Μέσα από ένα τραγικό γεγονός, άρχισαν να γράφονται οι πρώτες αράδες μίας ιστορίας που επιβεβαιώνει τη δύναμη που κρύβει η αγάπη ενός ανθρώπου για τον τόπο του. Η συγκλονιστική αεροπορική τραγωδία με τη συντριβή του στρατιωτικού αεροπλάνου C-130 στο όρος Όθρυς τον Φεβρουάριο του 1991, επηρέασε τον Ηρακλή Παυλίδη από την Ευξεινούπολη Αλμυρού, ο οποίος πριν από 26 χρόνια είχε λάβει μέρος στην επιχείρηση ανεύρεσης του σκάφους της Πολεμικής Αεροπορίας. Ο λόγος; Στο κτήμα του είχαν εντοπιστεί συντρίμμια του μοιραίου C-130, αφού εκεί διαλύθηκε η «κοιλιά» του μοιραίου μεταγωγικού. Τρία χρόνια μετά πούλησε εκείνη την έκταση και αγόρασε 12 στρέμματα στην περιοχή «Πετροκάναλο», σε υψόμετρο 1.100 μέτρων, τα οποία μετέτρεψε σ’ έναν παράδεισο πρασίνου στην «καρδιά» του βουνού των Τιτάνων.
«Δεν άντεξα να μείνω εκεί μετά το δυστύχημα. Έτσι αγόρασα ένα άλλο κτήμα, κοντά στα τρία χιλιόμετρα πιο πέρα», εξομολογήθηκε ο 66χρονος Αλμυριώτης, ο οποίος τις τελευταίες δεκαετίες πρωτοστατεί για την ανάδειξη της Όθρυος. «Το μέρος όπου βρίσκομαι τώρα είναι φανταστικό. Βλέπω όλες τις κορυφές του βουνού από εκείνο το σημείο. Μπορείς να διακρίνεις τον Βόλο, ακόμη και την Εύβοια, ενώ όταν είναι καθαρή η ατμόσφαιρα φαίνεται και η Σκύρος. Η περιοχή έχει πολλά ζώα, μέχρι λύκους και ζαρκάδια. Ακόμη και μαύρους πελαργούς έχουμε εντοπίσει, ένα πτηνό που συναντάται μόνο στο Δέλτα του Έβρου», πρόσθεσε στη συνέχεια ο κ. Ηρακλής Παυλίδης, ο οποίος δεν κρύβει τη λατρεία του για τη φύση.
Τα όνειρα του συνταξιούχου, πλέον, Αλμυριώτη δείχνουν να μην έχουν ταβάνι. Φτάνουν ψηλά, όπως και οι σεκόγιες, που αποτελούν το αγαπημένο δέντρο του κ. Παυλίδη. Ετούτα τα υπεραιωνόβια και τόσο εντυπωσιακά δέντρα τον έχουν γοητεύσει, ενώ καμαρώνει κάθε στιγμή που βρίσκεται δίπλα τους και μας θυμίζουν το πόσο μικροί είναι τελικά οι άνθρωποι. «Αυτά τα δέντρα προϋπήρχαν στην Ελλάδα. Το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου είναι από σεκόγιες. Είναι προστατευόμενο είδος από το 1918. Η μεγαλύτερη σεκόγια στη χώρα μας βρίσκεται στην παλιά Σχολή Δασονόμων στη Βυτίνα Αρκαδίας. Μάλιστα, το 1992 είχαμε πάει οικογενειακώς εκδρομή στην Πελοπόννησο και συνάντησα τον παππού που το φύτεψε πριν από πολλά χρόνια», είπε ο κ. Παυλίδης και πρόσθεσε: «Δύο χρόνια αργότερα ο καθηγητής Διαμαντής Στέφανος από το Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας στη Θεσσαλονίκη μου έδωσε μία διεύθυνση από το εξωτερικό και έφερα τους πρώτους σπόρους σεκόγιας. Το 1994 φύτεψα μία σεκόγια και στο κτήμα μου. Ήταν 10 εκατοστά το βλαστάρι όταν το φύτεψα. Τώρα το ύψος του δέντρου φτάνει τα 12 μέτρα. Από τότε έχω μοιράσει σπόρους σε όλη την Ελλάδα μέσα από την ανταλλαγή που κάνει η Εναλλακτική Κοινότητα «Το Πελίτι» από το Παρανέστι της Δράμας. Έχουμε και τοπική ομάδα εδώ στον Αλμυρό. Συνολικά 125 σεκόγιες έχουν φυτευτεί σε όλη την Ελλάδα, μέχρι και στην Αμοργό έχω στείλει σπόρους».
