Οδύσσεια πέρασε στο Τόκιο η Έλενα Φραγκάκη, όμως έχει βρει την Ιθάκη της βαδίζοντας στον δρόμο των επιτυχιών. Η πρωταθλήτρια καλλιτεχνικής κολύμβησης του ΝΟΒΑ εξιστορεί στη «ΘτΔ» την απίστευτη περιπέτειά της στους Ολυμπιακούς Αγώνες και όχι μόνο δεν απογοητεύεται αλλά επισημαίνει ότι αυτό θα την κάνει πιο δυνατή για το μέλλον.
Έλενα, πώς ήταν το κλίμα πριν την αναχώρηση για Τόκιο; Η προετοιμασία ήταν επίπονη ή πιο χαλαρή λόγω των Ολυμπιακών;
Όλη την περίοδο από την πρόκριση μέχρι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες η προετοιμασία ήταν εντατική. Σίγουρα πριν εξασφαλίσουμε το εισιτήριο για το Τόκιο είχαμε μεγαλύτερο άγχος και ένταση στις προπονήσεις. Υπήρχαν διαφορετικές ώρες προπόνησης, περισσότερες επαναλήψεις έως αργά το βράδυ, αλλά μετά την πρόκριση μάς δόθηκε ρεπό δέκα ημερών και είχαμε τη δυνατότητα να ξεκουραστούμε και να επαναφορτίσουμε τις «μπαταρίες» μας.
Μετά μπήκαμε πάλι σε ρυθμούς προετοιμασίας. Τις πρώτες ημέρες τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά και σιγά-σιγά προστέθηκαν ώρες και όγκος στην προπόνηση. Σε κάποιο σημείο φτάσαμε να κάνουμε προπόνηση εννέα ώρες την ημέρα, ώστε να είμαστε έτοιμες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Τι συνέβη όταν μάθατε για τα πρώτα κρούσματα;
Αυτό έγινε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Μάθαμε τα νέα στο αεροδρόμιο λίγο πριν ταξιδέψουμε για την Ιαπωνία, όπου στην αρχή πληροφορηθήκαμε για ένα μόνο κρούσμα. Προσπαθούσαμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας. Άλλωστε μαζί μας υπήρχε μία αναπληρωματική, η οποία θα μπορούσε να αντικαταστήσει την αθλήτρια που είχε νοσήσει από κορωνοϊό. Γι’ αυτό λέγαμε ότι θα μπορέσουμε να συμμετάσχουμε.
Τελικά καταφέρατε να μπείτε στο αεροπλάνο και να πάτε στο Τόκιο. Ποια κατάσταση συναντήσατε στις πρώτες σας μέρες όταν έπρεπε να μπείτε σε καραντίνα;
«Πετάξαμε» κανονικά την προβλεπόμενη ημερομηνία, αφού τα τεστ των υπολοίπων από εμάς ήταν αρνητικά. Μόλις φτάσαμε στην Ιαπωνία υποβληθήκαμε σε νέα μοριακά τεστ, όπως έκαναν όλοι οι ταξιδιώτες, από τα οποία το ένα βγήκε θετικό, αλλά δεν αφορούσε κάποια αθλήτρια.
Μας οδήγησαν σ’ ένα ξενοδοχείο, όπου υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι είχαν έρθει σε επαφή με κρούσμα του ιού. Η κάθε μία ήταν απομονωμένη σ’ ένα δωμάτιο και μπορούσαμε να βγαίνουμε από το δωμάτιο, μόνο για να κατεβούμε να πάρουμε το φαγητό μας. Από εκεί και πέρα δεν είχαμε κάποια άλλη ζωντανή επικοινωνία..
Φαντάζομαι θα ήταν πολύ δύσκολες οι ώρες…
Πράγματι ήταν πολύ δύσκολες. Επιπλέον κάθε πρωί κάναμε τεστ και περιμέναμε το αποτέλεσμα. Κάθε φορά μπαίναμε σ’ αυτή τη διαδικασία, που ήταν πολύ ψυχοφθόρα. Ζούσαμε με το άγχος καθημερινά για το αν θα μπορέσουμε να μπούμε στην πισίνα ή όχι. Αναμφίβολα ξέραμε ότι θα είναι ιδιαίτερη διοργάνωση λόγω της πανδημίας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περιμέναμε να συμβεί όλο αυτό. Οι ημέρες στην καραντίνα δεν περνούσαν με τίποτα.
