«Ασφυξία» για τις επιχειρήσεις η έλλειψη ρευστότητας

Η απουσία οικονομικής ρευστότητας, με τις χρηματοδοτικές στρόφιγγες των τραπεζών σχεδόν κλειστές και με τις υποχρεώσεις του κράτους απέναντι στις επιχειρήσεις να εξοφλούνται με το σταγονόμετρο, χαρακτηρίζει το β’ εξάμηνο του 2012, σύμφωνα με την έρευνα που διενήργησε ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Θεσσαλίας Κεντρικής Ελλάδας. Αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης κρίσης είναι πολλές επιχειρήσεις, κυρίως στον τομέα των κεφαλαιουχικών και των ενδιάμεσων αγαθών, να βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση, χωρίς να αποκλείονται και τα «λουκέτα».

Οι επιχειρήσεις θεωρούν ότι το εφαρμοζόμενο μίγμα πολιτικής «είναι ιδιαίτερα εμπροσθοβαρές στο δημοσιονομικό του τμήμα, ενώ είναι εξαιρετικά ασαφές, ασπόνδυλο και χωρίς στόχους στο αναπτυξιακό του σκέλος. Η αξιολόγηση αυτή είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, για να καθορίσει και την αισιοδοξία των επιχειρήσεων του δείγματος, οι οποίες εκτιμούν ότι η ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας θα αρχίσει να έχει εμφανή παρουσία μετά το 2014».

Σύμφωνα με την έρευνα, που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα από τον πρόεδρο της Εκτελεστικής Επιτροπής του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας Κεντρικής Ελλάδας κ. Απ. Παπαδούλη, από τα δεδομένα που καθορίζουν τα βασικά προβλήματα των επιχειρήσεων, κυρίαρχο είναι ότι η εγχώρια παραγωγική κοινότητα λειτουργεί απούσης της τραπεζικής χρηματοδότησης… Ωστόσο, ένα μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων και κυρίως αυτών που ανήκουν στους κλάδους των κεφαλαιουχικών και των ενδιάμεσων αγαθών, φαίνεται πως σταδιακά χάνουν δυνάμεις, και στρέφουν το βλέμμα τους στις πολιτικές των μεταρρυθμίσεων, που θα τις απαλλάξουν από βάρη που χρόνια τώρα καθηλώνουν την ανταγωνιστικότητα του παραγόμενου προϊόντος.

Τα κυρίαρχα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις, σύμφωνα με την έρευνα, η οποία πραγματοποιήθηκε στην περίοδο από 22/12/12 έως 22/1/2013, και στην οποία συμμετείχαν 100 μεταποιητικές επιχειρήσεις των Νομών της Θεσσαλίας και της Στερεάς Ελλάδος (32 από τη Μαγνησία) είναι:

-Η φορολογία, που δεν έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τη μείωση των φορολογικών συντελεστών, αλλά με όλο το πλέγμα των άμεσων και έμμεσων φορολογικών επιβαρύνσεων, π.χ. ενέργεια, που είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη, και επιβαρύνουν όχι τα κέρδη, αλλά το κεφάλαιο.

-Το μη μισθολογικό κόστος, που θα μειώσει το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών, που είναι από τις υψηλότερες μεταξύ των χωρών – μελών του ΟΟΣΑ,

-Η πάταξη της γραφειοκρατίας, η οποία ακόμη εξακολουθεί να επιβαρύνει την οικονομία και το επιχειρηματικό έργο, με τεράστια κόστη.

Κεφαλαιουχικά αγαθά θεωρούνται η κατασκευή άλλων προϊόντων από μη μεταλλικά ορυκτά, παραγωγή βασικών μετάλλων, κατασκευή μεταλλικών προϊόντων, με εξαίρεση τα μηχανήματα και τα είδη εξοπλισμού, κατασκευή μηχανημάτων και ειδών εξοπλισμού μ.α.κ., κατασκευή αυτοκίνητων οχημάτων κατασκευή ρυμουλκούμενων και ημιρυμουλκούμενων οχημάτων, κατασκευές κ.ά.

