Και ξαφνικά οι σύντροφοι στις πορείες έγιναν αντίπαλοι.
Και ξαφνικά οι ίδιοι σύντροφοι που με τα ρόπαλα στα χέρια έσπαγαν ό,τι έβρισκαν στην πόλη και έτρεχαν οι νομικοί, που οργανωμένα ανήκαν στο ΣΥΡΙΖΑ και απειλούσαν στην αστυνομία, θεούς και δαίμονες για τις συλλήψεις, έκαναν τα γραφεία του κόμματος …Γκουέρνικα.
Και ξαφνικά τα παιδιά με τα ρόπαλα, από αγανακτισμένη νεολαία, έγιναν τραμπούκοι που απειλούν τη δημοκρατία… του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι πριν είχαμε χούντα και ουδείς νοιαζόταν για τα σπασμένα μαγαζιά, πεζοδρόμια, βιτρίνες, καμένες περιουσίες, τράπεζες. Το αντίθετο.
Αυτό που συνέβη με τους βανδαλισμούς στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι κατακριτέο, καταδικαστέο και κακώς τα κόμματα ακολούθησαν τη λογική που ακολουθούσε ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν καταδίκασαν την ενέργεια των υποτιθέμενων αντιεξουσιαστών. Λάθος που τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, που έχουν υπάρξει θύματα της βίας, ακολούθησαν την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ και σιώπησαν. Λάθος τεράστιο που κρυφογελούν με το πάθημα, όπως έκανε μέχρι προσφάτως ο ΣΥΡΙΖΑ εις βάρος τους, πουλώντας τζάμπα δήθεν δημοκρατική ευαισθησία, αγκαλιάζοντας τις μεθόδους των αντιεξουσιαστών γιατί εκτιμούσε ότι θα μεγάλωνε το ταμείο της πολιτικής επιβολής.
Ίσως με τα προχθεσινά γεγονότα στο Βόλο κάποιοι στο κυβερνητικό κόμμα πάψουν να θεωρούν ότι η βία είναι ένα μέσο πολιτικής δράσης, το οποίο καταδικάζουν επιδερμικά, αλλά και το κατανοούν, αφού στη ζωή, στη χώρα, στην πόλη, στον πλανήτη συμβαίνουν πολλά χειρότερα πράγματα.
Ελπίζουμε πολλοί τζάμπα επαναστάτες να αντιλήφθηκαν επιτέλους, τώρα που βρίσκονται σε πολιτικό βέρτιγκο και καλούνται να υποστηρίξουν πολιτικές που δεν ταυτίζονται με το λαϊκισμό που υποστήριζαν, ότι η βία είναι η απόλυτη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους βαρβάρους και τους ανθρώπους. Ο αποκλεισμός της βίας είναι η μόνη σταθερά που μπορούν να οικοδομηθούν κοινωνίες.