Της Χαριτίνης Μαλισσόβα
Αντίδοτο στον εγκλεισμό για τους φίλους των βιβλίων τα λόγια της Βρετανίδας συγγραφέα Jean Rhys: «Το διάβασμα μάς παίρνει μακριά από τα σπίτια μας, αλλά το σπουδαιότερο, μας βρίσκει σπίτια παντού».
Μπορεί η πανδημία του 2020 να έχει σαμποτάρει αρκετά την εκδοτική παραγωγή, ωστόσο κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί πως είναι αρκετά τα καλά βιβλία που κυκλοφόρησαν το δεύτερο εξάμηνο αυτής της άκρως περίεργης χρονιάς.
Μπορεί τα βιβλιοπωλεία να παραμένουν κλειστά παρά τις εκκλήσεις βιβλιοπωλών, εκδοτών και συγγραφέων, ωστόσο οι αναγνώστες συνεχίζουν να προμηθεύονται τα βιβλία τους μέσω διαδικτύου.
Είκοσι βιβλία από τις πρόσφατες εκδόσεις, με την υπογραφή Ελλήνων συγγραφέων, φιλοξενούνται σήμερα στη στήλη λίγο πριν εκπνεύσει η χρονιά.
Πρόκειται για μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων και βιβλία με βιογραφική, αλλά και ψυχοθεραπευτική διάθεση.
Παρηγοριά στις αντίξοες μέρες η ανάγνωση βιβλίων και διαχρονικά τα λόγια του Κάφκα που είπε πως «τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας».
Με τη δική μου ευχή να επιστρέψουμε γρήγορα στην κανονικότητα με γερό σώμα και αλώβητη ψυχή.
Καλές αναγνώσεις.
Βάσια Τζανακάρη,
Αδελφικό,
εκδ. Μεταίχμιο
Σ’ ένα χωριό των Σερρών, το Αδελφικό, συναντιούνται ο Γιώργος Μελισσινός, χειρουργός από τη Θεσσαλονίκη, που προσπαθεί να ξεπεράσει τον χαμό ενός ασθενή του, και η Μάρω Αμπατζή, διορθώτρια σε εφημερίδα, ανύπαντρη μητέρα ενός μωρού, η οποία επιστρέφει στον τόπο καταγωγής της, όταν το διαμέρισμά της στην Αθήνα καταστρέφεται από πυρκαγιά.
Ένα μυθιστόρημα για τον τόπο, τη μνήμη, τις ματαιώσεις, με μία νοσταλγική διάθεση για τη δεκαετία του ’90.
Κατερίνα Μαλακατέ,
Χωρίς πρόσωπο,
εκδ. Μεταίχμιο
Πάνω σε έναν καβγά με τη μητέρα του, ο 23χρονος Διονύσης αυτοπυροβολείται.
Το μισό του πρόσωπο διαλύεται. Χωρίς μύτη, στόμα, μάγουλα, δυσκολεύεται να φάει και να μιλήσει, επιβιώνει στη σκιά με μόνη συντροφιά τους γονείς του.
Για αρκετό καιρό ζει μέσα στα σόσιαλ μίντια, κρυμμένος πίσω από την οθόνη του υπολογιστή του. Ώσπου ένα βράδυ τον βρίσκει η ελπίδα…
Ένα μυθιστόρημα που πραγματεύεται ζητήματα βιοηθικής, αλλά και τον έρωτα, την οικογένεια, τους μητρικούς και πατρικούς δεσμούς, τις σχέσεις την εποχή του διαδικτύου.
Ντίνος Οικονόμου,
Τα στειρωμένα νερά,
εκδ. Αρμός
Ο ομότιμος καθηγητής της Χειρουργικής Περκατές και οι δύο πρώην συμμαθητές και παλιοί φίλοι του, πετυχημένοι κι εκείνοι στη δουλειά τους, τον στηρίζουν στην πραγματοποίηση του οράματός του, που είναι η ίδρυση και λειτουργία ενός πρότυπου οίκου ευζωίας για ηλικιωμένους ανθρώπους. Η οικονομική ισορροπία του οίκου εξασφαλίζεται από τη συνύπαρξη δύο πτερύγων του. Της πολυτελούς, στην οποία φιλοξενούνται εύρωστοι οικονομικά τρόφιμοι, και της άλλης, ευπρεπούς κατά τα λοιπά πτέρυγας, η οποία στεγάζει ηλικιωμένους με πενιχρά ή ανύπαρκτα βαλάντια…
Ένα μυθιστόρημα που μιλάει για την κοινωνική ευθύνη, τον έρωτα, την κακία, το μίσος, αλλά και την απροϋπόθετη αγάπη.
