Η έξαρση των κρουσμάτων κορωνοϊού στην Ελλάδα και τα έκτακτα μέτρα που λαμβάνει η Πολιτεία, που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων και την παραμονή στο σπίτι, αλλάζουν τα δεδομένα για χιλιάδες οικογένειες. Η πανδημία φέρνει τα πάνω-κάτω στην καθημερινότητά μας και δοκιμάζει μικρούς και μεγάλους, που έχουν όμως την ευκαιρία να περάσουν περισσότερο χρόνο μαζί.
H κ. Ιωάννα Γεωργιάδου, κοινωνική ψυχολόγος και συστημική ψυχοθεραπεύτρια στο Κέντρο Ψυχοθεραπείας και Ολιστικών Θεραπειών Εκπαίδευσης «Πορεία Υγείας» στον Βόλο, μίλησε για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία 24ωρα, επισημαίνοντας ότι τα παιδιά παραμένουν το πιο ευάλωτο κομμάτι του πληθυσμού εν μέσω της πρωτοφανούς κρίσης που πλήττει και την Ελλάδα. Παράλληλα δίνει μία σειρά από χρήσιμες συμβουλές για το πώς οι γονείς μπορούν να μιλήσουν για τη σοβαρότητα όλων όσων συμβαίνουν, πάντοτε με ηρεμία και δίχως να προκληθεί πανικός στα παιδιά που αντιμετωπίζουν πρωτόγνωρες καταστάσεις.
Η Θεσσαλονικιά ψυχολόγος, η οποία ζει στον Βόλο την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον, είπε χαρακτηριστικά: «Η πρώτη λέξη που χρειάζεται, είναι «αποδοχή». Να αποδεχθούμε πως αυτή είναι μία καινούρια κατάσταση για όλους. Τόσο για τα παιδιά, όσο και για τους ενήλικες. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να είμαστε υπερβολικά αυστηροί με τους εαυτούς μας ως γονείς, καθώς κι εμείς πληττόμαστε από όλα αυτά που συμβαίνουν και χρειαζόμαστε εξίσου χρόνου προσαρμογής».
Ο περιορισμός των μετακινήσεων για πολλούς γονείς σημαίνει ότι θα κληθούν να περάσουν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους. Η κ. Γεωργιάδου ανέφερε σχετικά: «Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναπτύξουμε την προσαρμοστικότητά μας. Μπροστά σε αλλαγές νομίζουμε πως δεν τη διαθέτουμε. Αρκεί όμως να θυμηθούμε όλες τις μεγάλες αλλαγές που έχουμε βιώσει στο παρελθόν, καθώς φέραμε παιδιά στον κόσμο και δημιουργήσαμε οικογένεια. Αυτό που μένει, είναι να ενεργοποιήσουμε την προσαρμοστικότητα. Και τι σημαίνει αυτό; Να κάνουμε μία διάγνωση της καινούριας κατάστασης κι ύστερα να βρούμε ποιοι είναι οι πόροι μας και δεν εννοώ τους οικονομικούς, αλλά τις δυνατότητές μας. Για παράδειγμα, ένα μεγάλο μπαλκόνι ή ένα δωμάτιο στο σπίτι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ελεύθερο παιχνίδι στο σπίτι. Υπάρχουν διάφοροι πόροι: Χωρικοί, μηχανικοί, πρακτικοί, που πρέπει να τους αξιοποιήσουμε και κατευθύνουμε ανάλογα την καθημερινότητά μας. Το γεγονός ότι καλούμαστε να περάσουμε περισσότερο χρόνο με τα παιδιά, μπορεί να μας φοβίζει, γιατί είναι μία αλλαγή για όλους. Ούτε τα παιδιά έχουν συνηθίσει να βλέπουν τους γονείς τόσες ώρες μέσα στο σπίτι. Αυτό σημαίνει μία επανασύσταση μαζί τους. Χρειάζεται να ξαναγνωριστούμε μαζί τους. Τα παιδιά στην αρχή μπορεί να αντιδράσουν με θυμό, με ένταση. Αυτό έχει να κάνει με την αναστάτωση, λόγω της αλλαγής. Δίνοντας χρόνο, λίγες ημέρες παραπάνω, τα παιδιά θα μπορέσουν επίσης να αναπτύξουν την προσαρμοστικότητά τους και οι γονείς θα γινόμαστε ολοένα και καλύτεροι στο να περνάμε χρόνο μαζί τους. Ένα άλλο σημείο που πρέπει να προσέξουμε, είναι να αναπτύξουμε ψυχικές εφεδρείες. Σ’ όλο αυτό που συμβαίνει, πολλές φορές θα νιώσουμε φόβο, αναστάτωση και απώλεια ελέγχου. Και οι ενήλικες και τα παιδιά μας. Πρέπει προκαταβολικά να βρούμε πώς θα διαχειριστούμε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Πού θα απευθυνόμαστε, πώς θα στηρίζουμε οι γονείς ο ένας τον άλλον και πού θα μπορούν τα παιδιά να διοχετεύουν τον δικό τους φόβο και το στρες. Αν για παράδειγμα, έχουμε την πίστη στη θρησκεία, να μια ψυχική εφεδρεία. Αν είμαστε μία οικογένεια που εκτονώνεται με τον χορό, το τραγούδι ή τα παραμύθια κι αυτά είναι ψυχικές εφεδρείες, που θα αποτελέσουν και το αποκούμπι μας στις δύσκολες στιγμές που περνάμε». Λαμβάνοντας δε κάποιος υπόψη του ότι οι καταστάσεις κρίσης μπορούν να αποβούν τραυματικές στο οικογενειακό περιβάλλον, η κ. Γεωργιάδου κατέληξε λέγοντας πως «η ψυχική ανθεκτικότητα και οι ψυχικές εφεδρείες, είναι δύο φράσεις «κλειδιά» στα όσα βιώνουμε τα τελευταία 24ωρα».