Ολοκληρώνονται σήμερα οι εργασίες του διεθνούς συνεδρίου στη Μητρόπολη
Μειώνονται οι χριστιανοί στην Παλαιστίνη λόγω της μετανάστευσης, αλλά και της μικρότερης γονιμότητας των χριστιανών γονέων σε σχέση με τους μουσουλμάνους, ενώ το μέλλον του χριστιανισμού ευρύτερα στη Μέση Ανατολή επηρεάζεται άμεσα από τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις.
Ρεπορτάζ:
ΦΩΤΗΣ ΣΠΑΝΟΣ
Συνεχίστηκαν χθες οι εργασίες του Διεθνούς Συνεδρίου «Η χριστιανική παρουσία και μαρτυρία στη Μ. Ανατολή σήμερα: Θεολογικές και πολιτικές προκλήσεις», το οποίο συνδιοργανώνεται από την Ακαδημία
Θεολογικών Σπουδών της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Το συνέδριο τελειώνει σήμερα.
Ο πρώην πρέσβης της Παλαιστινιακής Αρχής στην Ουάσιγκτον, τη Μόσχα και το Βατικανό κ. Afif Safieh τόνισε πως οι χριστιανοί στην Παλαιστίνη μοιράζονται την ίδια κατάσταση, την οποία βιώνουν όλοι οι Παλαιστίνιοι γενικότερα. Και όπως όλοι οι Παλαιστίνιοι από την πρώτη στιγμή της γέννησής τους μέχρι το θάνατό τους, δεν βιώνουν τίποτα άλλο εκτός από την κατοχή.
Ο ίδιος πρόσθεσε πως η κοινότητα των χριστιανών ενδιαφέρεται πάρα πολύ για την επικράτηση της ειρήνης, γιατί το πιο σημαντικό μέρος για τους χριστιανούς είναι η Βηθλεέμ, όπου γεννήθηκε ο Χριστός. Στη Βηθλεέμ σήμερα οι κάτοικοι ζουν σε πολύ δραματικές συνθήκες, αφού το Ισραήλ έχει κατασκευάσει αυτό το τείχος της ντροπής και έχουν εγκλωβιστεί, ενώ η κοινωνία και η οικονομία είναι εντελώς αποκλεισμένες. Μάλιστα το Διεθνές Δικαστήριο ήδη από το 2004 έχει διακηρύξει ότι αυτό το τείχος
είναι εντελώς παράνομο και πρέπει να καταστραφεί. Όμως παρά τις επισημάνσεις αυτό το τείχος επεκτάθηκε. Μάλιστα στη Βηθλεέμ λειτουργεί και χριστιανικό Πανεπιστήμιο, το οποίο δεν μπορούν να επισκεφθούν χριστιανοί από την Ιερουσαλήμ.
Ο πρώην πρέσβης αναφέρθηκε και στον πληθυσμό των χριστιανών στην Παλαιστίνη λέγοντας πως ανέρχονται γύρω στους 60.000. Κατά μέσο όρο μια οικογένεια χριστιανών έχει δύο με τρία παιδιά, ενώ αντίστοιχα μια μουσουλμανική γύρω στα πέντε με έξι παιδιά. Γενικότερα όμως το ποσοστό επί του πληθυσμού των χριστιανών στη Μέση Ανατολή έχει μειωθεί λόγω της έλλειψης της ελπίδας, της απουσίας της διαδικασίας για την εγκατάσταση της ειρήνης και ενός πολιτικού ορίζοντα. Μάλιστα πολλοί χριστιανοί λόγω του υψηλού μορφωτικού τους επιπέδου, μετανάστευσαν σε άλλες χώρες, ενώ λόγω της θρησκευτικής τους ταυτότητας μπόρεσαν και ενσωματώθηκαν καλύτερα στις κοινωνίες του Καναδά, της Βόρειας Αμερικής.
Και κατέληξε λέγοντας πως οι χριστιανοί συνεισφέρουν πάρα πολύ στη δημόσια ζωή, αρκετοί βρίσκονται ως σύμβουλοί του στο περιβάλλον του προέδρου Αμπάς, ενώ ενεργοποιούνται και στις διπλωματικές υπηρεσίες.
