Φόλες, θάνατος και κακοποιήσεις

«Μυρίζει θάνατος» στα νησιά, στον Αλμυρό, στο Βελεστίνο, στο Πήλιο, στον Βόλο, στα χωριά. Σκοτώνουν και ρίχνουν φόλες στα ζώα χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς συνείδηση. Στη Σκόπελο το κακό «παράγινε» και αναγκάστηκαν γονείς και μαθητές να βγουν στον δρόμο. Δεν κινητοποιήθηκαν για να διεκδικήσουν δασκάλους, θέρμανση και υποδομές. Κινητοποιήθηκαν για να σταματήσει η θανάτωση των ζώων, μαζί με τους γονείς τους, που μπήκαν μπροστά στην πορεία.
Γονείς διδάσκουν στα παιδιά τους κάτι περισσότερο από αγάπη για τα ζώα. Γονείς γνωρίζουν πως τα παιδιά τους δεν μπορούν να βλέπουν τα ζώα σαν παιχνίδι, δεν μπορούν να τα κακοποιούν, να αδιαφορούν μπροστά στον θάνατο και να προσπερνούν τα νεκρά σκυλιά που βρίσκουν στον δρόμο για το σχολείο.
Γονείς γνωρίζουν ότι μαθαίνοντας από νωρίς στο παιδί τους τον σεβασμό προσφέρουν ένα πολύτιμο εφόδιο για ένα σωστό τρόπο συμπεριφοράς συνολικά ενάντια στη «βία».
Μια παράλογη βία απέναντι σε ανυπεράσπιστα πλάσματα δεν γνωρίζει κοινωνικές τάξεις και μορφωτικό υπόβαθρο.
Η σχέση με τα ζώα, η μεταχείρισή τους, η προστασία τους, δείχνει τον βαθμό πολιτισμού μιας κοινωνίας και εάν υποστήριζε κανείς πως στη Μαγνησία υπάρχει συνείδηση σε αυτό το επίπεδο, σίγουρα θα είχε «προσγειωθεί» από άλλο πλανήτη.
Στα νησιά και στο Νότιο Πήλιο έχουν λάβει το «μήνυμα» από τους τουρίστες που δεν ανέχονται αυτή την αθλιότητα και φροντίζουν να ενημερώνουν κοινωνικά και ειδησεογραφικά δίκτυα για τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν.
Ειδικά το Νότιο Πήλιο και η Σκόπελος έχουν συχνά την «τιμητική τους» και μόνο όταν η δυσφήμιση παίρνει διαστάσεις θυμούνται οι Δημοτικές Αρχές να αντιδράσουν με …δελτία Τύπου. Για τη σοβαρή αντιμετώπιση του θέματος …ούτε λόγος βέβαια.
Η ατιμωρησία απέναντι στην κακοποίηση και στη θανάτωση ζώων στα νησιά και τα χωριά μπορεί να σταματήσει.
Στις κλειστές κοινωνίες είναι ευκολότερο να εντοπιστεί ο δράστης και να καταγγελθεί. Στη Σκόπελο η κινητοποίηση διοργανώθηκε γιατί ο κόσμος γνωρίζει… Οι μόνοι που έχουν «άγνοια» είναι η αστυνομία και ο Δήμος και αυτό είναι που προκαλεί οργή. Οι δράστες δεν μπορεί να κρύβονται πίσω από την ασφάλεια της ατιμωρησίας. Όχι επειδή επιδίδονται σε καθαρές δολοφονίες και βιαιοπραγίες, αλλά επειδή μπορεί να προχωρήσουν και σε πιο ειδεχθείς πράξεις βίας.