Ενδιάμεσα αγαθά θεωρούνται η εξόρυξη μεταλλούχων μεταλλευμάτων, άλλες εξορυκτικές και λατομικές δραστηριότητες, παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών υλών, βιομηχανία ξύλου και κατασκευή προϊόντων από ξύλο και φελλό, εκτός από τα έπιπλα. κατασκευή ειδών καλαθοποιίας και σπαρτοπλεχτικής, παραγωγή χαρτοπολτού, χαρτιού και προϊόντων από χαρτί, κατασκευή επίπλων λοιπές βιομηχανίες μ.α.κ. Καταναλωτικά αγαθά θεωρούνται η βιομηχανία τροφίμων και ποτών, εκδόσεις, εκτυπώσεις και αναπαραγωγή προεγγεγραμμένων μέσων εγγραφής ήχου και εικόνας και μέσων πληροφορικής, παραγωγή οπτάνθρακα (κοκ), προϊόντων διύλισης πετρελαίου και πυρηνικών καυσίμων, παραγωγή χημικών ουσιών και προϊόντων, κατασκευή προϊόντων από ελαστικό (καουτσούκ) και πλαστικές ύλες.

Τα αποτελέσματα

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με ερωτηματολόγιο πολλαπλών ερωτήσεων και τα συμπεράσματά της έχουν ως εξής:

«Τα αποτελέσματα του α’ εξαμήνου του ’12 σε σχέση με το προηγούμενο εξάμηνο παρουσιάζουν για τα μεν κεφαλαιουχικά αγαθά στασιμότητα για δε τα ενδιάμεσα περαιτέρω επιδείνωση. Είναι χαρακτηριστικό, ότι σε προηγούμενα εξάμηνα, ο κλάδος με τα χειρότερα αποτελέσματα ήταν αυτός των κεφαλαιουχικών. Σταδιακά, όμως, το χώρο του καταλαμβάνουν τα ενδιάμεσα. Είναι, επίσης, αξιοσημείωτο ότι τα καταναλωτικά αγαθά «κρατάνε» τα θετικά τους αποτελέσματα. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερο αισιόδοξα στοιχεία προκύπτουν από την παραγωγική κοινότητα της Στερεάς Ελλάδος παρά από αυτή της Θεσσαλίας. Αυτή η εικόνα είναι διάχυτη σε όλο το εύρος των στοιχείων της έρευνας.

Οι μονάδες της Στερεάς Ελλάδος παρουσιάζουν πολύ καλύτερη εικόνα αποτελεσμάτων εξαμήνου, από αυτή των μονάδων της Θεσσαλίας. Οι εκτιμήσεις των επιχειρήσεων για τα αποτελέσματα ολόκληρης της χρονιάς του ’12 σε σχέση με το 2011, δείχνουν ότι τελικά το β’ εξάμηνο του ’12 δημιούργησε ορισμένες θετικές ανάσες, που όμως στο σύνολο της χρονιάς δεν ήταν ικανό, για να ανατρέψει την γενική αρνητική εικόνα. Με εξαίρεση τα καταναλωτικά αγαθά, που φαίνεται ότι χειρότερα κλείνει ένα ποσοστό μικρότερο από 50% του δείγματος. Κρίνοντας τις επιδόσεις αυτές με βάση το μέγεθος της απασχόλησης, οι επιχειρήσεις με τη μεγαλύτερη πίεση είναι οι μικρές και ακολουθούν οι μεσαίες. Αντίθετα, οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι αυτές που επηρεάζουν σημαντικά το δείγμα με θετικότερες επιδόσεις. Όπως προκύπτει με απόλυτη σαφήνεια η πιστωτική ασφυξία, που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις αποτελεί μακράν το μείζον ζήτημα, το οποίο αφορά στην επιβίωσή τους. Το αμέσως επόμενο ιεραρχείται αυτό των ακάλυπτων επιταγών, ενώ το πρόβλημα των ακάλυπτων επιταγών, που σε προηγούμενες έρευνες είχε υψηλή θέση σταδιακά αμβλύνεται.

