Απεβίωσε η αρχαιολόγος Μαρία Θεοχάρη

Θλίψη σκόρπισε και στην τοπική κοινωνία η αναγγελία του θανάτου της αρχαιολόγου Μαρίας Θεοχάρη η οποία με τον αξιομνήμονευτο αρχαιολόγο, διευθυντή Αρχαιοτήτων Θεσσαλίας και μετέπειτα καθηγητή στο Α.Π.Θ. σύζυγό της Δημήτρη Θεοχάρη συνετέλεσε στην ανάδειξη του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου και των αρχαιοτήτων στο Σέσκλο, το Διμήνι και τα Πευκάκια, ενώ με δωρεά της στις 9 Σεπτεμβρίου 2020 η επιστημονική συλλογή (αρχείο και βιβλιοθήκη) Δημήτρη και Μαρίας Θεοχάρη δόθηκε στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Η Μαρία Θεοχάρη γεννήθηκε το 1933 και σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Χαϊδελβέργη, στο Λονδίνο και στο Κέμπριτζ, με ειδίκευση στην προϊστορική Αρχαιολογία. Το 1958, μετά τον γάμο της με τον Δημήτρη Ρ. Θεοχάρη, έγινε η βασική του συνεργάτιδα στην έρευνα της προϊστορικής Θεσσαλίας. Από το 1960 και εξήςυπηρέτησε στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Βόλου και έλαβε μέρος σε όλες τις μεγάλες προϊστορικές έρευνες και ανασκαφές της Θεσσαλίας (Σέσκλο, Ιωλκός, Μεγάλο Μοναστήρι, Μυκηναϊκό Κάστρο Τρικάλων κ.ά.).Μετά την τοποθέτησή της το 1978 στη Θεσσαλονίκη, συμμετείχε στην επιστημονική οργανωτική ομάδα της πρώτης μεγάλης έκθεσης των Μακεδονικών Αρχαιοτήτων με αφορμή την παρουσίαση των θησαυρών της Βεργίνας. Από το 1981 και μετά υπηρέτησε στην Αθήνα, στην Γ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, της οποίας διετέλεσε προϊσταμένη τη διετία από το 1999 έως το 2000, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε.
Κύριο επιστημονικό έργο της, από το 1981 και εξής, ήταν η συστηματική ανασκαφή του οχυρωμένου Οικισμού της Πρώιμης και της Μέσης Χαλκοκρατίας στο Παλαμάρι της Σκύρου. Από το 2000 και μετά, αποτέλεσε μέλος της Διεπιστημονικής Επιτροπής για το συγχρηματοδοτούμενο έργο Έρευνας, Προστασίας και Ανάδειξης του Αρχαιολογικού Χώρου στο Παλαμάρι. Συνέγραψε μεγάλο αριθμό επιστημονικών άρθρων και βιβλία για την έρευνα, τα ευρήματα και συνολικά για το έργο στο Παλαμάρι.
Η Μαρία Θεοχάρη διατηρούσε στενές σχέσεις με τον Βόλο, με συναδέλφους της αρχαιολόγους και φίλους που είχαν αποκτήσει με τον Δημήτρη Ρ. Θεοχάρη και τις δυο κόρες τους την Άλκηστη και τη Χριστίνα.
Για την εκδημία της Μαρίας Θεοχάρη εξέδωσε ψήφισμα η Ένωση Ελλήνων Αρχαιολόγων όπου μεταξύ άλλων καταληκτικά αναφέρεται «…Η εκλιπούσα υπήρξε εκτός από σοβαρή επιστήμων μια ωραία γυναίκα με πολλές ευαισθησίες, προσηνής και αγαπητή σε όλους…».