Της Κατερίνας Τασσοπούλου
Πώς θα εξελιχθεί ο ελληνικός τουρισμός στη μετά κορωνοϊό εποχή; Αυτό το ερώτημα επιχειρήθηκε να απαντηθεί στη διαδικτυακή συνάντηση των στελεχών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με την πρόεδρο του ΕΟΤ κ. Άντζελα Γκερέκου, για την υπογραφή μνημονίου συνεργασίας. Από όσα ειπώθηκαν καταγράφηκε η άποψη ότι πολλά θα πρέπει να αλλάξουν, όταν τεθεί η πανδημία υπό έλεγχο.
Για να αλλάξουν όμως όλα, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα. Και εμείς είμαστε απροετοίμαστοι. Για παράδειγμα, επιτακτικά θα τεθεί το ζήτημα της ανάγκης για βιωσιμότητα και περιβαλλοντική προστασία των περιοχών που θα επιλέγουν στο εξής οι τουρίστες. Η τάση είναι αυξανόμενη τα τελευταία χρόνια, αλλά πλέον η επιλογή περιοχών που θα υποστηρίζουν την προστασία του περιβάλλοντος και κατ’ επέκταση την υγιεινή και την ασφάλεια, θα είναι μονόδρομος νομοτελειακά. Το Πήλιο και οι Σποράδες δεν έχουν λύσει βασικά ζητήματα, όπως η εξασφάλιση νερού, οι βιολογικοί καθαρισμοί, η διαχείριση των απορριμμάτων και η αυθαιρεσία που με την πρώτη έντονη βροχόπτωση «ξηλώνονται» έργα, υποδομές και δίκτυα.
Οι τουρίστες θα είναι σίγουρα λιγότεροι, γιατί αφενός η οικονομική δυσχέρεια έχει «χτυπήσει» όλο τον πλανήτη, αφετέρου γιατί τα ταξίδια λόγω υγειονομικών πρωτοκόλλων θα είναι πολύπλοκα. Θα είναι όμως απαιτητικοί. Σε αυτή την άσκηση η Μαγνησία παίρνει κάτω από τη βάση και δεν υπάρχει ετοιμότητα για προσαρμοστικότητα. Τα κάθε είδους τοπικά συμφέροντα, η έλλειψη προτεραιοτήτων και oι σπειροειδείς διάδρομοι της γραφειοκρατίας εμπόδισαν τα τελευταία 20 χρόνια – που όλος ο πολιτισμένος δυτικός κόσμος έλυσε τα αυτονόητα – να κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Τα πρωτόκολλα θα τηρηθούν στα ξενοδοχεία και γι’ αυτό καμία αμφιβολία δεν υπάρχει. Είναι μεγαλύτερη η δαπάνη εφαρμογής μέτρων, αλλά δεν είναι γρίφος. Το πρόβλημα δεν είναι τα πρωτόκολλα, το πρόβλημα είναι δομικό.
Η πανδημία μπορεί να έβαλε απότομο φρένο σε μια μακρά περίοδο μεγέθυνσης του κλάδου, όμως ανέδειξε όλες τις αδυναμίες και μαζί τους βασικούς πυλώνες πάνω στους οποίους θα στηριχθεί η νέα τροχιά στην ανάπτυξη του τουρισμού. Για να μπούμε και εμείς στις ράγες πρέπει να τρέξουμε «κατοστάρι». Δεν φαίνεται όμως να έχει κανείς τη διάθεση να ιδρώσει τη φανέλα. Ούτε καν οι ίδιοι οι ξενοδόχοι μέσω των θεσμικών εκπροσώπων τους, αλλά και όλα τα επαγγέλματα που τροφοδοτούνται από τον τουρισμό δεν έχουν θέσει ποτέ στην ατζέντα τα ζητήματα που αφορούν στην ίδια τους την ύπαρξη. Τα συντεχνιακά συμφέροντα και οι διαφωνίες σε ποια έκθεση του εξωτερικού θα γίνει εκδρομή, δεν είναι οδικός χάρτης επιβίωσης. Έτσι κι αλλιώς αυτές οι επιλογές δεν μας πήγαν μέχρι σήμερα και πολύ μακριά…