Ο Γιώργος Χιώτης και η Ειρήνη Κυρανού κατ’ επάγγελμα αγρότισσα είναι κάτοικοι Πουρίου. Έχουν δύο παιδιά και αγωνιούν για τον τόπο που τον είδαν να καταστρέφεται σε ένα απόγευμα, αλλά και για τη νέα σχολική χρονιά.
Δηλώνουν τη δυσαρέσκειά τους, γιατί ποτέ το Πουρί δεν μπήκε στο καλεντάρι των έργων από την πολιτεία. Η επόμενη μέρα είναι πολύ δύσκολη, καθώς δεν υπάρχει οδική πρόσβαση με την υπόλοιπη Μαγνησία, ενώ και η σοδειά κινδυνεύει να χαθεί, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν έσοδα για την οικογένεια τη χρονιά που έρχεται.
«Είμαστε ξεχασμένοι από την πολιτεία εδώ και χρόνια. Αντιπλημμυρική θωράκιση δεν έχουμε καμία ούτε έγιναν ποτέ σοβαρά έργα υποδομής. Έργα υποδομής έχουν να γίνουν από το ‘80. Είμαστε 50 χρόνια πίσω από την υπόλοιπη Μαγνησία» τονίζουν σχετικά.
Ρεπορτάζ
ΑΡΤΕΜΗΣ ΧΑΛΑΤΣΗΣ
Μιλήστε μας για την κατάσταση που βιώσατε…
Η καταστροφή είναι τεράστια, ο κόσμος της περιοχής μας είναι σε απόγνωση, η αγροτική οδοποιία είναι τελείως καταστραμμένη, κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να πάνε στα κτήματά τους και να συγκομίσουν, καθώς η συγκομιδή ξεκινάει σε 10 μέρες. Δεν μπορούν να πάνε ούτε με τα πόδια, πόσο μάλλον με τα αγροτικά τους.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή στο Πουρί είναι η γέφυρα του Καλοκαιρινού, η οποία είναι κομμένη. Αυτή τη στιγμή η διέλευση γίνεται με τα πόδια ή με μικρό μηχανάκι, δηλαδή ουσιαστικά δεν υπάρχει πρόσβαση στο χωριό μας από αυτοκίνητο και η ανησυχία των κατοίκων είναι αν θα προλάβουν να επιδιορθωθούν οι ζημιές ώστε να μπορέσουν να μαζέψουν την παραγωγή τους.
Αν τη μαζέψουν, εκτιμάτε ότι θα μπορέσουν να φτάσει στα ψυγεία;
Αυτή είναι η δεύτερη φάση. Τώρα όλοι αγωνιούν αν θα καταφέρουν να συγκομίσουν και ακολούθως αν θα καταφέρουν να φτάσουν με τα οχήματα τους μέχρι τα ψυγεία του Συνεταιρισμού ΖΑΓΟΡΙΝ που βρίσκονται στον δρόμο προς Χορευτό. Υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα. Το οδικό δίκτυο έχει πάθει μεγάλες ζημιές, προσπαθούν με μικρομπαλώματα να περάσουν ΙΧ, αλλά, όπως καταλαβαίνετε, νταλίκα του Συνεταιρισμού δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει.
Οι κάτοικοι του Πουρίου είστε ακόμα αποκομμένοι. Υπάρχουν ελλείψεις σε τρόφιμα και νερά;
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά δεν υπήρξε κεντρικός σχεδιασμός. Ό,τι έκανε ο κόσμος, το έκανε μόνος του. Καταρχάς στο Πουρί δεν έχουν φτάσει ακόμα κρατικά μηχανήματα. Ήρθε ένα ελικόπτερο κατ’ εντολή της Πολιτικής Προστασίας με νερά, κρουασάν και κρακεράκια. Εμείς δεν θέλουμε ξηρά τροφή. Θέλουμε μηχανήματα να μπουν να ανοίξουν τον δρόμο. Όσο για το ρέμα του Καλοκαιρινού, από το 1986 που έγινε η προηγούμενη μεγάλη πλημύρα, έμεινε ακαθάριστο. Δεν καθαρίστηκε ποτέ, τα σκλήθρα μεγάλωσαν και έγιναν τεράστια δέντρα. Τα σκλήθρα και τα πλατάνια που αποκόπηκαν με τη βροχή ήρθαν έπεσαν πάνω στη γέφυρα και καταστράφηκε η γέφυρα. Φωνάζαμε χρόνια τώρα, «κόψτε τα σκλήθρα, κόψτε τα πλατάνια μέσα στο ρέμα». Τίποτα. Η απάντηση που λαμβάναμε, ήταν ότι δεν μας αφήνει το Δασαρχείο, δεν μας αφήνει ο ένας κι άλλος. Τον Νοέμβριο του ’86 πάλι η γέφυρα καταστράφηκε από κορμούς δέντρων που έπεσαν επάνω της και μπλόκαραν εκεί πέρα κι έγινε η ζημιά.
