Του Πάνου Λάμπρου
Υποψηφίου ευρωβουλευτή και μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
«Όχι», απαντάνε οι περισσότεροι άνθρωποι όταν τους ρωτήσουν αν είναι σημαντικές οι ευρωεκλογές. Και είναι εύλογο να το λένε. Η ευρωβουλή είναι ένα νομοθετικό σώμα που στην πραγματικότητα δεν παράγει τους νόμους της! Η ευρωβουλή εγκρίνει ή όχι τους νόμους που της προτείνει η Κομισιόν, ένα μη εκλεγμένο σώμα. Γιατί λοιπόν να ψηφίζουμε;
Μα το δημοκρατικό έλλειμμα είναι διαπιστωμένο στην Ευρωπαϊκή Ένωση από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Ωστόσο, την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν τη δημιούργησε η Αριστερά, τη δημιουργήσαν οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις. Και πάλι όμως η απάντηση στο ερώτημα γιατί να ψηφίζουμε, και μάλιστα γιατί να ψηφίζουμε Αριστερά, δεν έχει απαντηθεί. Ψυχανεμιζόμαστε όμως την απάντηση διαρκώς, ειδικά εμείς, οι πολίτες του ελληνικό κράτους. Για οκτώ χρόνια υποφέραμε πραγματικά μέσα στη ζοφερή μνημονιακή πραγματικότητα που μας επέβαλε η ΕΕ και το ΔΝΤ. Και ρόλο στο πόση λιτότητα επιβλήθηκε στην Ελλάδα από το 2010 έως το 2018 έπαιξε -φυσικά- ο συσχετισμός δύναμης και εντός του ευρωκοινοβουλίου και εν γένει στα όργανα της Ένωσης. Είναι ακόμα πιο απλό: αν επικρατούσε ο λογική της αλληλεγγύης δε θα επικρατούσε η λογική της δημοσιονομικής λιτότητας. Και τη λογική της αλληλεγγύης και τις πρακτικές που απορρέουν από αυτήν τη ζητούσε μόνο η Ευρωπαϊκή Αριστερά.
Παρόλα αυτά δεν είναι ο μόνος λόγος αυτός, αν και πραγματικά είναι εξαιρετικά ισχυρός. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας έπειτα από εντολή του ελληνικού λαού για δεύτερη φορά μετά το δημοψήφισμα και την ψήφιση του τρίτου μνημονίου το Σεπτέμβριο του 2015. Εννοείται πως κάναμε λάθη, πως υπήρξαν αστοχίες, πως ένας κόσμος πόνεσε δυστυχώς για τρία ακόμα χρόνια. Εφαρμόσαμε ένα πρόγραμμα που δεν το πιστεύαμε και δεν το πιστέψαμε ποτέ. Όμως δεν ήταν μόνο μαύρα τα πράγματα. Οι δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια τετραπλασιάστηκαν, τα νοσοκομεία είδαν περίπου 20 χιλιάδες γιατρούς και νοσηλευτές, δημιουργήθηκαν 120 Κέντρα Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης, 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστοι επανήλθαν στο σύστημα υγείας. Νοιαστήκαμε με το Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης, ενδιαφερθήκαμε για τους αγρότες και τα εισοδήματα τους, ψηφίσαμε εμβληματικούς νόμους για την ταυτότητα φύλου, το σύμφωνο συμβίωσης, για τους μετανάστες, για τις φυλακές. Αμέσως μετά την έξοδο μας από το μνημόνιο, επιτέλους, μπορέσαμε να προχωρήσουμε στην αύξηση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση του υποκατώτατου, να κάνουμε το νόμο για τις 120 δόσεις, να δώσουμε 13η σύνταξη, να μειώσουμε το ΦΠΑ για τα τρόφιμα, την εστίαση, την ενέργεια.
Φτάνουν αυτά; Όχι φυσικά! Δεν ήρθαμε στη διακυβέρνηση της χώρας για να κάνουμε τα απαραίτητα μόνο ή για να γυρίσουμε σε μια κανονικότητα όπως αυτή που είχαμε πριν την κρίση. Ήρθαμε για να αλλάξουμε τη χώρα, για να νιώσουν οι πολλοί τη δύναμή τους, για να ζεσταθούν οι καρδιές των ανθρώπων, για να ζήσουμε καλύτερα και πιο πλούσια.
Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές σημαίνει εντολή συνέχισης πολιτικών που θα αλλάξουν τις ζωές των πολλών. Σημαίνει πως θα προχωρήσουμε σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Σημαίνει παιδεία και υγεία με ακόμα περισσότερους πόρους. Σημαίνει επέκταση των δημόσιων χώρων και σεβασμός στο περιβάλλον. Σημαίνει πραγματική προστασία των συνταξιούχων με αύξηση των συντάξεων τους. Σημαίνει εργασία ολόκληρη για τους νέους, με συλλογικές συμβάσεις, με ακόμα περισσότερη αύξηση του κατώτατου μισθού. Σημαίνει, εν ολίγοις μια συλλογική αλλαγή νοοτροπιών, κουλτούρας που θα οδηγεί σε αλλαγή στις ισχύουσες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στην κατεύθυνση της αλληλεγγύης, της ισότητας και της ελευθερίας.
Στην περίπτωση που η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ καταψηφιστεί τότε η κοινωνία θα έχει να αντιμετωπίσει τη ΝΔ που συμμετείχε για 40 χρόνια σε κυβερνήσεις που μας έφτασαν στα μνημόνια. Θα έχει να αντιμετωπίσει όσα τελικά αποκαλύπτει ηθελημένα ο αρχηγός της. Την εφταήμερη εργασία, το Περιστέρι, και μάλλον και η Καρδίτσα, να πρέπει να βγάζει μόνο ψυκτικούς, το ασφαλιστικό Πινοσέτ, δηλαδή να περάσουμε σε ένα σύστημα πολύ χαμηλών συντάξεων μέσω εταιριών, θέλει να κοπούν όλα τα επιδόματα που δημιουργήθηκαν την τελευταία τετραετία, να ιδιωτικοποιηθεί η ανώτατη εκπαίδευση, να μπουν οι ιδιώτες στα νοσοκομεία και πολλά πολλά άλλα. Αυτά είναι η πολιτική πρόταση Μητσοτάκη. Α, ναι. Και μια αόριστη υπόσχεση για μείωση των φόρων, πράγμα όμως που δυστυχώς για εκείνον έχουμε ήδη κάνει και θα συνεχίσουμε να κάνουμε για τους πολλούς.
Οπότε το δίλλημα είναι τόσο καθαρό όσο τα γυαλισμένα κρύσταλλα: είτε με τη ΝΔ του ΔΝΤ και των εθνικιστικών συλλαλητηρίων, είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ των πολλών και της αλληλεγγύης. Η δημοκρατική Θεσσαλία βρίσκεται διαχρονικά στη σωστή πλευρά της ιστορίας και θα το πράξει και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση.