Σε ηλικία 93 ετών έφυγε σήμερα τα ξημερώματα από τη ζωή η μαχήτρια και νοσοκόμα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος και μέλος του ΚΚΕ Μαρία Μπλιώνα.
Συλλυπητήρια ανακοίνωση εξέδωσε η Τομεακή Επιτροπή Μαγνησίας του ΚΚΕ:
«Η συντρόφισσα Μαρία Μπλιωνα γεννήθηκε στο Λουτρό Ελασσόνας το 1927. Όλη της τη ζωή παρέμεινε πιστή στις αξίες και τα ιδανικά του Κόμματος. Από μικρή ηλικία οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ. Τελειώνοντας το Δημοτικό βρίσκεται στην Δεσκάτη όπου συνάντησε την οργάνωση. Μετά την απελευθέρωση με χρέωση από την Νομαρχιακή οργάνωση Ελασσόνας αναλαμβάνει τον Τομέα Ολύμπου, με ευθύνη να οργανώσει κορίτσια και γυναίκες των χωριών αυτών. Με χαρά ανέλαβε και έφερε σε πέρας τον σχεδιασμό της οργάνωσης. Ήταν μέλος του Γραφείου που έδρευε στην Ολυμπιάδα Ελασσόνας και είχε την ευθύνη για 9 χωριά. Με τα πόδια έφτανε στο καθένα όπου συναντούσε τις αντίστοιχες υπεύθυνες ΕΠΟΝίτισσες.
Μετά από μεγάλη περιπέτεια και κυνηγητό, αφού οι Μάυδες και η Ασφάλεια την είχαν επικηρύξει, αποφασίζεται να περάσει στο βουνό. Χωρίς σκέψη δέχτηκε. Φτάνει στο Γράμμο όπου και εκπαιδεύεται στις Κοπάνες. Την πρώτη της μάχη την έδωσε το καλοκαίρι του 1947, στο ύψωμα Ζουζιαλη στη Νότια Πίνδο. Ακολούθησαν και άλλες μάχες. Τον χειμώνα του 1947 ξεκίνησε με το τάγμα της για την Κόνιτσα. Τραυματίζεται και την στέλνουν στο νοσοκομείο του ΔΣΕ στο Γράμμο. Εκεί γίνεται νοσοκόμα, μετά από μια 4μηνη εκπαίδευση.
Η συντρόφισσα Μαρία Μπλιώνα ήταν ανάμεσα στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, που στελέχωσαν το θρυλικό Νοσοκομείο του ΔΣΕ, ως βοηθός χειρούργου. Στο υγειονομικό του ΔΣΕ συναντήθηκε η επιστημονική γνώση με την πίστη στο δίκιο του αγώνα, την αυτοθυσία και την επιμονή να κερδηθεί η ζωή. Και η συντρόφισσα Μαρία το υπηρέτησε με συνέπεια.
Μετά το τέλος της ένοπλης αναμέτρησης, πέρασε στην πολιτική προσφυγιά στην Τασκένδη όπου και δούλεψε ως νοσηλεύτρια. Επιστρέφοντας παρέμεινε δραστήριο μέλος του Κόμματος μέχρι το τέλος.
Τη συντρόφισσα, Μαρία Μπλιώνα, την τιμήσαμε σε ειδική εκδήλωση για το ρόλο των γυναικών στο ΔΣΕ, στην οποία προβάλαμε και οπτικοακουστικό υλικό με μαρτυρίες συντροφισσών. Στη «συνέντευξη» που έδωσε, αν και κοντά στα 90, είναι φανερή η ίδια φλόγα και ορμή, η ίδια πίστη στα ιδανικά του Κόμματος. Η ίδια απαντώντας σε ερώτηση μαθητών αν θα ακολουθούσε την ίδια πορεία στη ζωή της, είχε πει χαρακτηριστικά: «Αν ξαναγινόταν τώρα, πάλι πρώτη θα ήμουνα. Εσείς να βρείτε κάπου να με βάλετε να προσφέρω!».
Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά της. Θα τη θυμόμαστε πάντα».