Το θλιβερό άγγελμα του θανάτου του Μίκη Θεοδωράκη βύθισε από χθες στο πένθος όλη τη χώρα. Ο Βολιώτης πιανίστας Ντίνος Μαστρογιάννης μίλησε για τον σπουδαίο συνθέτη, ο οποίος πέρασε στην αιωνιότητα, αλλά με το καλλιτεχνικό του έργο και την πολιτική δράση που ανέπτυξε επί σειρά δεκαετιών, αφήνει μία ανεκτίμητη κληρονομιά.
O Ντίνος Μαστρογιάννης αποχαιρέτησε τον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη, μιλώντας για τη γνωριμία τους που χρονολογούνταν από το φθινόπωρο του 2001. Νιώθει συγκλονισμένος από την απώλεια του ανεπανάληπτου δημιουργού, ο οποίος έφυγε από τη ζωή λίγες εβδομάδες μετά τα 96α γενέθλιά του. Θυμήθηκε τις επισκέψεις του στην οικία του συνθέτη, κοντά στον λόφο του Φιλοπάππου, στη συμβολή των οδών Επιφανούς και Γαριβάλδη και αναφέρθηκε σε άγνωστες πτυχές των συναντήσεων που είχαν τα προηγούμενα χρόνια.
«Η σημερινή (σ.σ. χθεσινή) ημέρα είναι δύσκολη για όλους τους Έλληνες», παραδέχθηκε ο κ. Μαστρογιάννης, ο οποίος στη συνέχεια γύρισε τον χρόνο δύο δεκαετίες πίσω και αποκάλυψε λεπτομέρειες για το πώς ήρθαν σε επαφή και συνεργάστηκαν. «Το καλοκαίρι του 2001 μόλις είχα επιστρέψει από το Σάλτσμπουργκ, όπου είχα βρεθεί για να παίξω και περίμενα μία πρόσκληση από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Πόζναν στην Πολωνία. Επικοινώνησα τότε με τον μαέστρο της ορχήστρας και με ενημέρωσε πως είχαν μία κενή ημερομηνία τον Νοέμβριο. Συμφωνήσαμε και τους είπα στην αρχή πως είχα έτοιμα κάποια κοντσέρτα. Ωστόσο, ο μαέστρος ζήτησε κάτι ελληνικό, το «Κοντσέρτο Αριθμός 1» του Θεοδωράκη, το οποίο κατά σύμπτωση για πρώτη φορά είχε παρουσιάσει η αείμνηστη δασκάλα μου στο Ωδείο Αθηνών, Αλίκη Βατικιώτη, υπό τη διεύθυνση μάλιστα του ίδιου του Θεοδωράκη. Πολύ δύσκολο έργο, αλλά ζήτησα τις νότες από τη Βατικιώτη, το μελέτησα και τελικά το παρουσιάσαμε στην Πολωνία. Όταν βρέθηκα στο Πόζναν, έμαθα πως ο Θεοδωράκης πιο παλιά είχε μείνει εκεί για τρεις μήνες, κάνοντας τις πρόβες για την πρεμιέρα μίας εκ των τριών οπερών που έχει γράψει. Επιστρέφοντας από την Πολωνία, έστειλα το βίντεο της παράστασης στον Θεοδωράκη και έλαβα από εκείνον μία άκρως εγκωμιαστική επιστολή, ενώ από τις εκδόσεις «Ρωμανός» που διηύθυνε τότε η κόρη του, Μαργαρίτα, μου έστειλε κάποια έργα του, με την ευχή να παίξω όσο το δυνατόν περισσότερα. Κι έναν μήνα αργότερα, συναντηθήκαμε για πρώτη φορά από κοντά», εξομολογήθηκε ο Βολιώτης καλλιτέχνης.
Αργότερα έπαιξε τη «Συμφωνιέτα», αρχικά για φλάουτο και ορχήστρα εγχόρδων στο Ντουμπρόβνικ της Κροατίας, ενώ έφτασε μέχρι τη Μόσχα, όπου συνέπραξε με την Κρατική Ορχήστρα Δωματίου, μέχρι και την Αγία Πετρούπολη. «Τον Δεκέμβριο του 2004 με αφορμή αυτές τις συναυλίες ξαναβρέθηκα στο σπίτι του, ανήμερα του Αγίου Ελευθερίου. Το θυμάμαι καλά, γιατί εκείνη την ημέρα είχε μιλήσει στο τηλέφωνο με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και του ευχήθηκε για τη γιορτή του. Εκείνη την ημέρα ο Θεοδωράκης μου πρότεινε να παίξω το «Ελικών», ένα κοντσέρτο που είχε γράψει και ήταν χαμένο για 44 ολόκληρα χρόνια, μέχρι που κάποιος βρήκε τις παρτιτούρες στη βιβλιοθήκη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Έμεινα με το στόμα ανοικτό από την πρότασή του και τελικά κάναμε πρεμιέρα στις 3 Μαρτίου 2005 στο Ελσίνκι της Φινλανδίας», είπε.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο Ντίνος Μαστρογιάννης έχει αμέτρητες ιστορίες να θυμάται από τη γνωριμία του με τον Μίκη Θεοδωράκη. «Το περιεχόμενο από το τελευταίο e-mail που έλαβα από τον Μίκη, με συγκλόνισε και κάνω τα αδύνατα-δυνατά για να το εφαρμόζω, γράφοντάς μου τότε ότι «τον γεμίζω χαρά, γιατί είμαι ένας Απόστολος της μουσικής του». Δεσμεύτηκα τότε στον εαυτό μου, να μην εγκαταλείψω ποτέ το έργο του Θεοδωράκη, όσο μου το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου», αποκάλυψε κλείνοντας.