Στην παραλία του Βόλου πραγματοποιείται ένα ιδιαίτερα πρωτότυπο εγχείρημα, μια έκθεση ζωγραφικής που στήνεται και συντηρείται χαμηλόφωνα. Πρόκειται για το «Τι κρέμεται πάνω από το νερό και του λείπουν τα φωνήεντα;», ένα διαρκώς εξελισσόμενο πρόγραμμα – επέμβαση σε δημόσιο χώρο.
Ρεπορτάζ
Χρήστος Μητσιάκης
Η υλοποίησή της γίνεται με τη στήριξη μιας ομάδας ανθρώπων, δύο εκ των οποίων είναι φοιτητές της σχολής Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ. Η κ. Μαρία Καρρά είναι η δημιουργός των εικαστικών έργων, ενώ ο κ. Χριστόφορος Αλαμάνης επιμελήθηκε την έκθεση. Η ιδέα πίσω από την έκθεση πυροδοτήθηκε, σύμφωνα με την κ. Καρρά, «από μία επείγουσα ανάγκη για επικοινωνία και αλληλεγγύη με τους πολίτες τής εκάστοτε πόλης». Αυτή τη στιγμή στη γέφυρα της παραλίας του Βόλου μια ζωγραφική εγκατάσταση κρέμεται πάνω από το νερό, η οποία ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αντικαθίσταται από μία άλλη, ήσυχα και χαμηλόφωνα. Η κ. Καρρά τονίζει πως η έκθεση είναι στα αρχικά της στάδια, με τους τίτλους των έργων να σχετίζονται με την ιστορία, που θέλουν να εκμυστηρευτούν. Ο Βόλος αποτελεί την τρίτη στάση αυτής της δράσης, που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2021, έχοντας παρουσιαστεί μέχρι στιγμής με διάφορες μορφές στη Θεσσαλονίκη και στη Νιμ της Γαλλίας. Πηγή έμπνευσης για την κ. Καρρά είναι, όπως η ίδια χαρακτηριστικά αναφέρει, τα «κακώς κείμενα» της κάθε πόλης που επισκέπτεται. Σαν ιχνηλάτης, αφού τα εντοπίσει, με την εκάστοτε ομάδα της αναλαμβάνουν τον ρόλο του «παραμυθά», ενημερώνοντας με έμμεσο και διακριτικό τρόπο τους πολίτες για αυτά, με στόχο «να κοιταχθούμε λίγο περισσότερο στα μάτια και να αρχίσει ένας πρώτος διάλογος». Ήδη από μικρή ηλικία, η κ. Καρρά είχε φτάσει στο συμπέρασμα, ότι στον Βόλο οι περισσότεροι «δεν ζούμε, απλά επιβιώνουμε», έτσι έκρινε ορθό, σε αυτή την πόλη, όλα τα εκθέματα να κρέμονται πάνω από το νερό. Το νερό αποτελεί τον συνδετικό κρίκο των τριών εκθέσεων (Θεσσαλονίκη, Νιμ, Βόλος), βασικό για την επιβίωση, τη διατήρηση και την άνθηση κάθε ζωντανού οργανισμού. Κάθε στάση της έκθεσης είναι και ένα κομμάτι του καλλιτέχνη. Ο Βόλος για την κ. Καρρά αντιπροσωπεύει τις ρίζες, την καταγωγή. Το πρώτο έργο που κρεμάστηκε φέρει τον τίτλο «Ο Θεριστής των φόβων σου ποιος είναι; 2» και το δεύτερο έργο «Ο Μαυροπίνακας» λειτουργεί ως απάντηση στον τίτλο του πρώτου και αντιπροσωπεύει, σύμφωνα με την κ. Καρρά, «μια προσπάθεια για εξέλιξη, εκμάθηση, δημιουργία ονείρων, ότι δηλαδή θερίζει και ερωτεύεται τους φόβους μας». Καθ’ όλη τη διάρκεια του «Τι κρέμεται πάνω από το νερό και του λείπουν τα φωνήεντα;», ο στόχος της κ. Καρρά και της ομάδας της είναι να παρατηρήσουν περισσότερο την ανάσα της πόλης, τον τρόπο με τον οποίο ζει, δημιουργώντας έναν κώδικα επικοινωνίας, με τον οποίο πλέον θα μπορούμε να μιλάμε καθαρότερα και έναν χώρο ίσως άυλο, που θα μπορούμε να ονειρευόμαστε παρέα. Όπως επισημαίνει η ίδια, «οι πιο έντονες δράσεις της συγκεκριμένης παρουσίασης τώρα πρόκειται να αρχίσουν». Μπορεί η έκθεση να βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά η κ. Καρρά κοιτάει ήδη το μέλλον. Ο πιο μακρινός προγραμματισμός είναι σε έναν χρόνο από τώρα και αφορά μια ανάδειξη του Βόλου και της Λάρισας ως καλλιτεχνικά ενεργούς σταθμούς. Μια επιθυμία της ίδιας για ένα γεφύρωμα μεταξύ τους. Επιπλέον υπάρχουν διάφορα προγράμματα που εξελίσσονται παράλληλα, ένα από αυτά αποτελεί η δημοσιοποίηση ενός εικαστικού έργου, με τη μορφή ανθολογίου, που σύμφωνα με την κ. Καρρά «προσπαθεί να μπερδέψει τα όρια της ποίησης του εικαστικού έργου και του ηλεκτρονικού παιχνιδιού και συνδέεται άμεσα με το τωρινό εγχείρημα». Αναφορικά με τον τίτλο του τελευταίου αυτού έργου, η κ. Καρρά χαρακτηριστικά σχολιάζει: «Σε έναν κόσμο που στην ερώτηση «τι κάνεις;» ο άνθρωπος απαντάει «επιβιώνω», το να παίξει κρεμάλα, για να βρει τη λέξη, είναι επακόλουθο». Και εκεί θα σταματούσε να μιλάει.