Αθώο κήρυξε το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Βόλου Βολιώτη, πατέρα τριών παιδιών, που κατηγορείτο για μη καταβολή διατροφής, κατ’ άρθρο 358 του Ποινικού Κώδικα. Το δικαστήριο έκρινε ότι ο κατηγορούμενος δεν είχε δόλο, αποδεχόμενο τον αυτοτελή ισχυρισμό του συνηγόρου υπεράσπισής του, ότι «δεν υπήρξε κακόβουλη παραβίαση υποχρέωσης διατροφής από ενδιάθετη βούληση, από δόλο ή κακεντρέχεια». Η κατηγορία ήταν ότι ο πατέρας των τριών παιδιών δεν συμμορφώθηκε με το διατακτικό της εκδοθείσας απόφασης ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου, ότι είχε δήθεν την οικονομική δυνατότητα να καταβάλει τη διατροφή και από κακή θέληση δεν το έπραξε, αντίθετα δέχθηκε ότι εξόφλησε κατά το μεγαλύτερο μέρος την οφειλή του και ότι παρείχε πέραν των χρημάτων κάθε είδους στήριξη στα τρία παιδιά του».
Ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορουμένου αναπτύσσοντας τον αυτοτελή ισχυρισμό του, αναφέρθηκε στα οικονομικά βάρη (λογαριασμοί ΔΕΗ, ύδρευσης, δάνεια, Εφορία), που εξ ολοκλήρου ανέλαβε ο κατηγορούμενος, ότι η μηνύτρια επέβαλε στο ½ του μισθού του κατάσχεση, ότι συρρικνώθηκε το εισόδημά του και ότι επιπλέον η ίδια δεν επιβαρύνεται με την αποπληρωμή κανενός κοινού λογαριασμού ή οφειλής.
Όπως επισημαίνεται σχετικά, η απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Βόλου αποτελεί νομολογία, καθώς κατ’ αυτήν και την πάγια θέση του Αρείου Πάγου, για να καταδικαστεί κανείς για παραβίαση του άρθρου 358 του Π.Κ., συνυπολογίζεται η επαγγελματική και οικονομική του κατάσταση και ότι ενήργησε με δόλο, όχι από οικονομική αδυναμία ή λησμοσύνη.