Νέος λαϊκός καλλιτέχνης, που κάνει αίσθηση με τη σεμνότητα και τη συνέπεια όπου εμφανίζεται, ο Γιάννης Διονυσίου, ακολουθώντας το πρότυπο μεγάλων Ελλήνων τραγουδιστών, εδω και χρόνια σταθερά κερδίζει τη φήμη μεσα απο συνεργασίες δισκογραφικά και επί σκηνής. Την αισιόδοξη νοτα φέρνει και στο Lab Art την Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου.
Ο κόσμος σε ανακαλύπτει, ίσως κάποιοι σε γνωρίζουν ήδη. Μπορείς να μας πεις 2-3 πράγματα για εσένα, πού μεγάλωσες, τι σπουδές είχες και ποια ήταν τα πρώτα ερεθίσματα που σε έκαναν να διαλέξεις να τραγουδάς.
Ξεκίνησα από πολύ μικρός μαθήματα πιάνου, βιολιού, θεωρητικών της μουσικής και ψαλτική. Αποφοίτησα από το, νεοσυσταθέν τότε, Μουσικό Σχολείο Λευκωσίας και αργότερα από το τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Επίσης, κατέχω μεταπτυχιακό δίπλωμα από το τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Η βαθιά σχέση μου με τη φωνητική μουσική ξεκίνησε ουσιαστικά με την ψαλτική τέχνη και με την παραδοσιακή μουσική.
Η Κύπρος είναι η πατρίδα σου- θεωρείς ότι υπερτερεί ή υπολείπεται κάτι; Θα ήταν διαφορετική η εξέλιξή σου αν ήσουν από την ηπειρωτική Ελλάδα θαρρείς;
Η Κύπρος, ως ένας μικρός τόπος, δεν μπορεί να στηρίξει δισκογραφικά τους μουσικούς και τραγουδιστές που βγάζει. Έτσι όλοι κάποια στιγμή ερχόμαστε στην Ελλάδα για να προχωρήσουμε επαγγελματικά λίγο παραπέρα. Στη δική μου περίπτωση, η αφορμή να έρθω στην Ελλάδα ήταν οι σπουδές μου και από τότε ζω και δραστηριοποιούμαι κυρίως εδώ.
Ποια είναι η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής επιτυχία σου, αν έχεις κάποια που ξεχωρίζεις μέχρι τώρα;
Αν εννοείς μουσική εμπορική επιτυχία, θα έλεγα πώς είναι το τραγούδι «Φέρνω τα πέρατα κοντά» του Βασίλη Πετρίδη. Δεν περιμέναμε, σε καμία περίπτωση ότι θα είχε αυτή την απήχηση.
Η ζωντανή εμφάνιση ή τηλεοπτική παρουσία σου αρέσει περισσότερο; Έχει μεγάλες διαφορές από χώρο σε χώρο η «απόλαυση» για τον καλλιτέχνη;
Μα οι ζωντανές εμφανίσεις φυσικά! Δεν υπάρχει πιο αληθινή αίσθηση από τη ζωντανή ερμηνεία στη μουσική.
Πριν από έναν χρόνο, τέτοιες μέρες σαν σήμερα κυκλοφόρησε 17 Φλεβάρη η συνεργασία σου με τον Φώτη Σιώτα
«Γλυκό μου πικραμύγδαλο». Ποια είναι η εμπειρία σου από τη συνεργασία σου με αυτό τον έμπειρο βιολιστή και πολυπράγμονα μουσικό;
Ο Φώτης Σιώτας συνέθεσε μουσική πάνω στους στίχους του Κώστα Φασουλά και ενορχήστρωσε όλο το δίσκο, του οποίου μέρος είναι το «Γλυκό μου πικραμύγδαλο». Η συνεργασία μας ήταν άψογη. Είναι ένας εξαιρετικός μουσικός και συνθέτης με πολλές και διαφορετικές ιδέες που κάθε φορά σε εκπλήσσει.
Μια από τις συνεργασίες σου ήταν και με την Εστουδιαντίνα της Νέας Ιωνίας. Τι αποκόμισες από τη σύμπραξη αυτή;
Η «Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας» είναι μια ορχήστρα που θαυμάζω από παιδί. Είναι τιμή μου που επιλέγουν να συνεργαζόμαστε. Ο τρόπος που προσεγγίζουν το ρεπερτόριο με το οποίο ασχολούνται είναι αξιοθαύμαστος.
Ποια η σχέση σου με την ελληνική ποίηση; Σε ένα από τα τραγούδια σου έχεις/ έχετε μελοποιήσει Καρυωτάκη αν δεν κάνω λάθος. Πώς προέκυψε αυτή η επιλογή;
Ο Βασίλης Καρόζας μελοποίησε το συγκεκριμένο ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη με τίτλο «Δρόμος». Με φώναξε να τραγουδήσω κι έτσι κι έγινε. Είναι ένα πολύ όμορφο τραγούδι.
Το πιο γνωστό κομμάτι σου κυκλοφόρησε προ 7 ετών πλέον, πολύ πριν την απομόνωση που έφερε ο κορωνοϊός. Έχεις σκεφτεί αυτά τα τελευταία 2 χρόνια ότι «μεγεθύνουμε ηλεκτρικά» για να φέρνουμε τα πέρατα κοντά; Ήταν κάπως προφητικοί οι στίχοι σου;
Πώς πέρασε για σένα η περίοδος αυτή του εγκλεισμού;
Πού να το ξέραμε πριν 7 χρόνια ότι οι στίχοι του Βασίλη Πετρίδη θα γινόντουσαν τρόπος ζωής. Η περίοδος του εγκλεισμού ήταν μια δύσκολη περίοδος για όλους μας. Όμως, ας ελπίσουμε ότι τα καλύτερα έρχονται.
Στον Βόλο πού θα σε δούμε, τι σκέφτεσαι όταν έρχεσαι, τι σκέψεις σου δημιουργεί ο τόπος αυτός και οι άνθρωποί του;
Με τον Βόλο έχω και μια πιο προσωπική σχέση. Είναι μια πόλη που μοιάζει με τη Θεσσαλονίκη, όπου πέρασα τα φοιτητικά μου χρόνια, αλλά έχει και κάτι που δεν το βρίσκεις πουθενά αλλού και μου αρέσει πολύ! Τα τσιπουράδικα!
Μια ευχή για το κοινό της πόλης…
Καλή λευτεριά!
Ν. Μπ.