Γιώργος Γκόζης,
Θραύση Κρυστάλλων,
εκδ. Ποταμός
Ο ελληνικός λαβύρινθος ενηλικίωσης του Άρη. Η χώρα του «βρόμικου ’89», η δολοφονία χαρακτήρα του πατέρα του, η οριστική απώλεια:
«Παραμονές Χριστουγέννων του 2001. Με αγκάλιασε και με έσφιξε στην αγκαλιά Του. Πήγα να φύγω. Ντρεπόμουν. Με έσφιξε πάλι. Μου είπε στο αυτί χαμηλόφωνα, να μην ακούει άλλος: «Σ’ αγαπώ πολύ!».
Κι εγώ ο δειλός φοβήθηκα να Του απαντήσω πως κι εγώ Τον αγαπώ. Ήταν μόνο δυο λέξεις».
Μία ψηφιακή επιστολή που φτάνει επιτέλους στον προορισμό της 25 χρόνια μετά:
«Λες όμως πως δε θέλεις να με χάσεις πάλι, λες πως δεν ξέρεις αν μπορείς να μ’ έχεις κιόλας. Κι εγώ σου λέω πως Σ’ αγαπώ, πως είμαι όλος εδώ για σένα, Μαρία.
Η θραύση κρυστάλλων εκτός από ασφαλιστήριος όρος στα συμβόλαια οχημάτων γίνεται και μια οδυνηρή διαπίστωση.
Βαγγέλης Μπέκας,
Ο γιος μας,
εκδ. Ψυχογιός
Στο μικρό ακριτικό χωριό όλα μοιάζουν ειρηνικά, ώσπου ο επτάχρονος γιος του Νίκου εξαφανίζεται κοντά στα σύνορα. Ο Νίκος τον αναζητεί απεγνωσμένα, η γυναίκα του συμπεριφέρεται περίεργα κι ο αδελφός του έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με τον υπόκοσμο της Θεσσαλονίκης. Όμως, όταν μαθεύεται πως στο γειτονικό μουσουλμανικό χωριό, που βρίσκεται στην άλλη πλευρά των συνόρων, ένας τζιχαντιστής έχει μόλις επιστρέψει από τη Συρία, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα.
Ένα υπαρξιακό μυθιστόρημα μυστηρίου και αγωνίας για την πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων σχέσεων, ένα βιβλίο με καταιγιστικό ρυθμό, σύνθετη πλοκή και απροσδόκητο τέλος.
Γιώργος Περαντωνάκης,
Πυθαγόρας,
εκδ. Καστανιώτη
Γιατί ο αφηγητής έχει δέσει τον αδελφό του και του μιλά, χωρίς να περιμένει απάντηση; Τι κρύβεται πίσω από το προσωνύμιο «Πυθαγόρας», που έχει αποκτήσει ο αμίλητος αδελφός; Ο αφηγητής είναι εξοργισμένος και λυπημένος, καθώς δυο χρόνια τώρα, τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης, αντιμετωπίζει τη σιωπή του Πυθαγόρα, ο οποίος έχει σταματήσει κάθε επαφή με τον μεγάλο αδελφό του.
Η ιστορία του Πυθαγόρα είναι η προσωπική πλευρά ενός κοινωνικού διχασμού, ενός αδελφικού εμφύλιου που υποκρύπτει επαγωγικά μια πολιτική διάσταση. Πίσω από την εξιστορούμενη απόσταση, κρύβεται η αποστροφή προς έναν ρατσιστικό, εθνικιστικό λόγο και πράξεις, η ντροπή για μια στάση ζωής που εχθρεύεται τους άλλους και εκδικείται τη διαφορετικότητα.
Δημήτρης Ψαθόπουλος,
Ένα βιολί στο χρώμα του πάγου,
εκδ. Κέδρος
Ο Πέτρος και ο Ορέστης γνωρίστηκαν στην παραμεθόριο κάποιο χειμώνα με πολύ κρύο και ομίχλη. Δεν συμπαθήθηκαν ποτέ, αλλά κατάλαβαν εγκαίρως ότι χρειάζονταν ο ένας τον άλλον.
