Ήρωες δεν είναι μόνο οι διασώστες που επιχειρούν στα συντρίμμια κτηρίων στην Τουρκία μετά τον φονικό σεισμό, αλλά και οι τετράποδοι, διασωστικοί σκύλοι που δεν διστάζουν να «τρυπώσουν» στα χαλάσματα με στόχο να σώσουν όσες περισσότερες ψυχές μπορούν, παρά την κούραση και την υπερπροσπάθεια.
Χαρακτηριστική η περίπτωση του Μεξικανού σκύλου διασώστη Proteo, που πέθανε την ώρα του καθήκοντος.
Μιλώντας στη «Θ» ο εκπαιδευτής σκύλων Αργύρης Λεπίδας ανέφερε ότι η απόδοση των σκύλων δεν συγκρίνεται με κανένα ανθρώπινο μηχάνημα, καθώς αν τα κίνητρα του σκύλου είναι ανεπτυγμένα κι έχει εκπαιδευτεί σωστά, μπορεί να ανιχνεύσει σε μεγάλο βάθος ή σε μεγάλη απόσταση ανθρώπινη ζωή.
Όπως είπε «Τα κίνητρα του σκύλου πρέπει να είναι ανεπτυγμένα. Υπάρχει ειδική γραμμή εκτροπής κι εκπαίδευσης αυτών των σκύλων. Χρειάζεται από κουτάβι να γίνει ειδική εκπαίδευση και δεν σταματά ποτέ η εκπαίδευση των επιχειρησιακών σκύλων. Εκπαιδεύεται σε ειδικές συνθήκες και καταστάσεις. Η κοινωνικοποίησή τους είναι πολύ αυστηρή και εκπαιδεύονται σε κινητά εδάφη, τζάμια, πέτρες, φασαρία, μηχανήματα κ.ά.».
Ο κ. Λεπίδας, σχολίασε και τις ράτσες των σκύλων που βλέπουμε σε διασώσεις, επισημαίνοντας ότι «Όλες οι ράτσες των σκύλων μπορούν να δουλέψουν. Ο σκύλος όταν εντοπίσει ανθρώπινη ζωή, ειδοποιεί με το γάβγισμα. Σκεφτείτε να έχετε χαθεί και να σας ψάχνουν διασωστικοί σκύλοι και να δείτε ξαφνικά μπροστά σας έναν σκύλο να γαβγίζει. Το λάμπραντορ έχει πιο φιλικό παρουσιαστικό και δεν θα τρομάξει κάποιος αν το δει. Σε διασώσεις σε ερείπια βλέπουμε συνήθως λάμπραντορ, golden retriever και μαλινουά. Είναι σκύλοι που έχουν και σωματικές ικανότητες και οσμή».
Οι σκύλοι διάσωσης εκπαιδεύονται τις περισσότερες φορές μαζί με τον χειριστή τους, που θα είναι μαζί στις διασώσεις, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που εκπαιδεύονται οι σκύλοι ξεχωριστά και μετά συνεργάζονται με τον χειριστή τους.
«Στις διασώσεις, υπάρχουν δύο πεδία, το ένα είναι τα ερείπια από σεισμούς ή εκρήξεις και υπάρχει και το ανοιχτό πεδίο, όπως είναι τα δάση» δήλωσε ο κ. Λεπίδας και συνέχισε «Ανάλογα την εκπαίδευση του σκύλου, προσαρμόζονται και οι συνθήκες, με εκπαιδεύσεις προσομοίωσης σε κτίσματα που υπάρχουν για τη μία περίπτωση και σε δάση, σε ανοιχτό χώρο για τη δεύτερη περίπτωση. Ο σκύλος μυρίζει τον αέρα και με τη σωστή εκπαίδευση εντοπίζει την πιο ισχυρή μυρωδιά. Ο σκύλος ερευνά δεξιά κι αριστερά κι ανάλογα τις καιρικές συνθήκες, την υγρασία και τη θερμοκρασία μπαίνει και βγαίνει στον κώνο μυρωδιάς».
Κληθείς να σχολιάσει την περίπτωση του σκύλου από το Μεξικό, ο κ. Λεπίδας ανέφερε ότι «Ο σκύλος δεν σταματά. Ο χειριστής σταματά τον σκύλο, αλλά εκείνη τη στιγμή που βρίσκεται πάνω στην ένταση και στην αδρεναλίνη και μπορεί να πιάνει οσμή ο σκύλος, τόσο ο χειριστής του όσο και ο σκύλος υπερβαίνουν τις δυνατότητές τους. Επίσης, ο υπεύθυνος είναι αυτός που θα αποφασίσει αν σε κάποιο κτήριο που είναι ετοιμόρροπο θα μπει μόνο ο διασώστης, ή μόνο ο σκύλος».