Διάλογος Θεολογίας – Ψυχολογίας με θέμα τις εξαρτήσεις

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η σειρά συναντήσεων με τίτλο «Διάλογοι Θεολογίας – Ψυχολογίας» που συνδιοργάνωσαν και φέτος η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών, ο Σύνδεσμος Νέων της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος και το Κέντρο Σωματικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης ΠΟΡΕΙΑ ΥΓΕΙΑΣ. Πραγματοποιήθηκαν δύο διπλές ομιλίες με θέμα «Μύθοι και Πραγματικότητες για την Εξάρτηση», το περασμένο Σάββατο 28 Μαρτίου, με ομιλητές τον π. Χριστόδουλο Μπίθας, προϊστάμενο στην ενορία Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μοσχάτου Αττικής και τον κ. Φαίδωνα Καλοτεράκη, διευθυντή ΚΕ.Θ.Ε.Α. Βορείου Ελλάδος.
Ο κ.Καλοτεράκης, από τη σκοπιά της κλινικής εργασίας με ανθρώπους που αγωνίζονται να απεξαρτηθούν, περιέγραψε την εξάρτηση ως υποδούλωση και ανελευθερία. Ανατρέποντας το μύθο που χαρακτηρίζει την εξάρτηση ως πρόβλημα, ο διευθυντής του ΚΕ.Θ.Ε.Α. επισήμανε πως η εξάρτηση αποτελεί απλά το σύμπτωμα στο οποίο καταφεύγει ένα άτομο για να επιλύσει το πρόβλημα της έλλειψης νοήματος και της αποξένωσης που βιώνει. Τόνισε δε ότι σε μια θεραπευτική κοινότητα η απεξάρτηση δεν αποτελεί έναν προορισμό αλλά μια διάβαση, και δε παρέχεται ως υπηρεσία, αλλά κατακτιέται ως τρόπος ζωής. Μια ζωή μακριά από εξαρτήσεις είναι κάτι που δημιουργείται μέσα στις σχέσεις αποδοχής που αναπτύσσουμε ο ένας με τον άλλον ως πρόσωπα.
Για την αποφυγή των εξαρτήσεων ως μια διαρκή πορεία μίλησε και ο π. Χριστόδουλος Μπίθας, γνωστός και διαδικτυακά από τις δράσεις της ενοριακής συντροφιάς του Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μοσχάτου. Αναφέρθηκε με τη σειρά στο πλήθος των εξαρτήσεων που μας δεσμεύουν στην καθημερινότητα, όπως την εξάρτηση από την τηλεόραση ή την εξάρτηση από την άσκοπη και αγχογόνο πολλές φορές πληροφόρηση για το τι θα γίνει αύριο. Περιέγραψε το πώς «η εκκλησία, όταν δεν περιορίζεται σε τόπο τελετουργικό και φιλανθρωπικό, αλλά όταν πραγματώνει τον ιεραποστολικό της ρόλο, μπορεί να συμβάλει στην πρόληψη κάθε εξάρτησης, αφού αποτελεί και αυτή έναν τρόπο ζωής, με κέντρο τη διάδοση του ελπιδοφόρου ευαγγελικού μηνύματος». Απαντώντας σε ερωτήσεις του κοινού, οι δύο ομιλητές έδωσαν συγκεκριμένα παραδείγματα και κατέστησαν σαφές ότι, αν και οι υποσχέσεις περί απεξάρτησης ακούγονται θεωρητικές, ωστόσο γίνονται πράξη, καταλύοντας και το μύθο ότι η εξάρτηση είναι κάτι το τελεσίδικο και αθεράπευτο.
Η σημασία της κάλυψης του πνευματικού ελλείμματος του σύγχρονου ανθρώπου ως πρόληψη της εξάρτησης είχε άλλωστε επισημανθεί και κατά την πρώτη συνάντηση της διοργάνωσης «Διάλογοι Θεολογίας – Ψυχολογίας», όταν ο λόγος είχε δοθεί σε γονέα, μέλος της ομάδας αυτοβοήθειας οικογενειών που έχουν πληγεί από την εξάρτηση, τις «Ανώνυμες Οικογένειες» («Families Anonymous»).
Οι «Διάλογοι Θεολογίας – Ψυχολογίας», σύμφωνα με τους διοργανωτές, είναι μια προσπάθεια όχι απλώς ευαισθητοποίησης αλλά και δράσης, που στηρίζεται σε κοινές αγωνίες και σχέσεις προσώπων εκκλησίας και επιστημόνων, κόντρα στον ατομοκεντρισμό και τη μοναχικότητα. «Πρόκειται για ένα πραγματικό άνοιγμα της εκκλησία στις ανάγκες της κοινότητας, ώστε ο θεολογικός και ο ψυχολογικός λόγος να θέσουν από κοινού ερωτήματα και να δώσουν απαντήσεις, μιλώντας μια σε γλώσσα κοινή και χρήσιμη».