Επιμέλεια
Βαγγέλης Δημόπουλος
Το τραγικό δυστύχημα, πριν λίγο καιρό, με θύμα Μυκονιάτη επαγγελματία, καθώς και παλαιότερα – πανομοιότυπα, δυστυχώς, μας θυμίζουν γύμνια, σε ό,τι αφορά στην οδηγική παιδεία μας.
Ήταν ένα τραγικό – δραματικό γεγονός, από τα πάρα πολλά που «γράφονται» κάθε μέρα στους ελληνικούς δρόμους και συγκλονίζουν την κοινωνία μας περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρώπη.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, που παίρνουν και μεγάλη δημοσιότητα, «έφυγαν» νέοι άνθρωποι, που χειρίστηκαν με λανθασμένο τρόπο τα «όπλα» που είχαν στα χέρια τους.
Δεν αμφιβάλλει, κανείς, πως, όταν έχεις στα χέρια σου ένα αυτοκίνητο με 400 ή 600 ή και περισσότερα «άλογα», μπορεί να λειτουργήσει σαν φονικό όπλο.
Το αυτοκίνητο δεν σκοτώνει.
Μπορεί, όμως, να σκοτώσει η συμπεριφορά μας με αυτό, αν δεν γνωρίζουμε πώς να το χειριστούμε.
Έχει πάρα πολλές φορές γραφτεί πως, η συμπεριφορά μας στον δρόμο, οδηγώντας, είναι κοινωνική υπόθεση και όχι προσωπική.
Η εκπαίδευσή μας, το αν οδηγούμε με «κοινωνική συνείδηση».
Το αν οδηγούμε με αλκοόλ στο αίμα ή λάστιχα «φαλακρά».
Ακόμα και αν το αυτοκίνητό μας είναι ταλαιπωρημένο από κακή συντήρηση και αν ρυπαίνει υπερβολικά, αυτό δεν είναι κάτι που αφορά στον καθένα μας ξεχωριστά, αλλά όλους μας. Ολόκληρη την κοινωνία. Όλοι βρισκόμαστε στους δρόμους.
Και αν ακόμα ο καθένας μας δεν μπορεί να καταλάβει πως πρέπει να σέβεται τους γύρω του κάνοντας το ελάχιστο, το να εκπαιδευτεί δηλαδή, τότε θα πρέπει η Πολιτεία να το ορίσει αυτό ή και να το επιβάλει.
Ερώτημα τώρα: Έχουμε ανάλογη εκπαίδευση, για να «πιάσουμε» στα χέρια μας 500 άλογα;
Έχουμε τις ανάλογες σωματικές και ψυχικές δυνατότητες, να «ρίξουμε» ένα τέτοιο θηρίο στον δρόμο;
Είναι πανκοίνως γνωστό – και παραδεκτό – ότι ο μέσος Έλληνας οδηγός δεν τις έχει, αφού η πολύ γρήγορη διαδικασία που περνάει στα 18 (τώρα και από τα 17) είναι απλά «για να περνάει» τις εξετάσεις για το πολυπόθητο δίπλωμα οδήγησης.
Από την άλλη πλευρά, πώς είναι δυνατόν να πιστεύει η Πολιτεία ότι πρέπει να έχουν ίδια εκπαίδευση όσοι οδηγούν 100 – 200 άλογα, με αυτούς που θέλουν να οδηγούν 500 – 600 άλογα;
Αλήθεια, πόσοι από αυτούς τους «πολύ γρήγορους» ξέρουν πώς να αντιδράσουν σε ένα «τετακέ»;
Πόσοι γνωρίζουν τι σημαίνει «υπερστροφή» ή «υποστροφή»; Και επειδή το επίσημο ελληνικό κράτος δεν θέλει (γιατί μήπως μπορεί;) να ορίσει μια αυστηρότερη διαδικασία εκπαίδευσης, κυρίως για όσους έχουν στα χέρια τους τέτοια «εργαλεία», ας το φροντίσουν αυτοί μόνοι τους.
Υπάρχουν σχολές και στην Ελλάδα που μπορούν να διδάξουν, να μας μάθουν! Τι πρέπει να κάνουμε στη δύσκολη στιγμή και, κυρίως, πώς να αποφεύγουμε το να έρθει η δύσκολη στιγμή.
Ως οδηγοί – επιτέλους – ας απαιτήσουμε την παιδεία και τη γνώση της εξέλιξης και ας διώξουμε τη νοοτροπία του «ξερόλα», μήπως και σταματήσει κάποια στιγμή ο θρήνος στους δρόμους, στις οικογένειες, στην κοινωνία…