Πότε ξεπεράστηκαν οι δυσκολίες και πέσατε στην πισίνα για προπόνηση;
Βγήκαμε από την καραντίνα τρεις ημέρες μετά και μας επιτράπηκε η είσοδος στο Ολυμπιακό Χωριό. Ήταν κάτι που περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία. Τουλάχιστον προλάβαμε να προπονηθούμε σε όλες τις πισίνες της διοργάνωσης και να πάρουμε μια μικρή έστω γεύση από ατμόσφαιρα σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Πιστεύατε ότι θα καταφέρετε να αγωνιστείτε;
Κάναμε τεστ πρωί-βράδυ σε καθημερινή βάση και ενδιάμεσα προπονούμασταν. Είτε κάναμε διπλές προπονήσεις είτε μία μεγάλης διάρκειας. Σ’ εκείνο το χρονικό σημείο το ηθικό μας τονώθηκε κάπως. Λέγαμε ότι «η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία» και θέλαμε κι εμείς να πιστεύουμε ότι θα κατορθώναμε να εκπροσωπήσουμε τη χώρα μας στη μεγαλύτερη διοργάνωση του πλανήτη. Ήταν όνειρο ζωής για εμάς.
Πώς ένιωσες όταν σας ανακοίνωσαν ότι ματαιώνεται η συμμετοχή σας;
Δυστυχώς μέρα τη μέρα μαθαίναμε για νέα κρούσματα στην αποστολή μας. Έτσι άρχισαν να ψαλιδίζονται οι ελπίδες για συμμετοχή στους Ολυμπιακούς. Το βλέπαμε κι εμείς ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να αγωνιστούμε. Θέλαμε να πιστέψουμε σ’ ένα θαύμα, αλλά η πραγματικότητα δεν μας το επέτρεπε.
Κατόπιν αυτής της εξέλιξης είχα αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι δεν θα αγωνιστούμε. Ωστόσο είναι πολύ διαφορετικό όταν σου ανακοινώνουν επίσημα ότι είναι αυτό είναι κάτι οριστικό. Είναι διαφορετικό να το έχεις απλά στο μυαλό σου κι άλλο η επίσημη ανακοίνωση. Νιώσαμε πολύ άσχημα, γιατί το θαύμα δεν έγινε τελικά πραγματικότητα.
Στη συνέχεια πέρασες κι εσύ από την περιπέτεια του κορωνοϊού…
Εγώ κόλλησα στο τέλος, λίγο πριν αναχωρήσουμε για την Αθήνα. Θα έλεγα ότι ήταν το αποκορύφωμα στα όσα άσχημα βίωσα στο Τόκιο, αλλά ομολογώ ότι κάπου το φοβόμουν, γιατί τα κρούσματα στην ελληνική αποστολή ήταν αρκετά. Ήμουν ίσως η πιο άτυχη της υπόθεσης, γιατί θα μπορούσα να περάσω τον ιό στο σπίτι μου και να μην είμαι μόνη στην Ιαπωνία, όπως και έγινε τελικά, γιατί πάλι μας έβαλαν σε καραντίνα και βρισκόμασταν η κάθε μία μόνη της σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Ήμασταν συνολικά πέντε αθλήτριες και μαζί μας έμεινε και η έφορος για να μας επιβλέπει.
Ποιες ήταν οι συνθήκες στο ξενοδοχείο, όπου πέρασες την καραντίνα;
Δεν ήταν καθόλου καλές σε καμία περίπτωση. Για παράδειγμα το δωμάτιό μας είχε μόνο ένα κρεβάτι και την τουαλέτα. Επίσης στο πρώτο ξενοδοχείο, όπου μας είχαν πάει για απομόνωση, δεν άνοιγε ούτε το παράθυρο. Πολύ αποπνικτική ατμόσφαιρα σε σημείο που δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ.
