του
Βασίλη Καλλία,
παιδαγωγού κυκλοφορίας
– εκπαιδευτή οδηγών
Όταν βολτάρεις με ποδήλατο ή κυρίως με τα πόδια, θες δεν θες παρατηρείς τα σπίτια, αξιολογείς την αισθητική τους, λυπάσαι για το εγκαταλελειμμένο και ετοιμόρροπο και χαίρεσαι για αυτό που αναστήθηκε με πολύ μεράκι, αλλά και πολύ χρήμα. Ούτε που θα μπορούσα να φανταστώ ότι στην πόλη μου θα ξεπετάγονταν τόσα πολλά διαμαντάκια, θαυμάζοντας τους μηχανικούς και τα σύγχρονα μέσα και υλικά. Ιδίως κάτι «βομβαρδισμένα» στο κέντρο κτήρια, που μέχρι πρότινος φοβόσουνα να περάσεις από κάτω και πάνω τους κρεμασμένη μια ξεθωριασμένη από την πολυκαιρία ταμπέλα «Διατίθεται». Λοιπόν… τι άλλαξε ξαφνικά και θυμήθηκαν οι κληρονόμοι, ντόπιοι και μη, εκείνο το σπιτάκι που δεν μπόρεσε να δοθεί για αντιπαροχή, που αποτελούσε έναν βραχνά που όλοι ήθελαν να ξεχάσουν; Η απάντηση είναι πολύ σικ… Airbnb. Ελληνιστί.. Βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτων. Αιώνιο πρόβλημα η έλλειψη καταλυμάτων στην πόλη μας, ειδικά μέρες που φιλοξενεί αθλητικές εκδηλώσεις, συνέδρια, ή σε περιόδους τουριστικής αιχμής. Αναγκάζοντας τους περισσότερους να αναζητήσουν ένα κατάλυμα περιφερειακά της πόλης ή του Πηλίου. Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Ο καθένας, μπορεί με πανεύκολο τρόπο να αναζητήσει στο διαδίκτυο και να φιλοξενηθεί σε κατάλυμα που καλύπτει τις απαιτήσεις του στο κέντρο του Βόλου. Τα τελευταία τρία χρόνια λοιπόν, έγιναν όλα τα παραπάνω απίστευτα πράγματα. Ο Βόλος, μετατράπηκε σε ένα 24ώρο μάρκετ τουριστικών υπηρεσιών 365 μέρες τον χρόνο. Χαίρομαι πολύ για αυτή την επενδυτική πνοή στην πόλη μου που δημιούργησε θέσεις εργασίας και αυξημένους τζίρους σε πολλούς επαγγελματίες. Κάποιοι μου λένε ότι αυτό δεν επηρέασε τον τουρισμό του Πηλίου. Να είμαστε λίγο σοβαροί. Παγκοσμίως, η συντριπτική πλειοψηφία των τουριστών αναζητεί μια βάση για να κάνει εξορμήσεις στα πέριξ. Έτσι λοιπόν ξύπνησε το επιχειρηματικό πνεύμα σε όλους σχεδόν τους Έλληνες που είχαν… κάτι. Αυτό το 4αρι ή 3αρι «κάτι» διαιρέθηκε σε μικρά δωματιάκια, αποθήκες και δώματα άλλαξαν χρήση και έγιναν μικρές κατοικίες, με αποτέλεσμα η κάθε πολυκατοικία να αποκτήσει τρία, τέσσερα, ή και παραπάνω διαμερίσματα. Άρα παραπάνω θέσεις στάθμευσης. Επίσης, για τα μικρά οικόπεδα υπάρχει πρόβλεψη εξαίρεσης χώρων στάθμευσης, ασχέτως εάν σε αυτά μπορούν να κτιστούν 10 – 15 μικρά διαμερίσματα για να λειτουργήσουν ως Airbnb. Πόσα τέτοια κτήρια δεν έχουν γίνει στην πόλη μας ή είναι σε διαδικασία ανέγερσης. Γι’ αυτό, μην απορούμε όταν αντικρίζουμε τζιπ με