Η κλαδική διάρθρωση των προβλημάτων φαίνεται πως είναι ευθέως ανάλογη με τις εξελίξεις των αποτελεσμάτων στους κλάδους. Οι επιχειρήσεις των κεφαλαιουχικών μοιάζουν να είναι σχεδόν αποκλεισμένες από την τραπεζική χρηματοδότηση και ακολουθούν εκείνες των ενδιάμεσων αγαθών.

Οι μονάδες του δείγματος της Στερεάς έχουν σε υψηλό βαθμό τα προβλήματα της χρηματοδότησης και της ζήτησης, αλλά σε μικρότερο, συγκρινόμενες με αυτές της Θεσσαλίας. Αντίθετα, αντιμετωπίζουν σε υψηλό βαθμό το πρόβλημα των ακάλυπτων επιταγών, γεγονός που θα μπορούσε να ερμηνεύσει ένταση προσανατολισμού σε ευρείες αγορές καταναλωτικών προϊόντων.

Η πίεση, που δέχονται οι επιχειρήσεις τόσο στις παραγγελίες, όσο στα προγράμματα παραγωγής, κυμαίνεται σε ποσοστά ανάλογα με τον κλάδο. Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό το γεγονός, ότι οι επιχειρήσεις των κεφαλαιουχικών αγαθών απουσιάζουν παντελώς από την κατηγορία μείωσης 10%-30% και έχουν σημαντική παρουσία στις περιοχές κυρίως από 30% έως και 50%.

Τα ενδιάμεσα αγαθά δέχονται μειώσεις στην περιοχή του 10% έως 30% κάτι που συμβαίνει και με τα καταναλωτικά αγαθά, τα οποία ωστόσο, σε μεγάλο ποσοστό δηλώνουν αμείωτη παραγωγή και παραγγελίες.

Με σοβαρές απώλειες η Μαγνησία

Αποτυπώνοντας την εικόνα των μειώσεων γεωγραφικά, προκύπτει ότι η Μαγνησία είναι η περιοχή με σοβαρές απώλειες και ακολουθούν αυτές της Καρδίτσας και των Τρικάλων. Αντίθετα, οι περιοχές της Βοιωτίας, καθώς και της Εύβοιας αφήνουν ένα μήνυμα θετικό.

Παραπάνω από τις μισές επιχειρήσεις του δείγματος συνεχίζουν να σημειώνουν και στο β’ εξάμηνο του ’12 απώλειες, στον κύκλο εργασιών τους.

Σε ό,τι αφορά στις μεταβολές των εργασιακών σχέσεων, με δεδομένες τις αρνητικές επιπτώσεις της κρίσης τόσο στην παραγωγική τους λειτουργία, όσο και στις οικονομικές τους επιδόσεις η εικόνα παραπέμπει σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό επιχειρήσεων, που ως μέσος όρος είναι σχεδόν 50%, οι οποίες δεν έχουν προχωρήσει σε αλλαγές των εργασιακών τους σχέσεων. Ο μεγάλος όγκος των επιχειρήσεων που έχουν προχωρήσει σε μεταβολές αναφέρεται σε μείωση αμοιβών και ωρών εργασίας, δηλαδή χρήση περισσότερο ευέλικτων σχέσεων. Οι απολύσεις φαίνεται να έχουν εμφανέστερη παρουσία στον κλάδο των ενδιάμεσων αγαθών, ο οποίος βρίσκεται σε ύφεση διαρκείας και λιγότερο εμφανή στους άλλους δύο κλάδους επιχειρήσεων του δείγματος. Η εικόνα των απολύσεων γίνεται περισσότερο σαφής στις επιχειρήσεις των κεφαλαιουχικών αγαθών, προσπαθώντας να περιορίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο το λειτουργικό τους κόστος, καταφεύγουν, το 2012, σε περιορισμό της απασχόλησης. Αντίθετα, οι άλλες δύο κατηγορίες κλάδων διατηρούν τις απολύσεις σε πολύ χαμηλό επίπεδο.

