Πριν από έναν μήνα, μια κάτοικος της Γάζας η Τζουμάνα Εμάντ βρισκόταν στο τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης της. Μοιραζόταν με χαρά φωτογραφίες της και σχεδίαζε τον τοκετό. Ήξερε ότι θα αποκτούσε κορίτσι, ο σύζυγός της ήταν ενθουσιασμένος, η τσάντα του νοσοκομείου ήταν έτοιμη και η τετράχρονη κόρη της, Τουλίν, ανυπομονούσε να γνωρίσει την αδελφούλα της. Ξαφνικά όμως, όλα άλλαξαν.
Η Χαμάς σκότωσε περισσότερους από 1.400 ανθρώπους στο Ισραήλ και πήρε περισσότερους από 200 ομήρους στην επίθεση της 7ης Οκτωβρίου. Το Ισραήλ με τη σειρά του εξαπέλυσε αεροπορικές επιδρομές ως αντίποινα στη Γάζα, οι οποίες – σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της Χαμάς – σκότωσαν σχεδόν 7.000 ανθρώπους.
«Φοβήθηκα», δήλωσε η Τζουμάνα στο BBC. «Γεννούσα υπό συνεχείς βομβαρδισμούς».
Η 25χρονη ανεξάρτητη δημοσιογράφος ακολούθησε τις ισραηλινές εντολές να εγκαταλείψει το σπίτι της. Έφυγε από την πόλη της Γάζας δύο ημέρες μετά την έναρξη των ισραηλινών επιδρομών και κατευθύνθηκε νότια.
Φοβισμένη και εννέα μηνών έγκυος, πήγε την κόρη της στο σπίτι ενός συγγενή της. Πήρε μαζί της μόνο ένα ρούχο, ένα κουτί γάλα και μια μικρή τσάντα για την κόρη της.
«Η κατάσταση ήταν δύσκολη», αναφέρει στο βρετανικό δίκτυο.
«Δεν κοιμόμασταν τη νύχτα. Υπήρχαν συνεχείς βομβαρδισμοί και έπρεπε να πάμε σε άλλο μέρος. Έγκυες γυναίκες σαν εμένα θα έπρεπε να βγαίνουν για περιπάτους, αλλά λόγω του πολέμου δεν μπορούμε να βγούμε ούτε για να αγοράσουμε τρόφιμα», διηγείται.
Η Τζουμάνα ανέφερε πως είχαν συνεχώς διακοπές ρεύματος, διακοπές στο διαδίκτυο και έλλειψη νερού, εκτός από το φόβο και την αγωνία της για τον τοκετό σε τόσο δύσκολες συνθήκες.
Την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου, γέννησε το παιδάκι της.
Αρχικά είχε προγραμματίσει να πάει στο νοσοκομείο Al-Shifa στην πόλη της Γάζας. Πρόκειται για ένα μεγάλο νοσοκομείο, αλλά της είπαν ότι βρισκόταν υπό τεράστια πίεση. Έτσι, πήγε στο νοσοκομείο Al-Awda στο Nuseirat, ένα μικρότερο νοσοκομείο στο κέντρο της Λωρίδας της Γάζας.
«Τα ασθενοφόρα δεν έχουν χρόνο για μια γυναίκα που ετοιμάζεται να γεννήσει»
Αλλά ακόμη και η μετάβαση εκεί ήταν δύσκολη. Με πόνο και τοκετό, η Τζουμάνα πάλευε να βρει κάποιον να την αναλάβει. «Οι οδηγοί ταξί φοβούνται και τα ασθενοφόρα δεν έχουν χρόνο για μια γυναίκα που ετοιμάζεται να γεννήσει», περιέγραψε.
Οι στιγμές που βίωσε σκληρές και τρομακτικές. «Υπήρχαν σφοδροί βομβαρδισμοί σε ένα σπίτι δίπλα στο νοσοκομείο, ο ήχος ήταν τόσο δυνατός που νόμιζα ότι οι βομβαρδισμοί είχαν φτάσει μέχρι το ίδιο το νοσοκομείο. Οι τραυματίες έφταναν διαρκώς. Άκουγα κραυγές από κάθε κατεύθυνση. Σκεφτόμουν επίσης την πρώτη μου κόρη. Ανησυχούσα γι’ αυτήν επειδή ήταν μακριά μου. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι θέλω να ξεγεννήσω το μωρό μου ό,τι κι αν συμβεί», λέει.
