ΔΡΟΜΟΛΕΓΩΝΤΑΣ – Ένα γράμμα προς το σύστημα (τα τέλη πληρωμένα)

του Βασίλη Καλλία,
παιδαγωγού κυκλοφορίας, εκπαιδευτή οδηγών

Αγαπητό σύστημα
για να πεινάσω, να κρυώσω και να βιώσω ξανά ανασφάλειες και αδιέξοδα στο έτος 2024, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να παραμείνω ζωντανός. Παγκόσμια ημέρα αναπηρίας σήμερα. Οι πολιτικοί – κομματικοί αντιπρόσωποι θα κατακλύσουν με επισκέψεις ιδρύματα, κέντρα αποκατάστασης, σωματεία ΑμεΑ, για να αποτυπωθεί στον φακό η χαμηλής παστερίωσης μέριμνα και ευαισθησία τους προς τα άτομα αυτά. Όταν τελειώσει (λήξει) η μέρα… θα επιστρέψουν στις ειδικές θέσεις των ειδικών επιτροπών τους με τα ψυχρά νούμερα και τις στατιστικές που λένε τα εξής: Το οικονομικό κόστος από τα τροχαία ατυχήματα ανέρχεται στο 1% – 3% του ΑΕΠ κάθε έτος. Αυτό το ποσοστό μπορεί να μεταφραστεί σε έως και 3 δισ ευρώ.
Έστω και συμφεροντολογικά λοιπόν, αγαπητοί ειδικοί, πάρτε παραδείγματα ψυχρής λογικής από άλλα κράτη, καθώς, η κάθε ευρωπαϊκή χώρα παρουσιάζει το πρόγραμμα οδικής ασφάλειας για το νέο έτος που έρχεται. Στην Ελλάδα έχουμε μείνει στο «Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Οδικής Ασφάλειας 2021 – 2030». Μέχρι το τέλος αυτού του προγράμματος ποιος ζει και ποιος πεθαίνει στην κυριολεξία. Σε αυτό το χρονικό πλαίσιο υλοποίησης, πόσες τετραετίες διακυβέρνησης με επιτροπές ειδικών μπορώ να στριμώξω και σε ποιους να επιρρίψω ευθύνες με επιχειρήματα, αφού το σίγουρο είναι ότι θα μου τα καταρρακώσουν με φράσεις όπως «οι προηγούμενοι», «οι επόμενοι», «δεν υλοποιήθηκε ακόμα» κλπ. Κύριοι, σοβαρευτείτε και πείτε μας τα σχέδιά σας για τις επόμενες 365 μέρες. Να ξέρω τι έγινε και τι δεν έγινε, να αξιολογήσω, να κρίνω και να απαιτήσω αν χρειαστεί να «ξαναπάτε το έργο» από την αρχή. Μέχρι τότε σημασία έχει τι κάνουμε εμείς. Πώς οχυρωνόμαστε. Μεταφέρουμε αυτή την παγκόσμια ημέρα σε μια οποιαδήποτε μέρα και στιγμή που μας βολεύει στην εργασία μας, στο σχολείο του παιδιού μας, στο οικογενειακό καθιστικό μας.