Σε μια χρεοκοπημένη χώρα που έχει σταματήσει τις εισαγωγές και μαστίζεται από τη θανατηφόρα γρίπη, μια παρτίδα εμβόλια είναι πραγματικό χρυσωρυχείο.
Οι δύο άντρες θα αναγκαστούν να ξεπεράσουν τις διαφορές τους και να συμμαχήσουν. Είναι η τελευταία τους ελπίδα για να ξελασπώσουν. Είναι και μια ευκαιρία για να κλείσουν τους παλιούς λογαριασμούς τους.
Νίκος Δαβέττας,
Άντρες χωρίς άντρες,
εκδ. Πατάκη
Η μεταπολεμική Ελλάδα όπως την έζησαν ένας αφανής παρακρατικός και ο μονάκριβος γιος του που, δραπετεύοντας από την προβληματική του οικογένεια, ζει τώρα και εργάζεται στο Παρίσι. Δυο γενιές αντρών, μετέωρες μεταξύ των μεγάλων γεγονότων και των οικείων κακών, στην πιο κρίσιμη αναμέτρηση της ζωής τους. Μια απρόβλεπτη διαδρομή, από τα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια και τη δικτατορία του ’67 ως την κοσμογονία της μεταπολίτευσης και την οικονομική κρίση του 2010.
Πατέρες και γιοι, αγόρια που δεν ενηλικιώθηκαν, ενήλικες που δεν ωρίμασαν, αμφιταλαντευόμενοι διαρκώς μεταξύ του καλού και του κακού, του ορθού και του λάθους. Άλλοτε ασταθείς και φοβισμένοι, άλλοτε αποφασισμένοι και ριψοκίνδυνοι. Μια αντιπαράθεση γενεών, αλλά και μια αντιπαράθεση μύθου και ιστορίας.
Γιώργος Τζιτζικάκης,
Παραθεριστής,
εκδ. Κάκτος
Ο Παραθεριστής εξιστορεί την ιστορία του για συγκεκριμένο λόγο. Η καταγραφή του αποτελεί ένα πρότυπο θεραπευτικό πείραμα που συστήθηκε στον συγγραφέα από ψυχιάτρους και ψυχολόγους προς απόσπαση της σκέψης από στρεσογόνες, καταθλιπτικές και αυτοκτονικές τάσεις. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικές εμπειρίες και ταυτόχρονα ένα τραχύ εγχειρίδιο του ευ ζην, που μιλά για την αναζήτηση της ουσίας της ζωής, τη δράση αντί της παραίτησης, την επιφάνεια των διαπροσωπικών σχέσεων, την εξάλειψη των ταμπού, την αποδοχή του εαυτού μας και την αποτύπωση της τρέλας ως ένα ακόμη πρόσωπο του στρες που μαστίζει τις ζωές όλων μας.
Αργυρώ Μαργαρίτη,
Η Ράφτρα,
εκδ. Ψυχογιός
ΘΡΑΚΗ, 1895-1913. Στη μαγική πόλη της Ξάνθης, σπουδαίες μοδίστρες με ασημένιες δαχτυλήθρες ντύναν τις Θράσσες με την τελευταία λέξη της μόδας. Κι ολόγυρα καπνοχώραφα με το χρυσόφυλλο φυτό που γέμιζε παράδες τους καπνέμπορους. Αρχοντικά με ζωγραφισμένα ταβάνια, το βουνό με τους θρύλους… Θα μπορούσε να είναι όμορφη η ζωή, αν δεν σπέρνανε φωτιά οι κομιτατζήδες.
Ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε να είναι παραμύθι ανατρεπτικό, με αρχοντόπουλα, κυράδες και θεριά που ράβουν τα πάθη, τους έρωτες, τα μυστικά και τις προδοσίες με γερές βελονιές πάνω στη ζωή τους. Εκεί στη Θράκη: Ξάνθη, Γενί Κιοΐ, Ντεντέαγατς, Γκιουμουλτζίνα, Αντριανού…
Χριστόφορος Σεμέργελης,
Μια θάλασσα, δυο πατρίδες,
εκδ. Κέδρος
Η αφήγηση εστιάζει σε άγνωστες πτυχές της ατυχούς εξέγερσης των Πηλιορειτών – φέτος μάλιστα συμπληρώθηκαν 142 χρόνια – οι οποίοι τότε πολέμησαν τον εχθρό έχοντας στο πλευρό τους αγωνιστές από κάθε άκρη της Ελλάδας, μέχρι και εθελοντές από το εξωτερικό, όπως τους Ιταλούς ερυθροχίτωνες του Τζιουζέπε Γκαριμπάλντι. Παράλληλα με τις περιπέτειες του ήρωα, εξιστορούνται σημαντικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν τότε. Για παράδειγμα, η σύγκρουση στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας στη Σουρβιά, όπου χύθηκε το πρώτο αίμα και οι Τούρκοι το πυρπόλησαν για λόγους αντεκδίκησης και τους δεκάδες νεκρούς που άφησαν στο πεδίο της μάχης.