«Το κλάμα της σήμαινε ότι ήμασταν όλοι ακόμα ζωντανοί»
Η Jumana περιέγραψε το αίσθημα σοκ που ένιωσε όταν λίγες ώρες αργότερα εκείνο το βράδυ, γέννησε το κοριτσάκι της, το οποίο αποφάσισε να ονομάσει Τάλια. «Το κλάμα της σήμαινε ότι ήμασταν όλοι ακόμα ζωντανοί», αναφέρει.
Δεν υπήρχε διαθέσιμο κρεβάτι για την μητέρα αμέσως μετά τον τοκετό. Με πόνο και αιμορραγία, έπρεπε να περιμένει μέχρι να βρεθεί ένα κρεβάτι και να στριμωχτεί σε ένα μικρό δωμάτιο.
«Ήμουν τυχερή που είχα ένα, άλλες γυναίκες ξάπλωσαν σε καναπέδες και στο πάτωμα στο διάδρομο του νοσοκομείου αμέσως μετά τον τοκετό», διηγήθηκε.
Την επομένη του τοκετού της, η Τζουμάνα έστειλε ένα βίντεο με την ίδια να κρατάει την κορούλα της σε ένα ταξί, τυλιγμένη σε μια λευκή κουβέρτα.
Είχε φύγει από το νοσοκομείο για να συναντήσει την οικογένειά της, αλλά λέει ότι ακόμη και αυτό, ήταν μια δοκιμασία.
«Το ασανσέρ σταμάτησε να λειτουργεί λόγω διακοπής ρεύματος» λέει. Έτσι από τον τέταρτο όροφο του νοσοκομείου, με πόνους μετά τον τοκετό και με το νεογέννητο στην αγκαλιά της, έπρεπε να κατέβει πολλές σκάλες για να φτάσει στην έξοδο.
Μόλις βγήκε από το νοσοκομείο, βρέθηκε προσπαθούσε να βρει μεταφορικό μέσο για να επιστρέψει στο μέρος όπου έμενε.
«Είναι η ελπίδα μου σε αυτή τη ζωή του πολέμου και του θανάτου»
«Περάσαμε μια ώρα ψάχνοντας για ταξί και κανένας από τους οδηγούς δεν δέχτηκε να μας πάει. Ήταν φοβισμένοι μετά από έναν κοντινό βομβαρδισμό το πρωί. Στο τέλος, βρήκαμε έναν, αλλά ζήτησε υψηλότερη τιμή και δεν μας άφησε μπροστά από το σπίτι», λέει.
«Είμαι εξαντλημένη ψυχικά. Δεν έχω πλέον την επιθυμία να κάνω τίποτα», παραδέχεται η μητέρα. Αλλά το παιδί της είναι καλά.
«Αν δεν υπήρχε ο πόλεμος, θα ήθελα να γιορτάσω το όμορφο γεγονός. Θα είχα καλέσει όλα τα μέλη της οικογένειάς μου και θα είχα διοργανώσει μια Aqiqah (μια παραδοσιακή ισλαμική γιορτή) γι’ αυτήν», συνεχίζει.
Καταλήγει λέγοντας πως δεν ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον για την οικογένειά της, αλλά είναι ευγνώμων για τον ερχομό της Τάλια.
«Είναι η ελπίδα μου σε αυτή τη ζωή του πολέμου και του θανάτου», τονίζει.
Περίπου 50.000 έγκυες γυναίκες στη Γάζα σήμερα
Η αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ εκτιμά πως υπάρχουν περίπου 50.000 έγκυες γυναίκες στη Γάζα, εκ των οποίων 5.500 αναμένεται να γεννήσουν τις επόμενες 30 ημέρες.
Η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι δραματική. Δεν έχουν φάρμακα και βασικές προμήθειες για να περιθάλψουν τους αμάχους.
Πηγή: Έθνος