Πιο ειδικά, μπορείτε αγαπητοί εργοδότες να διοργανώσετε ημερίδα οδικής ασφάλειας στην εταιρεία σας; Θα ήθελα ένα δραστήριο και καινοτόμο εμπορικό επιμελητήριο να υποστηρίζει με έτοιμα μοντέλα δράσεων τα μέλη του – επιχειρηματίες που θέλουν να ενημερώσουν και να ανανεώσουν την οδική ενσυναίσθηση των εργαζομένων τους. Κλέψτε μια ιδέα μου: Πέρα από την Black Friday, ας υπάρχει και η Black Monday… δηλαδή μια ακόμα εργάσιμη εβδομάδα σε αυτή την πόλη χωρίς τους αγαπημένους συμπολίτες μας που χάθηκαν στην άσφαλτο ή υπομένουν με απόλυτη ταπεινότητα τη στέρηση πολλών τους δικαιωμάτων καθηλωμένοι σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο.
Ας φρεσκάρουμε τις μνήμες μας που αντανακλαστικά αποβάλουν σε επικίνδυνο βαθμό το κάθε τι δυσάρεστο που δεν μας αφορά άμεσα. Εγώ προσωπικά θα επικροτούσα μια τέτοια τοπική επιχείρηση και θα έκανα το παν για να την υποστηρίξω. Συνεχίζω, με παιδιά που θα ήθελα να ακούσουν μια αληθινή ιστορία από τα χείλη ενός ανθρώπου που βίωσε τροχαίο ατύχημα και ζει με τις συνέπειες του. Ας τα αφήσουμε να γεμίζουν τη μνήμη τους με ρεαλισμό (επιτέλους) και χρήσιμα βιώματα κάνοντας πλιάτσικο στα λεγόμενα και στις εκφράσεις του παθόντα. Έτσι δημιουργείτε μια ατμόσφαιρα σχολικής τάξης που ελεύθερα χωρίς «στήσιμο» και σχέδια μαθήματος, θέλει να φιλοξενήσει τον «απρόσμενο» και τελικά όχι τόσο «παράξενο» επισκέπτη της με τον καλύτερο τρόπο.

Ιδέες γράφω μήπως ξεσκουριάσουμε γενικώς και… ήρθε η ώρα της οικογενειακής θαλπωρής, που με τόσα ηλεκτρονικά – ατομικά μέσα, σε λίγο καιρό το κάθε σπίτι θα έχει ανάγκη από τριφασικό ρεύμα. Πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο, ξαφνικά, χωρίς προηγούμενο, να δημιουργήσουμε εστία με την ιδιότητα της οικογένειας και να συζητήσουμε. Υπάρχει λύση για αρχάριους. Δείτε όλοι μαζί ένα σχετικό φιλμ που θίγει θέματα αναπηρίας. Υπάρχουν ταινίες – διαμάντια που θα ενημερώσουν, θα ψυχαγωγήσουν και θα ευαισθητοποιήσουν τα παιδιά σας. Μετά το τέλος της ταινίας μην ανοίξετε κατευθείαν τα κινητά σας, αλλά απαντήστε στις ερωτήσεις των παιδιών σας. Μετά από αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία, σας δίνω άδεια, είστε ελεύθεροι υπηρεσίας μέχρι νεωτέρας. Καλλία ξέφυγες! Βγήκες ξανά «εκτός δρόμου» με τα γραφόμενά σου.
Πριν απαντήσω, σας θυμίζω αγαπητοί αναγνώστες κάτι που έχω ξαναγράψει. Σε πρώτη φάση επιβάλλεται η αύξηση των ελέγχων, ειδικά με ψηφιακά μέσα (π.χ. κάμερες) και η εφαρμογή του αυστηρού νομικού πλαισίου. Μόνο με αυτό το οδικό περιβάλλον τα πράγματα γίνονται σχετικά εύκολα και όχι γραφικά σε αυτόν που θέλει να εκπαιδεύσει άτομα και να εμπνεύσει παιδιά πάνω στην οδικά ασφάλεια. Έμπνευση λοιπόν. Ένας γλάρος – μασκότ της Helmepa ήταν αρκετός για να με ευαισθητοποιήσει στα σχολικά μου χρόνια, με έξυπνα σλόγκαν και επισκέψεις σε εκθέσεις ζωγραφικής παιδιών με θέμα το καθαρό περιβάλλον. Σε μια εποχή της δεκαετίας του ΄80 με ανύπαρκτα ψηφιακά μέσα και υποτυπώδη γνώση δασκάλων. Παρόλα αυτά, ακόμα και σήμερα αυτές οι λίγες λεξούλες στη σωστή σειρά, «Όχι Σκουπίδια, Όχι Πλαστικά σε Θάλασσες και Ακτές», ξεπηδούν από μέσα μου με αφορμή την ρύπανση του σήμερα. Ας το αλλάξουμε λίγο: «Όχι άλλους θανάτους, Όχι άλλες αναπηρίες σε οδηγούς και πεζούς».