστικη γλώσσα και σε άλλες περιπτώσεις ή αν αυτό βοηθά τα μωρά τους να μάθουν να «μιλούν», όπως γίνεται με τους ανθρώπους.
«Θα είχε λογική αν υπήρχαν ανάλογες προσαρμογές στα δέλφινα – ένα μακρόβιο, εξαιρετικά ακουστικό είδος» όπου τα μωρά πρέπει να μάθουν να εκφράζουν πολλούς ήχους ώστε να επικοινωνούν, σημειώνει ο Φραντς Τζένσεν, συμπεριφορικός βιολόγος στο πανεπιστήμιο Aarhus της Δανίας και συμμετέχων στην έρευνα.
Άλλος ένας πιθανός λόγος για τη χρήση συγκεκριμένων ήχων από τις μαμάδες, είναι να προσελκύσουν την προσοχή των μωρών.
«Είναι σημαντικό για το μικρό να ξέρει πως “α, η μαμά μιλά σε εμένα τώρα, όχι σε κάποιον άλλον”» πρόσθεσε η Τζάνετ Μαν, θαλάσσια βιολόγος στο πανεπιστήμιο του Τζορτζτάουν.
Πηγή: Έθνος