Εμπορία ανθρώπων… με «στάση» στον Βόλο

O Bόλος έχει αποτελέσει ενδιάμεσο «σταθμό» για γυναίκες θύματα trafficking, πριν καταλήξουν σε νησί, σε μεγαλούπολη ή σε άλλη πόλη της επαρχίας, που κατάφεραν να σωθούν και να αποκαλύψουν ότι τις μετέφεραν στην περιοχή μας για λίγες ημέρες ή λίγες εβδομάδες μέχρι να τις πάνε αλλού αυτοί που τις εκμεταλλεύτηκαν. Στον Βόλο επίσης θα πραγματοποιηθεί για ακόμη μία χρονιά το «Περπάτημα για την ελευθερία» ή «Walk for Freedom» για να ευαισθητοποιηθούν οι πολίτες για το μεγάλο, παγκοσμίως ζήτημα, της εμπορίας ανθρώπων. Μιας εμπορίας που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, σεξουαλική, εργασιακή ή ακόμη και εξαναγκαστική επαιτεία, όπως στις περιπτώσεις παιδιών. Η υπεύθυνη των προγραμμάτων ενημέρωσης για το γραφείο Α21, της ΜΚΟ που αναλαμβάνει τη φροντίδα και την ενδυνάμωση των επιζώντων trafficking, και υπεύθυνη για τις δράσεις που γίνονται στον Βόλο, Μαγδαληνή Ζαφειρίου, ανέφερε ότι συχνά οι πόλεις που έχουν λιμάνια είναι στους προορισμούς αυτών που εκμεταλλεύονται τα θύματα του trafficking, ενώ αλλάζουν συχνά περιοχή, προκειμένου τα θύματα να μην εξοικειώνονται, να μην μιλήσουν σε κανέναν και να μην ζητήσουν βοήθεια. Η μετακίνηση, όμως, γίνεται και ανάλογα με τη «ζήτηση» των «πελατών»…
Σύμφωνα με την κ. Ζαφειρίου ο λόγος που θα γίνει το «Περπάτημα για την ελευθερία» στις 15 Οκτωβρίου στις 16. 30, με αφετηρία το δημαρχείο του Βόλου είναι για να υπάρξει ενημέρωση πως μοιάζει η εμπορία.
«Τα περισσότερα θύματα σεξουαλικού trafficking είναι γυναίκες. Ένα θύμα μπορεί να το συναντήσουμε στο διπλανό σπίτι, σε μία καφετέρια ή σε κάποια δημόσια υπηρεσία» δήλωσε η κ. Ζαφειρίου και υπογράμμισε ότι κοινό στοιχείο που «ενώνει» όλες τις υποθέσεις είναι η ευαλωτότητα. Ο «στρατολογητής», που μπορεί να είναι γυναίκα ή άνδρας, θα εκμεταλλευτεί την ανάγκη, το όνειρο ή την επιθυμία κάποιου. Συχνά ο στρατολογητής είναι άτομο της ίδιας εθνικότητας με το θύμα που προσφέρθηκε να του βρει εργασία, να το βοηθήσει με τις σπουδές ή με κάποιο ταξίδι, ακόμη και να φύγει από τη χώρα του. Κατά την είσοδό τους στη χώρα, τα έγγραφά του παρακρατούνται ενώ και τρόπος πειθούς είναι και η σύναψη δεσμού. Μετά, όμως, όλα αλλάζουν. Τα θύματα – γυναίκες μένουν «εγκλωβισμένες» στη σεξουαλική εκμετάλλευση και εκδίδονται.
Στη χώρα μας το μεγαλύτερο ποσοστό θυμάτων εργασιακού trafficking είναι άνδρες, ενώ τα θύματα εξαναγκαστικής επαιτείας είναι και παιδιά, ακόμη και πολύ μικρής ηλικίας. Tα στατιστικά, όμως, δεν αποτυπώνουν την πραγματικότητα. Αυτοί που διασώζονται είναι λίγοι. Σύμφωνα με στοιχεία τα θύματα του trafficking υπολογίζονται σε 40,3 εκ. παγκοσμίως, αλλά μόνο το 1-2% διασώζεται. Στην Ελλάδα υπάρχει από τις αρχές του 2019, σύμφωνα με την κ. Ζαφειρίου, μετά από κρατική πρωτοβουλία, μηχανισμός που καταγράφονται όλα τα περιστατικά και πιθανά περιστατικά.
«Είναι σημαντικό που ξεκίνησε να λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός, καθώς τα στατιστικά βοηθούν να σχεδιαστούν δράσεις» σημείωσε. Επίσης λειτουργεί η Γραμμή Πληροφόρησης για την Εμπορία Ανθρώπων- 1109 που είναι μία πρωτοβουλία της Α21.
Σημαντικό είναι να γνωρίζουν οι πολίτες πως να αναγνωρίζουν έναν άνθρωπο που ενδέχεται να είναι θύμα εμπορίας. Η αναγνώριση είναι ευκολότερη στα αρχικά στάδια, καθώς το θύμα είναι συνήθως που έχουν έρθει από άλλη χώρα, δεν μιλάει τη γλώσσα και πάντα συνοδεύεται από άλλο άτομο, που θα παριστάνει τον σύντροφο, τον φίλο ή τον αδερφό και θα μεταφράζει. Τα θύματα αποφεύγουν να κοιτούν τον άλλο στα μάτια, κοιτούν επίμονα κάτω ή έντονα στα μάτια αυτόν που τα συνοδεύει για να πάρει την έγκρισή του. Δεν έχουν μαζί τους τα προσωπικά τους αντικείμενα, συνήθως έχουν παραμελήσει την προσωπική τους υγιεινή και ενδέχεται να έχουν σημάδια στο σώμα όπως μώλωπες ή καψίματα από τσιγάρα.