Το βιβλίο σκιαγραφεί επίσης τη ζωή στη Σμύρνη, απ’ όπου ξεκίνησε ο ήρωας.
Ένα μυθιστόρημα για τις πιο σκοτεινές μέρες της Θεσσαλικής Επανάστασης του 1878. Για τον τραγικό έρωτα δύο νέων που γεννιέται μέσα στη φωτιά του πολέμου.
Ελένη Μπουκαούρη,
Άθελά μας,
εκδ. Αλεξάνδρεια
Στη θρυμματισμένη Αθήνα, αλλά και στην επαρχία, τρεις άντρες και τρεις γυναίκες διασταυρώνονται, σμίγουν και απομακρύνονται, περιπλανώμενοι στη σκοτεινή πλευρά του εαυτού τους και της πόλης. Ο Άκης και ο Τάκης, παιδικοί φίλοι, πειραματίζονται ως συγγραφείς, η Δέσποινα ακούει τις ιστορίες τους και προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές, η Ειρήνη θεραπεύεται από την τραυματική σχέση με τον πατέρα της με μια απρόσμενη μεσολάβηση, η Λουΐζα καταγράφει στο ημερολόγιό της τη βαθιά επιθυμία να αποκτήσει παιδί, καθώς και άλλες αστικές ιστορίες κι ένας νεαρός, σαν ξωτικό, αντηχεί τις αγωνίες των ηρώων, που διερωτώνται αν έζησαν όπως ήθελαν ή σύρθηκαν, άθελά τους, σε μια ματαιωμένη, χαμένη ζωή.
Δήμητρα Ιωάννου,
Ο χορός της Θεάς,
εκδ. Ψυχογιός
Έπειτα από μια συνταρακτική ανακάλυψη ο καθηγητής αρχαιολογίας Νικηφόρος Έξαρχος δολοφονείται από έναν αόρατο εχθρό που θέλει να σφετεριστεί το πολύτιμο εύρημά του. Συγκλονισμένες, αλλά αποφασισμένες ώς το μεδούλι οι δύο κόρες του, η Νίκη και η Ηλέκτρα, συμφωνούν να ξεπεράσουν τη μεταξύ τους αντιπάθεια και να συνεργαστούν, προκειμένου να μάθουν την αλήθεια για τον θάνατο του πατέρα τους. Σε έναν άνισο αγώνα με τον χρόνο παλεύουν να βρουν το κρυμμένο άγαλμα και να το παραδώσουν στα σωστά χέρια.
Ένα αρχαιολογικό θρίλερ, ένα αγωνιώδες κυνηγητό όπου κάθε δευτερόλεπτο είναι πολύτιμο! Δύο παθιασμένες ιστορίες αγάπης που ανθίζουν μέσα στην καταιγίδα!
Φωτεινή Τσαλίκογλου-Τασούλα Επτακοίλη,
Με βλέπεις;,
εκδ. Καστανιώτη
Δυο γυναίκες παρατηρούν τους άλλους και τους εαυτούς τους, κάνουν βουτιές στο μέσα τους, συλλογίζονται, εξομολογούνται – και συνομιλούν.
«Με βλέπεις;
Προσπαθώ να με βρω σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, μαθαίνω ξανά την πόλη, ανακαλύπτω νέους θορύβους, βλέπω εφιάλτες, τρέμω τον θάνατο, χάνω το θάρρος μου και το ξαναβρίσκω, άλλοτε βουλιάζω στην αδράνεια κι άλλοτε στύβω την πέτρα, κάνω όνειρα, ελπίζω».
