Η Έλενα Ψαραλίδου, εμψυχώτρια στην ποιητική σκηνή «Volos Poetry Slam» συνδυάζει την ποίηση με τον εθελοντισμό

Η ενασχόληση της Έλενας Ψαραλίδου με την ποίηση πριν από μία εξαετία «γέννησε» την ποιητική σκηνή «Volos Poetry Slam». Η ίδια κρατάει τον ρόλο της εμψυχώτριας στην ομάδα, με τα μέλη της να επιχειρούν να συνδυάσουν τον εθελοντισμό με ποιητικές δράσεις. Η Ξανθιώτισσα δικηγόρος στο επάγγελμα, η οποία ζει στον Βόλο κοντά στα 30 χρόνια, μίλησε για το πώς μπορεί να αλλάξει η καθημερινότητα των ανθρώπων μέσα από τους στίχους και τη δράση που έχει αναλάβει το «Volos Poetry Slam» από το 2013 μέχρι σήμερα.

 «Η θετική δράση μας ενδιαφέρει στην καθημερινή μας συνύπαρξη σ’ αυτήν εδώ την πόλη, τόσο ως άτομα, όσο και ως πολίτες. Αυτό υπηρετούμε με τους στίχους μας», έσπευσε να πει η κ. Ψαραλίδου, η οποία ανέλυσε τους λόγους που την ώθησαν στη συγκεκριμένη κατεύθυνση: «Κάθε φορά επιλέγουμε ένα θέμα κοινωνικού ενδιαφέροντος και γράφουμε ποιήματα. Όμως, επειδή τα ποιήματα είναι λέξεις, έχουμε ανάγκη και από πράξεις που θα αλλάξουν τη σημερινή μας ζωή. Οπότε, σκεφτήκαμε να συνοδεύουμε την ποίηση με δράσεις. Δράσεις που έχουν να κάνουν με την ομορφιά στην καθημερινότητά μας, κινητοποιώντας τον κόσμο προς μία θετική σκέψη».

Η πρώτη εκδήλωση της ομάδας πραγματοποιήθηκε το 2013, με την κ. Ψαραλίδου να θυμάται την αρχή της εμπλοκής του «Volos Poetry Slam» με το εθελοντικό κίνημα: «Εκείνη τη χρονιά συνεργαστήκαμε με τον τοπικό σύλλογο τυφλών. Μαζί με τα μέλη του σωματείου δουλέψαμε από κοινού πάνω στο θέμα «αναπηρία». Βέβαια τότε το παραφράσαμε σε «αν-απειρία». Σκοπός μας ήταν να αναδείξουμε τις άπειρες δυνατότητες του ανθρώπου, ο οποίος ξεπερνώντας ένα προσωρινό σωματικό εμπόδιο, μπορεί να ανακαλύψει ένα σύμπαν που δεν γνώριζε μέχρι τότε».

Τον κατάλογο των δράσεων των ποιητών-εθελοντών συμπλήρωσαν κι άλλες εκδηλώσεις, με την κ. Ψαραλίδου να τις απαριθμεί: «Το 2014 ασχοληθήκαμε με τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Έναν χρόνο αργότερα επισκεφτήκαμε τις Φυλακές Ανηλίκων Βόλου, όπου μαζί με τους κρατούμενους δουλέψαμε αρκετούς μήνες πάνω στην ποίηση. Το 2015 στο πλαίσιο εορτασμού της παγκόσμιας ημέρας ποίησης διανείμαμε ποιήματα στον κόσμο στην οδό Ερμού μέσα σε καλαθάκια. Κόντευε και Πάσχα θυμάμαι. Φέτος τον Μάιο διοργανώσαμε την εκδήλωση «Χαρίζουμε ένα ποίημα, χαρίζετε ένα χαμόγελο;» στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου, όπου στήσαμε έναν πάγκο και προσφέραμε στους περαστικούς ποιήματα που είχαμε γράψει σε συσκευασία δώρου. Δεν ζητούσαμε κάποιο αντάλλαγμα πέρα από ένα χαμόγελο, το οποίο απαθανατίζαμε με μία φωτογραφία. Αν και για αρκετούς ήταν δύσκολο, με τα χαμόγελα που μαζέψαμε, η Teuta Sadiku έφτιαξε ένα βίντεο που προβάλαμε στην τελευταία εκδήλωσή μας με τίτλο «Της ομορφιάς και της ασχήμιας – Η πόλη μέσα μας» την περασμένη Κυριακή».

Η Έλενα Ψαραλίδου θυμήθηκε μάλιστα ένα ιδιαίτερο περιστατικό που συνέβη εκείνη την ημέρα, λέγοντας: «Τότε πέρα από τα ποιήματα που χαρίσαμε, προχωρήσαμε σε καθαρισμό του πάρκου. Κάποια στιγμή μας πλησίασε ένας άντρας, μάλιστα είχε ξενική προφορά. «Τι κάνετε εδώ; Περιμένετε, επιστρέφω», μας είπε και γυρνώντας είχε μαζί του μία τσιμπίδα μεταλλική, από αυτές που χρησιμοποιούν για να μαζεύουν σκουπίδια. Ευχηθήκαμε μέσα μας, όταν ξεκινήσαμε να καθαρίζουμε, να είχαμε ένα τέτοιο εξάρτημα. Μέσα σε λίγη ώρα, ήρθε κάποιος και μας το πρόσφερε. Αυτό το αναφέρω με την έννοια ότι ναι, αναγνωρίζω πως η ζωή έχει δυσκολίες. Όλα τα πράγματα εκτός από πάρα πολύ δύσκολα, μπορούν να γίνουν εξίσου πολύ απλά. Όταν ευχόμαστε κάτι και το επιθυμούμε τόσο, με έναν τρόπο στο τέλος γίνεται. Γι’ αυτό μνημονεύω ακόμη την ημέρα εκείνη. Υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις στους ανθρώπους, που αν κινηθείς προς τη θετική κατεύθυνση, θα τις κινητοποιήσεις και θα τις ανακαλύψεις».

Όσο για το εάν ο κόσμος ανταποκρίνεται στις δράσεις της 12μελούς ομάδας και ποιες προσδοκίες έχει για το μέλλον; Η εμψυχώτρια της ποιητικής σκηνής είπε: «Η ανταπόκριση είναι συγκινητική κι αυτό μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε. Η επικοινωνία με τον κόσμο, αλλά και η αποδοχή που τυγχάνουμε, μας ωθεί στο να εμπλουτίσουμε τις δράσεις μας. Μένω στον Βόλο κοντά στα 30 χρόνια. Νιώθω πολύ τυχερή που ζω εδώ. Η πόλη ετούτη μπορεί να γίνει πόλος έλξης, γιατί είναι πραγματικά μοναδικού κάλλους, αλλά πρέπει να δημιουργήσουμε και το κατάλληλο ανθρώπινο περιβάλλον».