Την επόμενη μέρα της μεγάλης καταστροφής τι ζητάτε από την Πολιτεία;
Εμείς θέλουμε μηχανήματα. Αυτή τη στιγμή επιχειρούν στο Πουρί δύο μηχανήματα από ιδιώτες. Καμία κρατική βοήθεια. Αγωνιούμε για τα παιδιά μας, καθώς σε λίγο ανοίγουν και τα σχολεία. Έχω δύο παιδιά δημοτικό και γυμνάσιο και δεν γνωρίζω ακόμα πώς θα μπορέσουν να πάνε σχολείο με ασφάλεια. Συνολικά είναι 30 παιδιά στο Πουρί που πάνε σχολείο στη Ζαγορά. Ευτυχώς δεν πάθαμε χοντρές ζημιές σε σπίτια εκτός από ένα που έπεσε ένας όχθος και μπάζωσε από τη μια μεριά και ακόμη ένα που έμεινε ξεκρέμαστο και αιωρείται. Επίσης, η παραλία του Οβριού που δεν το άκουσα πουθενά, παραμένει αποκομμένη από πρόσβαση χωρίς ρεύμα και νερό, ενώ υπάρχουν κι εκεί μόνιμοι κάτοικοι που είναι αποκλεισμένοι.
Νίκος Κάπελας από Δράκεια:Αγωνία για την αποκατάσταση των δρόμων και τη συγκομιδή
Στη συνέχεια μιλήσαμε με τον κ. Νίκο Κάπελα, πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας Δράκειας, ο οποίος αναφέρθηκε και εκείνος τα προβλήματα του χωριού από την πρωτοφανή κακοκαιρία. Το αποτέλεσμα είναι να παραμένει επίσης αποκομμένο, αλλά υπάρχει αισιοδοξία πως σύντομα θα υπάρξει πρόσβαση.
Πώς είναι η κατάσταση στο χωριό;
Ο δρόμος ανάμεσα σε Αγριά και Δράκεια είναι κομμένος. Δίνουμε μια πρόσβαση άτυπα με αγροτικά αυτοκίνητα κατά τις απογευματινές ώρες, αλλά το πρωί ο δρόμος παραμένει κλειστός ώστε να γίνονται οι απαραίτητες εργασίες. Υπάρχει άλλη μια μεγάλη ζημιά κάτω από το χωριό και δεν μπορεί να περάσει λεωφορείο, δηλαδή δεν μπορεί να μετακινηθεί ο κόσμος. Το άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι ο δρόμος προς Χάνια. Από την επάνω μεριά προς Χάνια είμαστε αποκομμένοι εντελώς. Από την κάτω μεριά εκεί που έχει αποκοπεί ο δρόμος στο σημείο Αγία Αικατερίνη έρχονται τρόφιμα και φάρμακα από τη μια μεριά και τα μεταφέρουμε με τα χέρια από την άλλη μεριά.
Μηχανήματα υπάρχουν, τι ζημιές έχουν γίνει;
Υπάρχει μηχάνημα της Περιφέρειας που εργάζεται και η αποκατάσταση προχωρεί κανονικά. Πιστεύω σε 3-4 μέρες ο δρόμος θα αποκατασταθεί και θα δοθεί στην κυκλοφορία. Υπάρχουν ζημιές σε τρία σπίτια, σε γεφύρια, ένα μαντρί έφυγε τελείως και καταστράφηκε, ενώ αγροτική οδοποιία δεν υπάρχει καθόλου. Σε μια βδομάδα ξεκινά η συγκομιδή σε μήλα και κάστανα. Έχουμε ενοχλήσει επανειλημμένα τον Δήμο και περιμένουμε να στείλει μηχάνημα, αλλά ακόμη τίποτα. Στα κτήματά μας μόνο με τα πόδια έχουμε πρόσβαση. Ούτε ζώο δεν περνάει. Πρέπει να γίνει αποκατάσταση. Πρέπει να μαζέψουμε τη σοδειά μας ώστε να μπορέσουμε να επιβιώσουμε το χειμώνα.
Αντιμετωπίσατε ελλείψεις σε νερό και τρόφιμα;
Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες για όλους, αλλά τελικά τα καταφέραμε. Η μεγάλη αγωνία μας είναι να μη χαθεί η σοδειά. Η σοδειά έχει και κάποιες ζημιές από το χαλάζι ανατολικά προς Άγιο Λαυρέντη και δυτικά προς Πορταριά υπάρχουν ζημιές από ανεμοθύελλα.
Από τη μεριά μας, ελπίζουμε σε σύντομη αποκατάσταση και να επανέλθουν όλα σε κανονικούς ρυθμούς. Το ευτύχημα ήταν πως δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές. Όλα τα άλλα θα τα καταφέρουμε.