Χάρης Βλαβιανός,
Τώρα θα μιλήσω εγώ,
εκδ. Πατάκη
Το αφήγημα Τώρα θα μιλήσω εγώ, που δίνει φωνή στη νεκρή αδελφή, έρχεται να συμπληρώσει το συγκλονιστικό Αίμα Νερό (εκδ. Πατάκη, 2014), που σκιαγραφούσε την τραυματική σχέση του συγγραφέα με τους νεκρούς πια γονείς του. Αμφότερα τα αφηγήματα, καθένα με τον δικό του τρόπο, αποτελούν μέρη ενός άτυπου οικογενειακού μυθιστορήματος, μέσ’ από το οποίο επιχειρείται η συμφιλίωση με τους οικείους μέσ’ από τη συμβολική χειρονομία της γραφής» (Νίκη Κώτσιου, bookpress).
«Στο βιβλίο αυτό δίνω φωνή στην ίδια», εξηγεί ο Χάρης Βλαβιανός. «Να μιλήσει για τους λόγους που την οδήγησαν στα ναρκωτικά, για την ανάγκη της να ερωτοτροπεί διαρκώς με τον θάνατο, λες και μέσα από αυτό το μακάβριο φλερτ θα μπορούσε να επουλώσει τις πληγές της και να απαλύνει τον πόνο που ένιωθε. Στην τραγική ζωή της καθοριστικό ρόλο έπαιξε η νοσηρή σχέση με τη μητέρα της, σχέση που δυστυχώς επηρέασε για πολύ καιρό και τη δική μου επικοινωνία μαζί της. Τώρα που και οι δύο γυναίκες δεν ζουν πια, μπόρεσα να δω πιο καθαρά το πρόσωπο της αδελφής μου, να φωτίσω πλευρές της προσωπικότητάς της που με απωθούσαν και με κρατούσαν μακριά της.
Κώστας Ακρίβος,
Ιστορία ενός οδοιπόρου-Στρατής Δούκας,
εκδ. Μεταίχμιο
Από τα Μοσχονήσια και το Αϊβαλί στη Νεάπολη Εξαρχείων και εν συνεχεία στην πρόσφατα απελευθερωμένη Μακεδονία και ύστερα ξανά πίσω στην Αθήνα, ο Στρατής Δούκας οδοιπορεί μέσω της μνήμης και εξομολογείται, σε μεγάλη πια ηλικία και τρόφιμος γηροκομείου, προσωπικές εμπειρίες, αλλά και βιώματα ανθρώπων που άγγιξαν βαθιά την ψυχή του.
Κυρίαρχο γεγονός στη ζωή και το έργο του είναι η συνάντηση που είχε με έναν πρόσφυγα στην περιοχή της Πιερίας, συνάντηση που θα γεννήσει την εμβληματική για τα ελληνικά γράμματα Ιστορία ενός αιχμαλώτου.
Ταυτόχρονα με την ανάπλαση του σκηνικού της συγγραφής αυτού του κορυφαίου έργου, ξεδιπλώνεται ανάγλυφα και η ιστορία του ελληνικού πολιτισμού όλου σχεδόν του 20ού αιώνα, καθώς από την αφήγηση του Δούκα παρελαύνουν όχι μόνον οι εκλεκτές συντροφιές του (Κόντογλου, Παπαλουκάς, Μυριβήλης, Μόλλας, Βενέζης, Πεντζίκης…), μα και οι πνευματικοί του προπάτορες: Σολωμός, Παπαδιαμάντης, Παλαμάς, Καζαντζάκης, Χαλεπάς…
Λένα Διβάνη,
Το πικρό ποτήρι,
εκδ. Πατάκη
«Όταν το 2019 παρέδωσα στην εκδότριά μου το προηγούμενο βιβλίο μου, τα Ζευγάρια που έγραψαν την ιστορία της Ελλάδας, ήταν και ο Καποδίστριας μέσα φυσικά», αναφέρει η συγγραφέας. «Πώς να τον αφήσω απέξω; Ήταν και είναι ο αγαπημένος μου ήρωας, ο σταυροφόρος της μόρφωσης, ο γιατρός των φτωχών, ο διεθνής κοσμοκαλόγερος, ο ταμένος της πατρίδας. Το ανεκπλήρωτο ειδύλλιό του με τη Ρωξάνδρα μάλιστα είναι εμβληματικό, επιβεβαιώνοντας, νομίζω, τη θεωρία ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου χαράζει, ίδιος κι απαράλλαχτος, τα δημόσια όπως και τα ιδιωτικά μονοπάτια της ζωής».