Σε ταλαιπώρησε αρκετά ο ιός;
Δυστυχώς εμφάνισα όλα τα συμπτώματα του κορωνοϊού. Αρχικά αντιλήφθηκα ότι κόλλησα από τον πονοκέφαλο, ο οποίος ήταν έντονος και συνεχής. Μετά ανέβασα πυρετό μέχρι 38,3, πονούσε ο λαιμός μου και γενικά σε όλο μου το σώμα, ενώ αισθανόμουν και ζάλη. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να νοσηλευτώ, αλλά ήταν άσχημο που το πέρασα μόνη μου. Ταυτόχρονα με τους Ιάπωνες δεν μπορούσα να συνεννοηθώ, διότι κανένας δεν μιλούσε αγγλικά, πράγμα που το έκανε ακόμη χειρότερο.
Πόσο σε στήριξε η οικογένειά σου;
Ήταν πάρα πολύ σημαντική η συμπαράστασή της. Όταν βρισκόμουν διαρκώς σ’ ένα δωμάτιο μόνη μου, χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο, οι στιγμές που μιλούσα με τους δικούς μου ανθρώπους ήταν ξεχωριστές για μένα. Ευτυχώς που υπάρχει η τεχνολογία και μπορούσα να μιλάω με την οικογένειά μου για να μου δίνει δύναμη. Επίσης προσπαθούσαμε μεταξύ μας οι αθλήτριες να στηρίξουμε η μία την άλλη. Κάποιες φορές βγαίναμε στον διάδρομο έξω από τα δωμάτιά μας και μιλούσαμε για λίγο. Τέτοιες στιγμές χρειάζεσαι όσο τίποτα άλλο έναν άνθρωπο δίπλα σου.
Πώς ένιωσες όταν επέστρεψες στην πατρίδα;
Αισθάνθηκα τεράστια ανακούφιση. Προσευχόμασταν για τη στιγμή που θα γυρίζαμε στην Ελλάδα. Μιλούσαμε με την υπεύθυνη της ομάδας και ήμασταν έτοιμες να βάλουμε τα κλάματα όταν επιστρέψαμε. Φυσικά όταν γύρισα στην οικογένειά μου στον Βόλο, η κατάσταση ήταν ακόμη πιο φορτισμένη συγκινησιακά.
Ποια συναισθήματα σού άφησε η εμπειρία των Ολυμπιακών; Αλλιώς τα περίμενες και αλλιώς συνέβησαν τελικά…
Σίγουρα είχα τελείως διαφορετικές προσδοκίες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κανείς δεν περίμενε μια τέτοια εξέλιξη. Στεναχωρήθηκα πολύ, παρόλα αυτά όμως είμαι της άποψης ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Καλώς ή κακώς έτσι έχουν τα πράγματα, οπότε μόνο παρακάτω μπορούμε να προχωρήσουμε. Σίγουρα θα βγω πιο δυνατή από αυτό, θα μάθω να είμαι ακόμη πιο ανθεκτική στις δυσκολίες και θα βλέπω μπροστά.
Την περασμένη Πέμπτη έγινε μια εκδήλωση στο Προεδρικό Μέγαρο ειδικά για εσάς τους αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων. Ήταν μια ηθική επιβράβευση για σένα;
Για κάθε αθλητή είναι ύψιστη τιμή να υπηρετεί την πατρίδα του. Επομένως το να δέχεσαι πρόσκληση από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε εκδήλωση που διοργανώνεται ειδικά για αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων, αποτελεί μια επιβράβευση για τους κόπους σου. Ήταν μια ξεχωριστή στιγμή για μένα.
Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου;
Ήδη αρχίσαμε πάλι προπονήσεις από την περασμένη Τρίτη. Χρονικά ο πιο κοντινός στόχος είναι το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στις κατηγορίες τζούνιορ και όπεν, το οποίο θα διεξαχθεί τον ερχόμενο Οκτώβριο. Εκεί θα αγωνιστώ με τον ΝΟΒΑ, αποσκοπώντας σ’ ένα μετάλλιο και γιατί όχι και στο χρυσό.
Για το 2022 υπάρχουν δύο μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις. Αυτές είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που θα γίνει στη Φουκουόκα της Ιαπωνίας και το Ευρωπαϊκό το οποίο θα φιλοξενηθεί στη Ρώμη. Εκεί θα ήθελα να έχω μια αξιόλογη εμφάνιση και να εκπροσωπήσω όσο γίνεται καλύτερα τη βολιώτικη και την ελληνική καλλιτεχνική κολύμβηση γενικότερα…
