Εφοβούντο γαρ την ανάστασιν του εσταυρωμένου λαού

Του Γιώργου Ινεπολόγλου

Πέρασε περισσότερο από ένας χρόνος από τότε που χρειάστηκε να μοιραστώ με σας την ανακούφισή μου από την περσινή κατάργηση των μέτρων υποβιβασμού της ανθρώπινης προσωπικότητας. Προσπάθησα με τη βοήθεια του βιβλίου «Η φάρμα των ζώων» του George Orwell, ενημερωτικά να πω ότι μία καβαλημένη εξουσία μπορεί να οδηγήσει έναν λαό στον εξευτελισμό και στον θάνατο. Επαναφέρω ένα απόσπασμα από εκείνη τη δημοσίευση…
«Σύμφωνα με τον Orwell σε μία φάρμα… ζούσαν πολλά ζώα που τα διαφέντευαν κάποια άλλα ζώα. Η ζωή σε αυτήν ήταν τόσο ράθυμη που ο κάθε πολίτης παρακολουθούσε αποσβολωμένος τους αφέντες του να επιβάλουν διατάξεις ώστε να απομυζούν τον ιδρώτα και τους κόπους του. Την αδιαφορία εκμεταλλεύτηκε μία ομάδα ζώων, τα γουρούνια, που ζήτησε και πέτυχε την αυτοδιάθεση των πολιτών. Η αλλαγή ήρθε με καλούς οιωνούς μέχρι που τα γουρούνια ανακάλυψαν την κουτάλα και το μέλι. Έτσι άρχισαν να ενεργούν απολυταρχικά και η δικτατορία που επέβαλαν ήταν τόσο σκληρή που συνεχώς αφαιρούσαν την άνεση των απαγορευμένων χώρων αναψυχής και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών από τους πολίτες, ενώ τα προνόμια και οι ανέσεις των γουρουνιών συνεχώς αυξάνονταν».
Το πόσο αληθινά βγήκαν όλα αυτά που έγραψα τα είδαμε στην Ικαρία με το πρωθυπουργικό κορωνοπάρτι και όχι μόνο αφενός και αφετέρου στην Αγγλία με τον ενταφιασμό του βασιλικού μέλους της Αγγλίας με όλες τις τιμές και τα πρωτόκολλα, όταν οι συμπολίτες μας ενταφιάζουν ταριχευμένα σε σακούλες υψίστης ασφάλειας τα συγγενικά τους πρόσωπα, με την παρουσία μόνο συγγενών πρώτου βαθμού.

Σήμερα δεν θα χρησιμοποιήσω Orwell. Αυτό είναι δεδομένο. Θα χρησιμοποιήσω κάτι πιο αισιόδοξο. Το αναστάσιμο ευαγγέλιο, προσαρμοσμένο στον σταυρωμένο λαό μας με την ελπίδα ότι σύντομα θα απαλλαχθούμε από τα κακά που μας βρήκαν. Η εκκλησιαστική γλώσσα κυριαρχεί στο κείμενο και η ελεύθερη μετάφραση ακολουθεί.
Διαγενομένου του Σαββάτου, πρώτος ο Κυριάκος, ο Νίκος του συντονιστικού και η Σαλώμη του καταρρακωμένου συστήματος της Υγείας, ηγόρασαν αρώματα ίνα ελθόντες αλείψωσιν τον εσταυρωμένον λαόν. Και λίαν πρωί τη μια των σαββάτων έρχονται επί το μνημείον ανατείλαντος του ηλίου και έλεγον προς εαυτούς• Τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου; Και αναβλέποντες θεωρούσιν ότι αποκεκύλισται ο λίθος, ην γαρ μέγας σφόδρα. Και εισελθόντες εις το μνημείον είδον νεανίσκον καθήμενον εν τοις δεξιοίς περιβεβλημένον στολήν λευκήν, και εξεθαμβήθησαν. Ο δε λέγει αυτούς: Μη εκθαμβείσθε. Τον λαόν ζητείτε τον Ελληνικόν τον εσταυρωμένον; ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε, ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν. Και εξελθόντες έφυγον από του μνημείου, είχεν γαρ αυτούς τρόμος και έκστασις και ουδενί ουδέν είπαν, εφοβούντο γαρ.
Ελεύθερη μετάφραση: Όταν πέρασε το Σάββατο, …αγόρασαν αρώματα για να πάνε να αλείψουν… Πολύ πρωί την επομένη του Σαββάτου ήρθαν στο μνήμα και έλεγαν μεταξύ τους: Ποιος θα κυλίσει την πέτρα από την είσοδο του μνήματος; Γιατί ήταν πολύ μεγάλη. Μόλις όμως κοίταξαν προς τα εκεί, είδαν ότι η πέτρα είχε μετακινηθεί. Μόλις μπήκαν στο μνήμα, είδαν έναν νεαρό με λευκή στολή και ταράχθηκαν. Αυτός όμως τους είπε: «Μην τρομάζετε… Αναστήθηκε. Δεν είναι εδώ. Να το μέρος όπου τον είχαν βάλει… και έφυγαν από το μνήμα γεμάτοι τρόμο και δέος, δεν είπαν όμως τίποτα σε κανέναν, γιατί ήταν φοβισμένοι.