Η εξαιρετική ματιά του Νίκου Φιλάρετου εγκλώβισε στο φακό, κάπου στην Ερμού, ό,τι μας πληγώνει, ό,τι θέλουμε στις γιορτές και όχι μόνο σε αυτές να σπρώξουμε κάτω από το χαλί, να πιστέψουμε πως σε αυτό τον κόσμο είμαστε μόνο εμείς και ό,τι δορυφορικά μας αφορά. Μετά μουσικής… προσπερνά το βλέμμα και σφίγγουμε το παλτό μας για να μη μας διαπεράσει όχι μόνο το κρύο, αλλά η ανάγκη του άλλου. Ας αναρωτηθούμε, αν έχουμε δικαίωμα να το κάνουμε αυτό, όχι στο διπλανό μας, αλλά στον εαυτό μας. Ίσως αλλάξει τότε και η οπτική μας.