Αίτημα για αποζημίωση των Αλιέων Αλοννήσου, λόγω καταστροφών στον αλιευτικό εξοπλισμό τους και ανταποδοτικά οφέλη στα πλαίσια της συνύπαρξης αλιέων και προστατευόμενων ειδών όπως προβλέπεται καταστατικά, για την αρμονική λειτουργία του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Αλοννήσου Βορείων Σποράδων, ζητά με αναφορά του στον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Ελευθέριο Αυγενάκη, ο βουλευτής Μαγνησίας κ. Χρήστος Μπουκώρος.
Σύμφωνα με το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο, υπάρχει η δυνατότητα ενεργοποίησης διατάξεων τόσο για την αποζημίωση κατεστραμμένων αλιευτικών εργαλείων, όσο και για την θεσμοθέτηση ανταποδοτικών οικονομικών κινήτρων για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας.
Συγκεκριμένα μεταξύ άλλων στην αναφορά του ο Βουλευτής, αναδεικνύει την ορθή πρόβλεψη του νομοθέτη ζητά την ενεργοποίηση των διατάξεων και επισημαίνει: «Οι Αλιείς, οι κάτοικοι αλλά και όσοι δραστηριοποιούνται στην περιοχή του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Αλοννήσου Βορείων Σποράδων με τη διαχρονική αγάπη για τον τόπο τους και το περιβάλλον, την αρμονική συνύπαρξη τους στο ίδιο πεδίο με τα προστατευόμενα είδη, συνέβαλαν αρχικά στη διατήρηση του πληθυσμού των προστατευόμενων ειδών και κατόπιν στη περαιτέρω αύξηση του.
Η ευημερία και η έντονη παρουσία των προστατευόμενων ειδών ορισμένες φορές επηρεάζει αρνητικά την εύρυθμη δραστηριότητα των αλιέων καθότι τα προστατευόμενα θηλαστικά δημιουργούν φθορές ή ζημιές στον αλιευτικό εξοπλισμό η ακόμη στην προσπάθειά τους οι αλιείς να τα προστατέψουν απολαμβάνουν ζημίες αντί κέρδους.
Όπως πολύ καλά γνωρίζετε οι προσπάθειες για την προστασία της περιοχής ξεκινούν από τις αρχές του 1970, ενώ από το 1986, με απόφαση του Νομάρχη Μαγνησίας προστατεύεται η μεσογειακή φώκια (Monachus monachus) και οι εξαιρετικού κάλλους βιότοποι της Αλοννήσου. Στη συνέχεια με το Προεδρικό Διάταγμα της 16ης Μαΐου 1992 (ΦΕΚ 519/Δ/28.05.1992) ιδρύθηκε το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων (ΕΘΠΑΒΣ).
Αποτελεί το πρώτο θαλάσσιο πάρκο στην Ελλάδα αλλά και τη μεγαλύτερη προστατευόμενη θαλάσσια περιοχή στην Ευρώπη, όχι μια “κλειστή” περιοχή, αλλά μια προστατευόμενη θαλάσσια περιοχή 2200 Km2, όπου η περιήγηση επιτρέπεται σύμφωνα με το νομοθετικό πλαίσιο που έχει θεσπισθεί, για την προστασία του μοναδικού αυτού οικοσυστήματος.
Σύμφωνα με το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο, υπάρχει η δυνατότητα ενεργοποίησης διατάξεων του Νόμου 1650/1986 άρθρο 22, σύμφωνα με τον οποίο προβλέπεται τόσο η αποζημίωση κατεστραμμένων αλιευτικών εργαλείων, όσο και η θεσμοθέτηση οικονομικών κινήτρων για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας, στα πλαίσια ενός συστήματος ανταποδοτικών οφελών ως κίνητρο σε ιδιώτες ή τοπικές κοινωνίες.
Επίσης, σύμφωνα με την παράγραφο 9 του ίδιου νόμου όπως προστέθηκε με το άρθρο 16 παρ.2 Ν.3937/2011,ΦΕΚ Α 60/31.3.2011, με πρόταση των Υπουργών Οικονομικών και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, υφίσταται δυνατότητα θεσμοθέτησης οικονομικών κινήτρων για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας, στα οποία περιλαμβάνεται, ενδεχομένως, και σύστημα ανταποδοτικών οφελών ως κίνητρο σε ιδιώτες ή τοπικές κοινωνίες για τη διατήρηση τους, με στόχο την αναγνώριση της αξίας των υπηρεσιών και των λειτουργιών που προσφέρουν τα οικοσυστήματα, ειδικότερα όταν διατηρούνται σε ικανοποιητική κατάσταση.
Οι Αλιείς μας επισημαίνουν πως μέχρι σήμερα, σε περιπτώσεις μη τήρησης του νομοθετικού πλαισίου οι διατάξεις της νομοθεσίας εφαρμόζονται, δεν ευοδώθηκε όμως η εφαρμογή των προαναφερθέντων θετικών διατάξεων που ορθά προέβλεψε ο νομοθέτης. Υπενθυμίζουν δε πως η ενασχόληση τους με την αλιεία, σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί μοναδικό και κύριο έσοδο για εκείνους και τις οικογένειές τους».
Ο κ. Χ. Μπουκώρος ευχαριστεί τον ΥΠΠΑΤ Λ. Αυγενάκη για τη συνεργασία και ζητά την ενεργοποίηση των διατάξεων, ώστε τα μέλη Αγροτικού Αλιευτικού Συλλόγου Αλοννήσου να συνεχίσουν απρόσκοπτα την αειφορική συνεισφορά τους στον αλιευτικό κλάδο.