«Νεραϊδούλες γύρω μου» (Εκδόσεις Διάπλαση) λέγεται το πρώτο παραμύθι της Δώρας Ανδρεαδάκη και αφορά στο κοινό δίλημμα που έχουν τα περισσότερα, να διαλέξουν τη ζαβολιά, που είναι εύκολη και γοητευτική ή το σωστό που είναι κοπιώδες και επιβραβεύεται από τους μεγάλους; Είχαμε μια συζήτηση μαζί της που τη μοιραζόμαστε με εσάς. Και κάπως έτσι την καλοσωρίζουμε στον χώρο του παιδικού βιβλίου…
Συνέντευξη
Αργυρώ Μουντάκη
Πώς εμπνευστήκατε τις Νεραϊδούλες;
Η ιδέα αυτή υπήρχε για πολύ καιρό στο μυαλό μου προτού γίνει κείμενο σε μία κόλλα χαρτί αρχικά. Το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος, βρίσκονται πάντα δίπλα μας είτε είμαστε μεγάλοι είτε είμαστε παιδιά. Οι επιλογές μας λοιπόν αυτές, ως άνθρωποι με αδυναμίες, με ενέπνευσαν να γράψω το παραμύθι αυτό.
Ποια είναι η υπόθεση του βιβλίου;
Το βιβλίο πραγματεύεται τα διλήμματα των μικρών παιδιών. Έτσι και ο Απόλλωνας, ο ήρωας της ιστορίας, κάθε φορά που έχει ένα δίλημμα, δεν είναι σίγουρος για το τι πρέπει να κάνει. Τότε είναι που εμφανίζονται μπροστά του δύο μικροσκοπικές και χαριτωμένες νεραϊδούλες. Η μία τον προτρέπει να κάνει το σωστό, ενώ η άλλη προσπαθεί να τον πείσει να κάνει αυτό που δεν πρέπει βάζοντάς τον σε μπελάδες. Αρχικά ο Απόλλωνας υπακούει στις λανθασμένες συμβουλές, είναι πιο εύκολες και πιο βολικές βλέπετε. Αργότερα όμως, συνειδητοποιεί ότι η χαρά και η ικανοποίηση που νιώθει κάνοντας το σωστό δεν συγκρίνεται με τίποτα. Στο τέλος της ιστορίας μάλιστα, μια απρόσμενη αποκάλυψη θα ανακουφίσει εξίσου τον Απόλλωνα και το παιδί – αναγνώστη αφήνοντάς τους μια γλυκιά αίσθηση γαλήνης.
Γιατί Νεραϊδούλες και όχι κάτι άλλο;
Οι νεραϊδούλες είναι πολύ αγαπητές στα παιδιά, έχουν μια μαγεία που τα γοητεύει. Το να σου ψιθυρίζει μια νεραϊδούλα στο αφτί, θέλοντας να σε πείσει για κάτι, θεωρώ είναι μια πολύ παιχνιδιάρικη εικόνα που αρέσει στα παιδιά.
Πώς πιστεύετε λειτουργεί η ζαβολιά στο μυαλό των παιδιών;
Με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί και η Ίρις στο παραμύθι, η οποία προσπαθεί να παραπλανήσει τον Απόλλωνα προκειμένου να ακολουθήσει τη συμβουλή της. Τη στιγμή εκείνη το παιδί αμφιταλαντεύεται επειδή δεν μπορεί να αναγνωρίσει ποιο είναι το σωστό, δελεάζεται από κάτι όμορφο, νόστιμο, προκλητικό ή βολικό. Η ζαβολιά είναι τόσο ελκυστική στα μάτια των παιδιών!
Πιστεύετε στη δύναμη του παραμυθιού για τη διάπλαση χαρακτήρων;
Πιστεύω γενικά στη δύναμη του παραμυθιού ως κάτι πολύ ωφέλιμο. Το να διαβάζει ή το να ακούει ένα παιδί από κάποιον μεγαλύτερο ένα καλό παραμύθι είναι μια υγιής συνήθεια που βοηθάει ποικιλοτρόπως το παιδί. Και ναι, πολλές φορές, ένα παραμύθι εκτός των άλλων, έχει τη δύναμη να διαπλάσει – ώς ενός σημείου βέβαια – τον χαρακτήρα του παιδιού αγγίζοντας ευαίσθητες χορδές της ψυχής του.
Ο γονεϊκός ρόλος πόσο βασικός / απαραίτητος είναι για κάποιον που γράφει βιβλία για παιδιά;
Θεωρώ σημαντικός, από την άποψη ότι έχει πιο ανεπτυγμένο το ένστικτο της μητρότητας / πατρότητας, αλλά και περισσότερα ερεθίσματα μέσα από το δέσιμο και τη συμπόρευση. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι κάποιος που δεν έχει δικά του παιδιά, δεν μπορεί να γράψει βιβλία που απευθύνονται σε αυτά. Βασική προϋπόθεση για μένα, είναι το να αγαπάει τα παιδιά και να έχει περίσσια ενσυναίσθηση. Οπότε ο καθένας μπορεί να γράψει ένα καλό παιδικό βιβλίο, αρκεί να το θέλει.
Τα παιδιά διαβάζουν πλέον βιβλία;
Έχω την εντύπωση πως διαβάζουν. Οι γονείς αναγνωρίζουν πλέον τα οφέλη του διαβάσματος οπότε προσπαθούν, με οποιοδήποτε τρόπο μπορούν, να το εντάξουν στην καθημερινότητά τους. Τα τελευταία χρόνια θεωρώ ότι ενημερώνονται αρκετά για τις νέες κυκλοφορίες βιβλίων, διαβάζουν κριτικές, πηγαίνουν σε παρουσιάσεις βιβλίων μαζί με τα παιδιά τους, επισκέπτονται βιβλιοθήκες. Σε όλο αυτό βοηθάει πολύ και το διαδίκτυο βέβαια, αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου η ταχύτητα διάδοσης της πληροφορίας είναι πολύ υψηλή.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Έχω μερικές ακόμα σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ με τα παιδιά. Επομένως, θα προσπαθήσω να τις μεταφέρω στο χαρτί.
Δώστε μας μια συμβουλή για όσους θα ήθελαν και εκείνοι να γράψουν και να εκδώσουν ένα παραμύθι.
Να γράφουν, να σβήνουν, να ξαναγράφουν και να ξανασβήνουν, έχοντας υπομονή και επιμονή. Αν το αγαπάς πολύ και το θες ακόμα πιο πολύ, θα βρει τον δρόμο του.