Ένα από τα αγαπημένα στέκια για αρκετό κόσμο στην Αγριά υπήρξε το cafe-bar «Smile», το οποίο λειτούργησε από το 1991 και για δύο περίπου δεκαετίες. Στην αρχή τα κλειδιά του μαγαζιού, που βρισκόταν στην παραλία της Αγριάς, κράτησαν συνεταιρικά οι Τάκης Αλιάτης και Τάκης Καραντάκος. Έπειτα από την αποχώρηση του πρώτου, ο Τ. Καραντάκος κράτησε τα ηνία του καταστήματος σε νέα διεύθυνση, στο γνωστό «τρίγωνο» επί της Ανδρ. Παπανδρέου, από το 1996 μέχρι το 2010, οπότε πήρε την απόφαση να αποσυρθεί από τον χώρο της εστίασης.
O 52χρονος σήμερα πρώην επιχειρηματίας, ο οποίος πλέον είναι συνιδιοκτήτης σε πρακτορείο ΟΠΑΠ με τον Παναγιώτη Καψιώχα στο κέντρο του Βόλου, πριν από λίγες ημέρες είχε την ευκαιρία να θυμηθεί τα παλιά. Κι αυτό χάρη σε μία ανάρτηση που έγινε στο group «80s 90s 00s Nightlife Clubbing Volos», μία ομάδα στο Facebook που αριθμεί οκτώ χιλιάδες μέλη. Το post στο café-bar «Smile», περιείχε μεταξύ άλλων και εκτενή αναφορά στα δεκάδες… προξενιά που έγιναν τότε στο συγκεκριμένο κατάστημα, αφού πολλές από τις γνωριμίες που έγιναν μεταξύ των θαμώνων του, κατέληξαν στα σκαλιά της εκκλησίας.
«Όντως, ισχύει αυτό. Παντρεύτηκαν πάρα πολλά παιδιά, που γνωρίστηκαν στο μαγαζί. Ο κόσμος ήταν πιο «ζεστός», καμία σχέση με το παρόν, που κυριαρχούν το Facebook και το Instragram, ενώ όλοι «κολλάνε» μπροστά από μία οθόνη. Σήμερα αγνοείς και τον διπλανό σου, άλλαξε η κοινωνία ολόκληρη με τα social media», παραδέχθηκε ο Τάκης Καραντάκος, ο οποίος μπορεί να απέχει πάνω από μία δεκαετία από τη νύχτα, ωστόσο, παραμένει αγαπητός σε όσους τον γνωρίζουν και εξακολουθούν να λένε τα καλύτερα για εκείνον. Τόσο για τον χαρακτήρα του, όσο και τις υπηρεσίες που πρόσφερε στο μαγαζί του, το οποίο χαρακτήρισε τα ‘90s στην Αγριά. Με αφορμή το πρόσφατο post στην ομάδα «80s 90s 00s Nightlife Clubbing Volos», που ξύπνησε νοσταλγικές μνήμες, ο πρώην ιδιοκτήτης του «Smile» είπε: «Είχε γίνει στέκι για πολύ κόσμο. Όχι μόνο από την Αγριά, τα Λεχώνια και τον Βόλο, αλλά και τα γύρω χωριά του Πηλίου. Μέχρι και από το Νεοχώρι έρχονταν κάποιοι. Σε καθημερινή βάση είχαμε τριακόσιους-τετρακόσιους μόνιμους πελάτες, που τους γνωρίζαμε με τα μικρά τους ονόματα. Επίσης, θυμάμαι τους μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου, αλλά και τις σπουδάστριες της σχολής Νοσηλευτικής στα Αστέρια της Αγριάς. Εκείνη την εποχή προέρχονταν απ’ όλη την Ελλάδα και μόλις τέλειωναν το μάθημα έρχονταν σ’ εμάς για τον καφέ ή το ποτό τους».
Ανασύροντας μνήμες από το παρελθόν της «νύχτας» στη Μαγνησία, ο κ. Καραντάκος εξήγησε τους λόγους της επιτυχίας του μαγαζιού του, ενώ αναφέρθηκε και στο γενικότερο κλίμα που επικράτησε τις περασμένες δεκαετίες στον χώρο της διασκέδασης. «Σίγουρα για να πετύχει ένα μαγαζί, πρέπει να προσέχεις τη φιλοξενία και τις υπηρεσίες που προσφέρεις. Από εκεί και πέρα, ήταν διαφορετικές οι εποχές τότε. Ο κόσμος έβγαινε περισσότερο. Όχι μόνο το Σάββατο. Το «Smile» παρέμενε ανοικτό μέρα-νύχτα, τουλάχιστον μέχρι τον νόμο Παπαθεμελή το ’94, που μας υποχρέωνε να κλείνουμε από τις δύο μετά τα μεσάνυχτα. Δεν σταματούσαμε καθόλου το πρόγραμμα, παίζαμε μουσική επί 24ωρης βάσης και καλύπταμε κάθε γούστο. Αυτό ήταν πρωτοποριακό για τα χρόνια εκείνα. Το πρωί ξεκινούσαμε με ξένες επιτυχίες, το απόγευμα παίζαμε ποπ και κλείναμε τις βραδιές με λαϊκά. Με τον πρώτο D.J. που είχα τότε, τον Μάκη Γεωργίου, έχουμε ακόμη επαφή. Πλέον ζει στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας, όπου μαζί με τον Σίμο Αλασίτα διευθύνουν τον διαδικτυακό σταθμό Radio Alasitas», θυμήθηκε ο Τάκης Καραντάκος, ο οποίος άνοιξε το «Smile» σε ηλικία 21 ετών, αμέσως μετά την απόλυσή του από τον στρατό και ενώ πιο νέος είχε θητεύσει σε μαγαζιά, όπως η ταβέρνα «Σκορπιός», το ουζερί «Τζίμης», το bar «Loft» και το piano-bar «Aquarius». «Στο «Aquarius» είχα σερβίρει Στεφανόπουλο, Φλωράκη, Ανδρέα Παπανδρέου. Δούλεψα από το 1986 μέχρι το 1991 εκεί και φεύγοντας, άνοιξα το πρώτο μου μαγαζί», κατέληξε.