Φοιτητές και καθηγητές από τη Ρωσία, την Αλβανία και ευρωπαϊκές χώρες βρίσκονται στον Βόλο για να σχεδιάσουν πόλεις πρότυπα που αξιοποιούν αρχιτεκτονικά, κηποσχεδιαστικά και αναπτυξιακά τους χειμάρους που βρίσκονται εντός των πολεοδομικών ιστών. Κραυσίδωνας, Άναυρος και Ξηριάς, τρεις χείμαρροι μέσα στον Βόλο, είναι τα «μοντέλα» ενός ευρωπαϊκού προγράμματος με υπεύθυνη τη λέκτορα κ. Ιό Καρύδη και οι σχεδιασμοί αφορούν στην ασφάλεια των κατοίκων από πλημμυρικά φαινόμενα, αλλά ταυτόχρονα και την απόδοση των κοιτών των ποταμών σε χρήση από τους πολίτες. Στο Ρότερνταμ το μοντέλο που εφαρμόσθηκε είναι αυτό της διάχυσης του νερού όταν εκδηλώνονται πλημμυρικά φαινόμενα σε τεχνητά σημεία που δημιουργήθηκαν για να λειτουργούν ως λίμνες συγκέντρωσης, ενώ όταν τα φαινόμενα υποχωρούν , αναδύονται πίστες σκέιμπορντ…
Μπορούν τα σχέδια και οι μελέτες που κατέθεσαν οι καθηγητές να εφαρμοσθούν στον Βόλο; Η απάντηση είναι αρνητική γιατί δεν υπάρχει βούληση να συμβεί αυτό, αλλά ο Βόλος εφόσον μελετήθηκε διεξοδικά μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για ευρωπαϊκές πόλεις που επιδιώκουν να εφαρμόζουν έργα ασφάλειας για τους πολίτες με αναπτυξιακή πολεοδομική και αρχιτεκτονική διάσταση.
Τη διεθνή συνάντηση διοργάνωσε το Εργαστήριο Υποδομών, Τεχνολογικής Πολιτικής και Ανάπτυξης του τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Το Διεθνές Εργαστήρι έχει θέμα «RE‐STREAMING THE CITY».
Το θέμα του Εργαστηρίου αφορά στη Βιώσιμη Αστική Διαχείριση του Νερού στο πλαίσιο αστικού σχεδιασμού στην πόλη του Βόλου και θα μελετήσει εξαντλητικά τον τρόπο που το νερό σχετίζεται με στρατηγικές αστικής ανθεκτικότητας με φιλοπεριβαλλοντικό αντίκρυσμα στους πολίτες σε σχέση με τους διαθέσιμους υδάτινους πόρους των τριών υδατορεμάτων του Βόλου. Το εργαστήριο έχει ήδη συγκεντρώσει το ενδιαφέρον διεθνών σπουδαστών από τις περιοχές της Χωροταξίας, της Πολεοδομίας και του Αστικού Σχεδιασμού.
Η ασφάλεια ταυτισμένη με τον νέο σχεδιασμό
Οι επιρρεπείς σε πλημμύρες ζώνες του Βόλου επηρεάζουν ευρέως τις αστικές περιοχές του Δήμου.
Η αναπτυξιακή τροχιά της αστικοποίησης στην περιοχή του Βόλου συνοδεύτηκε διαχρονικά από τη ρύθμιση και την εξημέρωση του φυσικού τοπίου της πλημμυρίδας. Η επέκταση της πόλης ακολούθησε το πρότυπο ενός πυκνά διαμορφωμένου πλέγματος που αναμόρφωσε ορθολογικά μεγάλο μέρος των υδάτινων ρευμάτων του σε ανοιχτές αποχετεύσεις, καθώς εξελίχθηκε σε συνάρτηση με τις προτεραιότητες της εκβιομηχάνισης και της ανάγκης δικτύωσης υποδομών του λιμανιού με τις σιδηροδρομικές δραστηριότητες. Με την πρόσφατη αποβιομηχάνιση και τη στροφή προς υπηρεσίες και τουρισμό, οι δημόσιοι χώροι (όπως η προκυμαία) και οι πολιτιστικές υποδομές που εξασφαλίστηκαν μέσα από τις αναπλάσεις πρώην βιομηχανικών συγκροτημάτων αποτέλεσαν κεντρικό στοιχείο της πολιτικής εξωστρέφειας του Δήμου Βόλου. Ωστόσο, παρά την ανανεωμένη αντίληψη για εξασφάλιση ανοιχτών δημόσιων χώρων, ο Βόλος (παραμένει εγκλωβισμένος σε ένα κατακερματισμένο δίκτυο μικρών χώρων πρασίνου που αθροίζουν σε μέση αναλογία 4 τ.μ. πρασίνου ανά κάτοικο. Παραδόξως, το αξιόλογο και εκτεταμένο υδρογραφικό δίκτυο των τριών υδατορευμάτων: Ξηριά, Κραυσίδωνα και Άναυρου παραμένει έντονα διαιρετικό για το δίκτυο δημόσιων χώρων της πόλης και αναξιοποίητο από πλευρά πολιτιστικής και περιβαλλοντικής επανόρθωσης που θα μπορούσε να προσφέρει πολύπλευρα στη ζωή της πόλης. Και τα τρία υδατορεύματα αποτελούν ισχυρά όρια περιοχών, ενώ εκτελούν μόνον χρέη παροχέτευσης ομβρίων υδάτων και τμηματικά καλύπτουν ανάγκες άρδευσης της αγροτικής περιφέρειας της πόλης.
Μέσα από πρόσφατες μελέτες της Εκτίμησης Πλημμυρικής Επικινδυνότητας των υδατορευμμάτων (Δεκέμβριος 2017) αποδείχτηκε πως η παροχετευτική ικανότητα και των τριών είναι πεπερασμένη και από τεχνικής απόψεως ξεπερασμένη (ανοιχτή εγκιβωτισμένη διατομή) με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνεται στις βαριές και έντονες καταιγίδες που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή. Τα στοιχεία αυτά καθιστούν αναγκαία μια νέα σύνθεση υποδομής στην πόλη η οποία να περιλαμβάνει τεχνικές, περιβαλλοντικές και δημιουργικές παρεμβάσεις για την αποκατάσταση και την επούλωση της σχέσης μεταξύ πόλης και υδατορέματος, όπως σημείωσαν η κ. Καρύδη και ο καθηγητής κ. Σκάγιαννης.
Η προσέγγιση του διεθνούς σεμιναρίου περιλάμβανε διεπιστημονική έρευνα, σεμινάρια θεωρητικά αλλά και εργαλεία σε επίπεδο χωρικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη νέων πολιτικών με στόχο την ενσωμάτωση πράσινων υποδομών σε διασταύρωση με τον αστικό δημόσιο χώρο και τις χρήσεις γης. Απώτερος σκοπός είναι η εξοικείωση των σπουδαστών με εργαλεία του σύγχρονου χωρικού σχεδιασμού ώστε να ανταποκρίνονται σε βιώσιμη διαχείριση υδάτων συνεξετάζοντας την ενσωμάτωση Πράσινων Υποδομών στις παραμέτρους και των καθορισμό των χρήσεων γης απαντώντας πολύπλευρα σε ζητήματα της κλιματικής αλλαγής και στρατηγικών ανθεκτικών πόλεων.