Αγάπησε την ξυλογλυπτική από μικρό παιδί και ασχολήθηκε με αυτή, φιλοτεχνώντας. Παράλληλα ασχολήθηκε με τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και τα κοινά της Νέας Ιωνίας, που αγάπησε και έζησε. Ο λόγος για τον Γεώργιο Ξαγοράρη, που έφυγε χθες από τη ζωή στα 76 του χρόνια, βυθίζοντας στο πένθος όσους τον γνώριζαν.
Από μητέρα Κωνσταντινουπολίτισσα και πατέρα Σαντορινιό ο Γιώργος Ξαγοράρης έδειξε από μικρός την αγάπη του στο ξύλο.
Γεννήθηκε το 1942, μέσα στα μαύρα χρόνια της Κατοχής, και από μικρός έμαθε την τέχνη της ξυλογλυπτικής δίπλα στον Χρήστο Ζαχαράκη στην Αθήνα. Όταν εγκαταστάθηκε στον Βόλο, συνέχισε την τέχνη εργαζόμενος με τον αείμνηστο πρώην δήμαρχο Ν. Ιωνίας Γιώργο Μπαλλή. Αργότερα ο Γιώργος Ξαγοράρης δημιούργησε τη δική του επιχείρηση, την οποία και διατήρησε μέχρι τη συνταξιοδότησή του.
Αγαπητός σε όσους τον γνώριζαν και προπάντων δραστήριος ο Γιώργος Ξαγοράρης δεν περιορίστηκε μόνο στην τέχνη του. Ασχολήθηκε με την ομάδα της καρδιάς του, τη Νίκη Βόλου, της οποίας υπήρξε γενικός αρχηγός και αντιπρόεδρος, ενώ την αγάπη του για τις αλησμόνητες πατρίδες την είχε δείξει, δραστηριοποιούμενος μέσα από τη διοίκηση του Συλλόγου Εγγλεζονησίων.
Ακόμη πρόσφερε ως αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Ν. Ιωνίας. Παντρεύτηκε τη Χρύσα Μέλλη και απέκτησε δύο παιδιά, τον Μιχάλη και την Βάσω, ενώ είδε τρία εγγόνια και ένα δισέγγονο.
Ο Γιώργος Ξαγοράρης πάλεψε πολλούς μήνες με ανίατη ασθένεια, ενώ τελευταία του επιθυμία ήταν να δοθούν χρήματα στη μνήμη του στην «Κιβωτό του κόσμου».