Η παράταξη Εργατικής Αυτονομίας στη Χαλυβουργία, προτείνει στους εργαζόμενους να διεκδικήσουν επιχειρησιακή σύμβαση που να αναπληρώνει τα χαμένα χρήματα των ετών της κρίσης. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της: Η εταιρεία πριν τρία χρόνια μείωσε τους μισθούς τους σε σχέση με το 2012, κατά 12% και με τη δέσμευση ότι αυτό θα είχε προσωρινό χαρακτήρα. Οι μειώσεις, όχι μόνο διατηρήθηκαν, αλλά είχαμε και την εκ περιτροπής εργασία το Σεπτέμβρη.
Τώρα η εργοδοσία ζητεί από εμάς να συμφωνήσουμε στην υπογραφή μιας μονοετούς Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΣΣΕ), η οποία θα παρατείνει τις μειώσεις.
Συγκεκριμένα στην επαφή που είχε το ΔΣ του Σωματείου με τους εκπροσώπους της εργοδοσίας την Πέμπτη 15/1 η πρόταση που μας μετέφεραν ήταν για μειώσεις της τάξης του 14%-15% σε σχέση με το επίπεδο των μισθών μας πριν το 2012. Τα επιχειρήματα ήταν και πάλι τα ίδια: «Η κρίση», «η μείωση των πωλήσεων», «τα οικονομικά προβλήματα» κ.λπ. κ.λπ.
Το ΔΣ απέρριψε την αρχική αυτή πρόταση και στη συνέχεια υπήρξε απευθείας επικοινωνία με τους εργοδότες. Κατά την επικοινωνία αυτή ο κ. Μάνεσης μας παρουσίασε μια «βελτιωμένη» πρόταση για μειώσεις στο -12%… Πρότεινε δηλαδή το πάγωμα των μισθών μας στο σημερινό επίπεδο.
Η «εύκολη» αυτή υποχώρηση από πλευράς Μάνεση δείχνει ότι ήταν μια προσχεδιασμένη κίνηση. Πρόκειται για γνωστή τακτική που στοχεύει στο να αποδεχτούμε αδιαμαρτύρητα το πάγωμα των μισθών μας στα σημερινά μειωμένα επίπεδα αφού τουλάχιστον «αποφύγαμε τα χειρότερα»…
Όμως εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε καλά ότι το τελευταίο διάστημα η ζήτηση αυξάνεται, όχι μόνο για εξαγωγές, αλλά και για την εσωτερική αγορά λόγω επανεκκίνησης των δημόσιων έργων. Γνωρίζουμε επίσης ότι αυξάνεται η τιμή του σιδήρου. Επιπλέον, μόνιμα η εργοδοσία ζητεί από εμάς να υποστούμε τις επιπτώσεις της κρίσης (για την οποία δεν ευθυνόμαστε εμείς), αλλά ποτέ η ίδια δεν κάνει σκόντο στα δικά της κέρδη. Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι σε όλα τα εργοστάσια του Βόλου και όχι μόνο, οι εργοδότες έχουν βάλει στόχο να συμπιέσουν όσο γίνεται περισσότερο τους μισθούς και τα υπόλοιπα δικαιώματά μας.
Για αυτό μπορούμε και πρέπει να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο. Μπορούμε και πρέπει να διεκδικήσουμε να υπάρξει αύξηση των μισθών μας σε σχέση με το σημερινό επίπεδο για να αρχίσουμε να αναπληρώνουμε τα χαμένα των προηγούμενων ετών.
Αν είμαστε ενωμένοι σαν μια γροθιά και αποφασισμένοι να αγωνιστούμε μαζί με το Σωματείο έχουμε τη δύναμη να πιέσουμε την εργοδοσία για υποχωρήσεις ειδικά σήμερα που η ζήτηση αυξάνεται και η παραγωγή δουλεύει εντατικά, μια παραγωγή που περνά από τα δικά μας χέρια και μόνο».