Η διαδρομή του Ιωάννη Καποδίστρια προς τη δόξα και τον θάνατο – από τη γέννησή του στα ενετοκρατούμενα Επτάνησα ώς το τραγικό του τέλος στο Ναύπλιο. Η ιστορία του πρώτου Έλληνα κυβερνήτη, ενός μοναχικού ήρωα, που χάρισε χωρίς δεύτερη σκέψη τον εαυτό του στην Ελλάδα και στέγνωσε ακόμα και την καρδιά του για να ζήσει η πατρίδα του. Το πικρό ποτήρι το ήπιε συνειδητά μέχρι τέλους μόνος του, αφήνοντας «ορφανή» τη μοναδική γυναίκα που αγάπησε, τη Ρωξάνδρα Στούρτζα.
Νίκος Παναγιωτόπουλος,
Ανήσυχα άκρα,
εκδ. Μεταίχμιο
Τι σχέση μπορεί να έχει η φθορά της ερωτικής σχέσης με τα διαστημικά ταξίδια, ο χωρισμός με τα τσιγάρα και τις παροιμίες, το Εκκρεμές του Φουκό με την ερωτική έλξη, οι ταινίες πορνό με την επιμέλεια κειμένων και τη ζήλια, το σκάκι με τη νεκρωμένη λίμπιντο και οι πισίνες στις βίλες των νοτίων προαστίων με τα ερωτικά απωθημένα; Πώς μπορεί να συνδέεται το μπέιζμπολ με την αρρώστια και την ερωτική επιθυμία και ο Τσέχοφ με την ελληνική επαρχία και τη νευροχειρουργική;
Γιατί οι γριές ταΐζουν αδέσποτες γάτες και τι είναι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί όταν τα Ανήσυχα Άκρα σου σε κρατάνε ξάγρυπνη και συλλάβεις επ’ αυτοφώρω τον διαρρήκτη που μπουκάρει στο σπίτι σου νυχτιάτικα;
Δέκα ιστορίες που εξερευνούν τις άγνωστες πτυχές του πάθους.
Γιάννης Μπαλαμπανίδης,
Largo,
εκδ. Πόλις
Largo είναι ένας πολύ αργός μουσικός ρυθμός, που αντιστοιχεί σε 40 έως 60 χτύπους του μετρονόμου το λεπτό, σημαίνει, θα λέγαμε: Πλατιά, εκτεταμένα, γενναιόδωρα. Largo είναι επίσης μια σειρά ιστορίες γραμμένες σε διαφορετικό ύφος και κλίμακα η καθεμιά, που αν κάτι τις συνδέει είναι το άλυτο ερώτημα του χρόνου. Σαν ασκήσεις που κινούνται στα όρια μιας πραγματικότητας που δεν είναι πάντα ορατή με γυμνό μάτι, αλλά παράδοξη, αυθαίρετη και κάπως μαγική. Ιστορίες περιπλάνησης ανάμεσα στο ρίζωμα και την απώλεια, στην αέναη κίνηση και την αδράνεια, στην εργασία και τη ρέμβη, στη μνήμη και τη μοναξιά, στην αρχή και το τέλος των πραγμάτων – και ό,τι τελοσπάντων μεσολαβεί ανάμεσα στα χτυπήματα του μετρονόμου.
Τατιάνα Κίρχοφ,
Ιστορίες που (δεν) είπα στον ψυχολόγο μου,
εκδ. Πόλις
Με φόντο τον κόσμο που ζούμε, σύγχρονοι άνθρωποι μιλούν ή δεν μιλούν γι’ αυτά που τους απασχολούν. Έντεκα μικρές αυτοτελείς ιστορίες για τα προβλήματα του σήμερα, το αίσθημα ότι είσαι πάντα δεύτερος, τα μεγάλα διλήμματα της ζωής που σε φέρνουν αντιμέτωπο με δύσκολες αποφάσεις, οι ανίατες ασθένειες που σε βυθίζουν σαν άγκυρα, ο μονόλογος ενός ανθρώπου που δεν ζει πια, σύνδρομα που μας φόρτωσαν οι γονείς μας, φόβοι, αγωνίες, προβληματισμοί, και τα όνειρά μας που πρέπει να τα κυνηγάμε.
Η Τατιάνα Κίρχοφ, στην πρώτη της συλλογή διηγημάτων, επιχειρεί να μας πει τις ιστορίες που ο κόσμος λέει ή δεν λέει στον ψυχολόγο του.