Οι σχέσεις με Ελλάδα
Από την πλευρά του ο υπουργός Πληροφοριών της κυβέρνησης του Λιβάνου, καθηγητής στην Έδρα Ορθόδοξης Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Műnster (Γερμανία) και διευθυντής του Κέντρου Θρησκευτικών Σπουδών στο ίδιο Πανεπιστήμιο Δρ. Tarek Mitri τόνισε ερωτηθείς για το μέλλον του χριστιανισμού στη Μέση Ανατολή πως «φυσικά υπάρχουν πολλοί φόβοι για το μέλλον του, κάποιοι εκ των οποίων είναι βάσιμοι και άλλοι είναι υπερβολικοί. Και μιλώντας σαν χριστιανός σημειώνω ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας, γιατί ο φόβος είναι πολύ κακός σύμβουλος. Στη Μέση Ανατολή υπάρχει μια διαδικασία πολιτικής αλλαγής και αν οι χριστιανοί κληθούν να παίξουν ενεργό ρόλο, θα είναι πολύ καλύτερα για το ίδιο το μέλλον της περιοχής».
Στο Λίβανο ζει το μεγαλύτερο ποσοστό χριστιανών επί του συνολικού πληθυσμού, γύρω στο 35%, και αντίστοιχα στη Συρία 7%, στην Ιορδανία και την Παλαιστίνη 3%-4%, στην Αίγυπτο γύρω στο 10% και στο Ιράκ 3-4%.
«Ο Λίβανος δεν επηρεάζεται άμεσα από τις εξελίξεις στη Συρία, γιατί έχει τα δικά του προβλήματα εδώ και δεκαετίες ως πεδίο μάχης μεταξύ των κοινοτήτων. Αλλά και γι’ αυτό το λόγο έχει δημιουργηθεί ένα σύστημα διαμοιρασμού της πολιτικής εξουσίας και υπάρχει ένας τρόπος διαβίωσης που δεν επηρεάζεται από τις εξελίξεις» είπε ο κ. Mitri.
Για το ρόλο της Ελλάδας είπε πως «παραδοσιακά η Ελλάδα είχε σχέσεις με τη Μέση Ανατολή και το Λίβανο. Μάλιστα στο Λίβανο λόγω των πολλών ορθόδοξων χριστιανών πάντοτε έβλεπαν την Ελλάδα σαν μια συμμαχική δύναμη που πάντοτε βοηθούσε στα ζητήματα του αραβικού κόσμου. Ειδικότερα μετά τον πόλεμο του 1975 στο Λίβανο, πολλοί ήρθαν στην Ελλάδα ως πρόσφυγες, όπου ανέπτυξαν επιχειρηματική δραστηριότητα και δεσμούς φιλίας, τους οποίους διατήρησαν και όταν επέστρεψαν στο Λίβανο. Μάλιστα μετά το Βόλο θα μεταβώ στην Αθήνα, όπου θα συζητήσω με υπουργούς για την προοπτική πολιτισμικής και οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών».
Η Δρ. Elizabeth Prodromou ανέπτυξε το θέμα: «Η πολιτική της θρησκευτικής εκκαθάρισης: Η εξαφάνιση του Χριστιανισμού στην Τουρκοκρατούμενη Κύπρο». Η εισήγηση εξέτασε τις συνθήκες της χριστιανικής παρουσίας στην τουρκοκρατούμενη Κύπρο. Η βασική θέση της ομιλήτριας ήταν ότι μετά τη διχοτόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1974, οι Τουρκοκυπριακές Αρχές και οι τουρκικές δυνάμεις κατοχής ανέλαβαν και συνεχίζουν μια συστηματική πολιτική θρησκευτικής εκκαθάρισης, της οποίας στόχος είναι η εξαφάνιση κάθε χριστιανικού ίχνους (μνημείων ή ανθρώπων) από την τουρκοκρατούμενη Κύπρο.