Γεωγραφικά, η κατανομή, δείχνει ότι ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων όλων των Νομών, φτάνει έως και 83%, μέσα στο 2012 δεν έχει πραγματοποιήσει απολύσεις. Εμφανή παρουσία κάνουν στους Νομούς Καρδίτσας, Φθιώτιδας και Βοιωτίας.

Τέλος, σε ό,τι αφορά στα επιχειρηματικά μεγέθη με βάση την απασχόληση, οι μεσαίες επιχειρήσεις φαίνεται, που έχουν πιεστεί περισσότερο και εξαναγκάστηκαν να προσφύγουν στο μέτρο των απολύσεων περισσότερο από τις δύο άλλες κατηγορίες επιχειρήσεων.

Και επενδύσεις…

Οι επιχειρήσεις ό,τι περιορισμούς είχαν να κάνουν, τους έχουν κάνει. Η αγωνία τους έχει στραφεί στις πολιτικές, που εξαρτώνται άμεσα από τις ειλικρινείς μεταρρυθμιστικές διαθέσεις του κράτους, που θα συμβάλλουν στην αποτελεσματική υποβοήθηση του επιχειρηματικού έργου. Η εξασφάλιση ρευστότητας και η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και των φορολογικών συντελεστών αποτελούν πλέον για τις επιχειρήσεις υψηλού επιπέδου προσδοκίες των επόμενων κυβερνητικών επιλογών.

Είναι αισιόδοξο το μήνυμα ότι εν μέσω βαθιάς και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης καταγράφονται επενδυτικής πρωτοβουλίες και μάλιστα σε αρκετά υψηλό ποσοστό μεταξύ των επιχειρηματικών μονάδων. Η μεγαλύτερη επενδυτική κινητικότητα καταγράφεται μεταξύ των παραγωγικών επιχειρήσεων της Εύβοιας και της Φθιώτιδας, κυρίως, από επιχειρήσεις του κλάδου των καταναλωτικών αγαθών, και ιδιαίτερα από μονάδες, που κατατάσσονται στις μεγάλες. Αντίστοιχα ενθαρρυντικές είναι και οι εξαγωγικές επιδόσεις των επιχειρήσεων, στις οποίες πρωτοστατούν οι μεσαίες και οι μεγάλες επιχειρήσεις, που ανήκουν σε όλους τους κλάδους, αλλά με προεξάρχοντα αυτόν των καταναλωτικών αγαθών και ακολούθως των κεφαλαιουχικών.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι μεγαλύτερη εξωστρεφή δραστηριότητα ασκείται κατά βάση από τις επιχειρήσεις των στερεοελλαδίτικων Νομών με επικεφαλής αυτόν της Βοιωτίας παρά από εκείνες των θεσσαλικών. Για μία ακόμη φορά, οι επιχειρήσεις, κρίνοντας το κυβερνητικό έργο, θεωρούν ότι διακρίνεται για πολιτικές δημοσιονομικής μονομέρειας, χωρίς αναπτυξιακά χαρακτηριστικά, με μόνη επιδίωξη τη μείωση και μόνον των ελλειμμάτων.

Τέλος, αξιολογώντας, οι επιχειρήσεις την προοπτική εξόδου της οικονομίας από την κρίση, η μεγάλη πλειοψηφία μεταθέτει την αισιοδοξία της για μετά το 2014. Η αξιολόγηση αυτή είναι συνυφασμένη τόσο με τις αδύναμες εσωτερικές αναπτυξιακές πολιτικές, όσο και με την απουσία μιας ισχυρής αναπτυξιακής ώθησης προερχόμενης από τις λεγόμενες «δυνατές» οικονομίες, του διεθνούς στερεώματος.