Ένας νέος άνθρωπος με πρόβλημα κώφωσης ονειρεύτηκε και διεκδίκησε κάτι καλύτερο στη ζωή του. Η ξεχωριστή ιστορία του Ούγγρου Μάτε Βάργκα από τη Βουδαπέστη επιβεβαιώνει ότι η ζωή μπορεί να εξελιχθεί σε μία συναρπαστική περιπέτεια για όλους εκείνους που τολμούν. Επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα το 2012 κάνοντας διακοπές στη Χαλκιδική. Έναν χρόνο αργότερα και με τον… έρωτα να του έχει «χτυπήσει» την πόρτα, ήρθε για μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα. Ο 32χρονος Ούγγρος από το περασμένο καλοκαίρι εργάζεται ως μπαρίστας στο «La Petite Cantine» στα Παλαιά, την πρώτη επιχείρηση στη χώρα μας που απασχολεί αποκλειστικά προσωπικό με αναπηρία.
Ο Μάτε Βάργκα ή «Ματθαίος Τσαγκάρης», όπως αρέσει στον ίδιον να μεταφράζει το όνομά του στα ελληνικά, αναφέρθηκε στο νέο κεφάλαιο που άνοιξε στη ζωή του, αλλά και το πόσο εύκολα προσαρμόστηκε στον Βόλο, όπου μένει μόνιμα μαζί με τη σύντροφό του. Η συνέντευξη μαζί του έγινε χάρη στην πολύτιμη βοήθεια της ψυχοθεραπεύτριας Φαίδρας Παπαναστασίου, η οποία είναι αντιπρόεδρος στην Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση» (Κοιν.Σ.Επ.) «La Petite Cantine» και ανέλαβε χρέη διερμηνέα στη νοηματική γλώσσα. Η συζήτηση μαζί με τον Μάτε έδειξε ότι ο κόσμος των κωφών μακριά από τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που ενδεχομένως να υπάρχουν, παραμένει ένας κόσμος πλούσιος από συναισθήματα.
«Γεννήθηκα το 1984 στη Βουδαπέστη και όλοι στην οικογένειά μου είμαστε κωφοί εκ γενετής. Έχω έναν αδερφό μεγαλύτερο, ο οποίος είναι παντρεμένος με δύο παιδιά και ζει μόνιμα στη Βουδαπέστη. Όταν ήμουν παιδί πήγα σε ειδικό σχολείο για κωφούς. Στα 18 χρόνια μου έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, αλλά δεν πέρασα και μετά έκανα πολλά και διάφορα πράγματα, παρακολουθώντας παράλληλα σεμινάρια για ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Στη συνέχεια εργάστηκα για μία εξαετία σε ένα ίδρυμα για παιδιά ασκώντας διοικητικά καθήκοντα, ενώ παράλληλα ασχολήθηκα με τη φωτογραφία. Μάλιστα, πέρυσι παρουσίασα και μία φωτογραφική έκθεση μέσω της «La Petite Cantine» με εικόνες του δρόμου», είπε ο Μάτε Βάργκα, ενώ στη συνέχεια μίλησε για το πώς προέκυψε η εγκατάστασή του στην Ελλάδα: «Το 2012 ήρθα στο Ποσείδι Χαλκιδικής, για διακοπές, όπου γνώρισα τη φίλη μου. Τη λένε Λίτσα και είναι από τη Θεσσαλονίκη, επίσης κωφή εκ γενετής. Το καλοκαίρι που μας πέρασε αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης. Δασκάλα δηλαδή. Η Ελλάδα μου άρεσε από την πρώτη στιγμή. Εδώ η ζωή είναι διαφορετική σε σχέση με την Ουγγαρία και σκεφτόμουν τρόπους για να έρθω για μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα. Ήθελα να ανοίξω ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή μου».
Όταν μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη εργάστηκε περιστασιακά ως φωτογράφος, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε μία πεντάμηνη σύμβαση στη μη κερδοσκοπική οργάνωση «Αντιγόνη». «Σ’ αυτό το Κέντρο άρχισα να συγκεντρώνω τα απαραίτητα έγγραφα για να μείνω μόνιμα στην Ελλάδα. Έβγαλα ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, ό,τι χρειαζόταν για να είμαι νόμιμος και τους ευχαριστώ πάρα πολύ για τη βοήθεια», είπε ο Ματθαίος, ο οποίος στη συνέχεια αναφέρθηκε στο ζήτημα που προέκυψε για εκείνον και είχε να κάνει με την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας: «Την πρώτη φορά που βρέθηκα στην Ελλάδα, μιλούσε η παρέα μου και δεν καταλάβαινα τίποτα. Είχα όμως υπομονή και πείσμα. Καθημερινά διάβαζα πολλές ώρες στο ίντερνετ, για να μαθαίνω συνεχώς καινούριες λέξεις. Έπειτα από έναν μήνα εντατικής μελέτης γνώριζα τα βασικά για να συνεννοούμαι. Έπειτα ήθελα να μάθω να γράφω ελληνικά. Βρήκα ένα σχολείο στη Θεσσαλονίκη. Μου πήρε ένα εξάμηνο, αλλά έμαθα να γράφω ελληνικά και μέχρι τώρα ακόμα μαθαίνω».
Κομβική στάθηκε η γνωριμία του με τον Διονύση Δαλούκα το 2015, τον εμπνευστή της «La Petite Cantine». «Ο Ματθαίος ήταν ο πρώτος εργαζόμενος που συμφώνησε να δουλέψει για εμάς. Είναι μαζί μας από το ξεκίνημα. Κάθε ημέρα εδώ βοηθούσε στα πάντα. Έχει χρυσά χέρια», είπε η Φαίδρα Παπανάτσιου για τον συνεργάτη της από την Ουγγαρία. Η παρουσία του στη συγκεκριμένη επιχείρηση είναι για τον ίδιον μία καθημερινή πρόκληση, με τον Μάτε Βάργκα να επισημαίνει: «Χαίρομαι που συμμετέχω σε κάτι που θαυμάζουν πολλοί και συζητάνε γι’ αυτό. Στην αρχή είχα άγχος, γιατί ήμουν ο μόνος κωφός. Ήμουν παρατηρητής κι επειδή οι υπόλοιποι δεν μιλούσαν τη νοηματική, προσπαθούσα να διαβάζω τα χείλη. Οι δικοί μου άνθρωποι έχουν εντυπωσιαστεί από το πρότζεκτ που μετέχω, παρότι στην αρχή τους φάνηκε περίεργο που ήρθα από την Ουγγαρία, έμαθα γρήγορα τη γλώσσα και βρήκα μία τόσο ενδιαφέρουσα εργασία».
Όσο για τα όνειρα που έχει για το μέλλον; Ο ίδιος τόνισε: «Να μεγαλώσει η «La Petite Cantine». Θέλω να γίνομαι καλύτερος στη δουλειά μου, δίχως να εστιάζουν οι άλλοι ότι είμαι κωφός και κάνω τον μπαρίστα. Μοιράζομαι το ίδιο όραμα με τον Διονύση (σ.σ. Δαλούκα) και θέλω να εξελιχθεί, όπως το έχει οραματιστεί εκείνος. Βλέπω τον εαυτό μου εδώ. Αν δεν υπήρχε ο Διονύσης και το υπόλοιπο team δεν θα ήταν εύκολο για μένα να μείνω στην Ελλάδα. Ένιωσα ότι συμπεριλαμβάνομαι σε μία ομάδα ανθρώπων που ήταν διατεθειμένοι να με βοηθήσουν. Χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω».