Του Γιώργου Παπακώστα
πολιτικού μηχανικού – κατασκευαστή
Με τις πόλεις να μεγαλώνουν όλο και περισσότερο η ανάγκη για την εύρεση μιας στέγης γίνεται όλο και πιο έντονη για δύο βασικούς λόγους.
Πρώτον, γιατί τα διαθέσιμα διαμερίσματα δεν είναι απεριόριστα και δεύτερον, γιατί οι τιμές των ενοικίων και οι τιμές των διαμερισμάτων αυξάνονται συνεχώς.
Για την πρώτη αιτία το ζήτημα ήδη αντιμετωπίζεται έστω και με δυσκολίες. Μετά το πάγωμα της ανοικοδόμησης λόγω της οικονομικής κρίσης, από το 2019 και μετά άρχισε σταδιακά η ανέγερση νέων πολυκατοικιών στην πόλη μας που μπορούν να αυξήσουν το διαθέσιμο απόθεμα για διαμερίσματα. Συγχρόνως υπάρχει η επιλογή της ανακαίνισης παλιών διαμερισμάτων και κατοικιών, μια τάση που ήδη συμβαίνει και έχει πολλά θετικά αποτελέσματα.
Επομένως επιλογές για διαμερίσματα και για μονοκατοικίες υπάρχουν, αλλά το πρόβλημα στον Βόλο, καθώς και σε άλλες πόλεις με τουριστικό χαρακτήρα, επιδεινώνεται γιατί πολλές κατοικίες έχουν ενταχθεί στις πλατφόρμες των βραχυχρόνιων μισθώσεων.
Η δεύτερη αιτία, όμως, που σχετίζεται με την αύξηση των ενοικίων, επιτείνει την ανάγκη όσων θέλουν να βρουν μια στέγη. Καλό θα ήταν να υπάρξουν παρεμβάσεις για να στηριχθούν οι ενδιαφερόμενοι για εύρεση κατοικίας. Για παράδειγμα η κυβέρνηση πρέπει να αυξήσει τη βεντάλια των δικαιούχων για την επιδότηση ενοικίου.
Επίσης τις τελευταίες ημέρες διαβάσαμε για την πρόθεση της κυβέρνησης να διαθέσει κρατικά σπίτια σε νέους, Αυτά αφορούν ακίνητα, διαμερίσματα και κατοικίες, που διαθέτει στην κατοχή της η Εταιρία Ακινήτων Δημοσίου.
Πρόκειται για πρόθεση της κυβέρνησης και αναμένουμε, αν θα εξελιχθεί σε σχεδιασμό και υλοποίηση.
Πέρα, όμως από τα σπίτια αυτά η κυβέρνηση θα μπορούσε να υλοποιήσει ένα ευρύτερο σχέδιο ανέγερσης νέων κατοικιών, προκειμένου να εξυπηρετηθούν εκτός από τους νέους, και άλλες κατηγορίες συμπολιτών που αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουν σοβαρή δυσκολία για την καταβολή του μηνιαίου μισθώματος.
Στην προοπτική αυτή το ίδιο το κράτος θα βοηθούσε προς δύο κατευθύνσεις. Πρώτον, θα τόνωνε την οικοδομική δραστηριότητα και σαν συνέπεια ένα μεγάλο κύκλο επαγγελμάτων, καθώς θα κατασκευάζονταν χιλιάδες κατοικίες. Δεύτερον, θα ωφελούνταν οι αδύναμοι οικονομικά συμπολίτες και οικογένειες.
Η οικονομική και κοινωνική συμβολή μιας τέτοιας εξέλιξης θα ήταν πολύ μεγάλη και το ίδιο το κράτος θα γινόταν σημαντικός μοχλός ανάπτυξης.
Παράλληλα θετικά προς την αναθέρμανση της οικοδομής μπορεί να λειτουργήσει και το μέτρο που εξαγγέλθηκε από την κυβέρνηση και αφορά στις γονικές παροχές. Πιο συγκεκριμένα οι γονικές παροχές και δωρεές μεταξύ συγγενών πρώτου βαθμού και έως του ποσού των 800.000 ευρώ που θα γίνονται από την 1/1/2022 και μετά, δεν θα επιβαρύνονται πλέον με φόρο μεταβίβασης γονικών παροχών-δωρεών.
Σήμερα δωρεά έως 150.000 είναι αφορολόγητη. Από 150.001 ευρώ έως και τα 300.000 ευρώ επιβάλλεται φόρος 1%, από τα 300.000 έως και 600.000 ο συντελεστής είναι 5% και για κάθε επιπλέον ποσό ο συντελεστής ανεβαίνει στο 10%.
Με κρατικούς πόρους, με χρηματοδότηση από τις Τράπεζες, αλλά και ίδια κεφάλαια είναι εφικτό μέσα στα επόμενα χρόνια να δούμε μια μεγάλη ανοικοδόμηση, πάντα με σεβασμό στην προστασία του περιβάλλοντος, που θα ωφελήσει το κοινωνικό σύνολο.
Μια ανοικοδόμηση που θα μεταμορφώσει τις πόλεις.