Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2020 η Αμφικτυονία Ελληνισμού προκήρυξε τον 10ο Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό με θέμα «Ελλάδας Προσκλητήριο 1821-2021 Κοιτίδα του πνεύματος, του πολιτισμού και της ειρήνης». Έλαβαν μέρος περί τους διακόσιους δημιουργούς. Πρόσφατα ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα. Η Σταματία Μωραΐτη, φιλόλογος καθηγήτρια στο 1ο ΓΕΛ Βόλου, απέσπασε το α’ βραβείο με το ποίημά της «Παλλόμενη ψυχή» και η Αγγελική Θάνου, εκπαιδευτικός και συγγραφέας, το γ’ βραβείο με το ποίημά της «Και εγένετο Ελλάδα». Και οι δυο κατάγονται από τα Κανάλια της Μαγνησίας, αγαπούν και στηρίζουν τον γενέθλιο τόπο τους πολύτροπα και με τη βράβευσή τους τον τιμούν. Τα ποιήματά τους δημοσιεύονται παρακάτω.
Η Αμφικτυονία Ελληνισμού αποτελεί έναν ζωντανό και πολυπράγμονα πολιτιστικό και κοινωνικό φορέα με έδρα τη Θεσσαλονίκη και πνευματικό κέντρο τους Δελφούς. Έχει ένα δραστήριο Δ.Σ. με ψυχή τον πρόεδρο αυτού τον κ. Δημήτρη Μπουκόνη, ποιητή και ζωγράφο. Πληθώρα τμημάτων και δράσεων πολιτισμού, όπως εκδηλώσεις, συνέδρια, εκδόσεις βιβλίων και περιοδικών, διαγωνισμοί, μελοποιήσεις ποιημάτων, κοινωνική προσφορά σε ευαίσθητες ομάδες και φορείς. Οι δράσεις της Αμφικτυονίας είναι αναρτημένες στην ιστοσελίδα της amfiktionia-ellinismou2000.blogspot.com.
Οι συμμετέχοντες στον 10ο διαγωνισμό έχουν τη χαρά να καμαρώνουν το ποίημά τους δημοσιευμένο σε έναν συλλογικό καλαίσθητο τόμο έκδοση της Αμφικτυονίας.
1ο βραβείο, Μωραΐτη Σταματία, «Παλλόμενη Ψυχή»:
Σαν ξύλο νιόκοπο / που στη φωτιά αφρίζει, / τη φλόγα αντιμάχεται/ώσπου χυμούς να χάσει, / έτσι κι εσύ , Πατρίδα μου, / παλεύεις και πορεύεσαι / διακόσια τώρα χρόνια σε μονοπάτια δύσκολα / που η Μοίρα σου σε όρισε / μόνη να ξεχερσώνεις. / Νύφη πολύφερνη / με προίκα προαιώνια, / κορίτσι νιόβγαλτο / μα οι ρίζες σου βαθιές, / γερές / κι ο Ήλιος στήριγμά σου, / τον Λόγο έχεις οδηγό / κι Αξίες οι καρποί σου, αειθαλείς, / αιώνιες, δώρο στην οικουμένη. / Με μια συλλογική Ψυχή αυτόφωτη / έθρεψες μαχητές γενναίους / που είχαν σφαίρα την Ποίηση / και τη Φιλοσοφία όπλο. Γι’ αντάλλαγμα σου πρόσφεραν / λιμούς και προσφυγιές, / δάνεια κι επιτροπείες / που ’φεραν στο φως κατά καιρούς / τη σκοτεινή πλευρά σου. / Κι αν κάποτε για λίγο / εξεστράτισες και ξέχασες / του Μέτρου τον κανόνα, /η φωνή που Λόγο ή Ιστορία ή Συνείδηση / την έχουμε βαφτίσει / ηχεί και πάλλει την Ψυχή / δύναμη να της δώσει / να τρέξει μίλια αμέτρητα / στης Αρετής τον δρόμο.
3ο βραβείο, Αγγελική Θάνου, «Και εγένετο Ελλάδα…»:
Εννεασύλλαβο κυανόλευκων παραλλήλων / ιχνογραφεί το δίλημμα ισόπαχα! / Στις πτυχώσεις αναβλύζει η λεβεντιά. Περήφανα. / Ποτίζει τη Μυθολογία / μη και στερέψει ο Όλυμπος. / Κι αν διψάσουν οι δώδεκα ένοικοι; / Ασφόδελοι, δάφνες, κώνειο. / Με προσκαλεί ο Όμηρος. / Στεφανώνει ο Απόλλωνας τον ευθύφρονα Σωκράτη. / Με συμπόνια. / Ντύνομαι την Απολογία του άφοβα. / Δεν κρύβει καμιά ικεσία. / Αποζητώ οξυγόνο του εικοσιένα / για ανάσες χαρακιές. / Να χαράζουν πορείες / από Αριστοτέλη σε Ζορμπά / και αμφίδρομα. / Να φορτώνουν οδύνες /πάνω στο Υπερμάχω. / Ως λυτρωτές. / Ω! εκείνο το λαδί κλαδάκι / πάντα σε ράμφος να φωλιάζει. / Καταφύγιο αρμονίας το λευκό περιστέρι. / Ευλογία ανείπωτη. / Κι εκείνο το πανάρχαιο βραβείο / να απονέμεται στον Αριστοφάνη / ξανά και ξανά; / Δεύτερο! / Σε ρίζες του αδιαπραγμάτευτου Θούριου. / Φύεται η δική μου ΕΙΡΗΝΗ / και του κόσμου η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.