Ο Ηρακλής Παυλίδης αρχικά επιχείρησε να δημιουργήσει το δικό του δάσος από σεκόγιες, αν και το φιλόδοξο εγχείρημά του δεν τελεσφόρησε: «Είναι αλήθεια, στην αρχή προσπάθησα να κάνω ένα δάσος από σεκόγιες. Στην Ευρώπη δεν υπάρχει τέτοια συστάδα. Μόνο στην Καλιφόρνια συναντάς, στη Σιέρα Νεβάδα. Εκεί υπάρχει και ο «Στρατηγός Σέρμαν», όπως έχει ονομαστεί η μεγαλύτερη του είδους «γιγαντιαία σεκόγια» στον κόσμο. Πόση χαρά είχα τότε γι’ αυτό. Πήγα στη Νομαρχία και ζήτησα να γίνει μία μελέτη επί θητείας Σκοτινιώτη, αλλά δεν προχώρησε». Η αρνητική εξέλιξη του ζητήματος δεν απογοήτευσε τον δραστήριο Αλμυριώτη, ο οποίος στα χρόνια που ακολούθησαν, μόχθησε για να πάρει σάρκα και οστά ένα άλλο όνειρό του: Η δημιουργία βοτανικού κήπου στην ορεινή ζώνη της Όθρυος, κάτι που βρίσκεται σε καλό δρόμο, αφού το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας σε συνεργασία με τον Δήμο Αλμυρού θα υλοποιήσει το φιλόδοξο σχέδιο σε μια έκταση 60 περίπου στρεμμάτων. Κι αυτό σε πρακτικό επίπεδο θα δώσει την ευκαιρία να αναπτυχθεί η περιοχή, με τον κ. Παυλίδη να σημειώνει:
«Η Όθρυς είναι ευλογημένος τόπος, αλλά δεν έχει αξιοποιηθεί. Έχουμε φανταστικά φαράγγια, αμέτρητα σπήλαια, πέτρινα γεφύρια, αρχαία, ό,τι μπορείς να βάλεις με το νου. Στην Όθρυ υπάρχουν μέχρι και καταρράκτες, ενώ στη Νεροσπηλιά, όπως λέγεται το μεγαλύτερο σε μήκος γνωστό σπήλαιο της Μαγνησίας, συναντούμε έναν υπόγειο ποταμό που το μήκος του ξεπερνάει το ένα χιλιόμετρο. Πανέμορφα μέρη που προσφέρονται για όσους αγαπούν τη φύση.
Κάποτε, ήρθε στο κτήμα μου ο Χρήστος Λύκας, λέκτορας στο Τμήμα Γεωπονίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και μου είπε: Υπάρχει τρόπος να κάνουμε έναν βοτανικό κήπο εδώ; Έμεινα. Το επόμενο πρωί είχα πάει στο Δασαρχείο Αλμυρού για να ρωτήσω εάν ο νόμος μας επέτρεπε κάτι τέτοιο. Τα συμφωνήσαμε κι αφού προηγήθηκε η δική μου επιστολή, έπειτα ανέλαβε δράση το Πανεπιστήμιο, ενώ οι διαδικασίες ολοκληρώθηκαν από τον τωρινό δήμαρχο Αλμυρού, Δημήτρη Εσερίδη. Οι προοπτικές είναι απεριόριστες, ενώ σε βάθος χρόνου μπορεί να αξιοποιηθεί μία έκταση που θα φτάνει ακόμη και τα 300 στρέμματα. Στην Όθρυ υπάρχουν άπειρες δυνατότητες να αναπτυχθεί ο τομέας των βοτάνων, τόσο των αρωματικών, όσο και των φαρμακευτικών. Γεννάται μία μοναδική ευκαιρία για τους καλλιεργητές της περιοχής. Θα αναφέρω μόνο ένα απλό παράδειγμα: Η μαλοτίρα, το τσάι που φύεται στα βουνά της Κρήτης, οι Γερμανοί το πήραν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το καλλιέργησαν στη χώρα τους και πλέον έρχεται πιστοποιημένος σπόρος από τη Γερμανία με 18.000 ευρώ κόστος το κιλό. Η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει αυτό;».
Όσο για τα κίνητρα του κ. Ηρακλή Παυλίδη; Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Αγαπώ και θέλω να βοηθήσω την πατρίδα μου. Όσα κάνω, τα κάνω αφιλοκερδώς».