ρωσικές πινακίδες σταθμευμένο στο Πανταζόπουλο να κλείνει στενό δρόμο, ή Volvo με σουηδικές πινακίδες να έχει καβαλήσει πεζοδρόμιο στη Ρ. Φεραίου. Η κατάσταση έχει ξεφύγει εντελώς. Έπαψε το Airbnb να είναι ένας τρόπος ενίσχυσης του ελληνικού νοικοκυριού που νοικιάζει ένα δωμάτιο. Έχει μετατραπεί σε μια μπίζνα για μικρούς και μεγάλους παίκτες που κτυπούν στα ίσα μικρά ή μεγάλα ξενοδοχεία και ξενώνες. Για αυτά όμως η πολιτεία έχει νομικό πλαίσιο όσο αφορά στις θέσεις στάθμευσης και μια σειρά υπηρεσιών για να γλυτώσει ο πελάτης της το άσκοπο γύρισμα ανάμεσά μας. Μια πολιτεία απροετοίμαστη που δεν παραδειγματίστηκε από άλλες χώρες που είχαν εφαρμόσει το Airbnb πριν από μας. Στη Βαρκελώνη π.χ. δημιουργήθηκαν τεράστια άλυτα ζητήματα και ελλείψεις σε νομικό πλαίσιο. Δεν είναι η ειδικότητά μου ο συγκεκριμένος τομέας, αλλά θεωρώ ότι θα έπρεπε ο εκάστοτε ιδιοκτήτης ακινήτου που το εκμεταλλεύεται μέσω Airbnb να είναι υποχρεωμένος από τον νόμο να φροντίσει για την εξεύρεση και των απαραίτητων θέσεων στάθμευσης που θα εξυπηρετούν τα συγκεκριμένα ακίνητα. Θα μου πείτε δεν υπάρχουν τόσες θέσεις. Βρε, ας βγάλουν νόμο και θα βρεθούν επενδυτές σε χρόνο μηδέν. Μηδέν… και θυμήθηκα την παράνομη στάθμευση. Εδώ και μήνες, μηδέν δημοτική αστυνομία, ανύπαρκτη τροχαία. Χάος από παρανόμως σταθμευμένα οχήματα, σε τέτοιο βαθμό που οι απαγορευτικές πινακίδες φαντάζουν γραφικές και σε λάθος μέρος τοποθετημένες. Σχεδόν άδειο το νέο πάρκιν στη Φιλελλήνων και άλλα περιφερειακά του κέντρου, αφού ο καθένας βολεύεται οπουδήποτε. Επικίνδυνη οδήγηση με τον αέρα του Κολομβιανού μαφιόζου που δεν τον πιάνει κανείς και για τίποτα. Το έχω πει πολλές φορές. Δεν έχουμε καιρό για οδική παιδεία και κυκλοφοριακή ενσυναίσθηση. Βούρδουλα χρειαζόμαστε τώρα και γρήγορα. Ο φόβος φυλάει τα έρμα. Ξεχυθείτε στους δρόμους με μπλοκάκι και στυλό διαρκείας, αν και το καλύτερο θα ήταν να ήσασταν εξοπλισμένοι με αδιάβλητο ψηφιακό σύστημα το οποίο δεν επιτρέπει την παρέμβαση αιρετών ή λοιπών τυχοδιωκτών. Μετά από έρευνα που έκανα έμαθα ότι το κόστος του συστήματος ανέρχεται σε περίπου 500.000 ευρώ και υπήρξε προφορική εισήγηση υπηρεσιακών παραγόντων του Δήμου και όχι κάποια εκατομμύρια ευρώ που θα δώσουμε τώρα σε ιδιώτη για το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης. Μήπως, θα έπρεπε τα κυκλοφοριακά ζητήματα αυτής της ταλαιπωρημένης πόλης να αντιμετωπίζονται τόσο από αιρετούς, αλλά και τόσο από υπηρεσιακούς παράγοντες με περισσότερο ενδιαφέρον; Γιατί όπως ξέρετε, οι κυβερνήσεις πέφτουνε, αλλά η αγάπη μένει.