Επιστολή – αναφορά, με αφορμή την απόφαση που τον απομακρύνει από τη διοίκηση του Νοσοκομείου Βόλου, απέστειλε χθες στον υπουργό Υγείας κ. Λυκουρέντζο ο κ. Αριστείδης Ζαχαρόπουλος. Πρόκειται για ένα κείμενο επτά σελίδων με την ένδειξη «Κατεπείγον». Με ένα νομικό, κατά βάση, κείμενο ο κ. Ζαχαρόπουλος υποστηρίζει ότι η απόφαση του υπουργού είναι αντισυνταγματική – έτσι όπως φέρεται από τη σχετική ανακοίνωση που δημοσιοποιήθηκε. Με τα όσα επισημαίνει, επικαλούμενος τη νομοθεσία, θεωρεί πως η απόλυσή του δεν έχει τεκμηριωθεί νομικά, κατ’ επέκταση «μπορεί να μην υπακούσει σε αυτή».
Ζητεί ακόμη ακρόαση από τον υπουργό, προκειμένου να εκθέσει τις απόψεις του και τα επιχειρήματά του, επιμένει όμως να καταγγέλλει ότι η απόφαση για απόλυσή του αζημίως από το Δημόσιο είναι παράνομη ως αντισυνταγματική γιατί παραβιάζει τις διατάξεις των παραγράφων 4 και 6 του άρθρου 103 του Συντάγματος.
Ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι παραβιάζει την παράγραφο 7 του άρθρου 7 του Ν. 3329/2005, που αναφέρει αυτολεξεί: «7… Επιτρέπεται η πρόωρη λήξη της θητείας των διοικητών και αναπληρωτών διοικητών των Νοσοκομείων, για σπουδαίο λόγο, σχετικό με την άσκηση των καθηκόντων τους, αζημίως για το Δημόσιο, όπως και η απόσπασή τους σε άλλο Νοσοκομείο οποιασδήποτε Υγειονομικής Περιφέρειας για κάλυψη υπηρεσιακών αναγκών, με απόφαση του υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ύστερα από εισήγηση του διοικητή της οικείας Υγειονομικής Περιφέρειας». Επιπλέον, το τέταρτο εδάφιο της παραγράφου 7 του άρθρου 7 του Ν. 3329/2005, αναφέρει αυτολεξεί «7. Με απόφαση του υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης επιτρέπεται η πρόωρη λήξη της θητείας διοικητών και αναπληρωτών διοικητών των Νοσοκομείων, αζημίως για το Δημόσιο, ή η απόσπασή τους, μέχρι τρεις μήνες, σε άλλο Νοσοκομείο οποιασδήποτε Υγειονομικής Περιφέρειας».
Σε άλλη ενότητα της επιστολής, με τίτλο «περί της νομιμότητας υπηρεσιακών ενεργειών» τονίζει – μεταξύ άλλων ότι «η παραπάνω Υπουργική Απόφαση είναι προδήλως αντισυνταγματική και παράνομη και μάλιστα για δύο διαφορετικούς λόγους, και το γεγονός ότι είμαι υπάλληλος Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με θητεία, που απολαύω κατά τη διάρκεια της θητείας μου της συνταγματικής προστασίας της μονιμότητας και επομένως δεν μπορώ να απολυθώ χωρίς απόφαση του υπηρεσιακού συμβουλίου, που αποτελείται κατά τα δύο τρίτα, τουλάχιστον, από μόνιμους υπάλληλους, η οποία προσβάλλεται με προσφυγή ουσίας ενώπιον του ΣτΕ, οφείλω να μην υπακούσω στο περιεχόμενο της παραπάνω Υπουργικής Απόφασης. Αυτή η στάση μου υπαγορεύεται από το Νομοθέτη ως πλήρης δέσμευση (δεσμία αρμοδιότητα). Μετά τα παραπάνω και στο μέτρο που η βούλησή σας για την πρόωρη λήξη της θητείας μου είναι σταθερή και αμετάβλητη, απομένει να εκδώσετε νέα Υπουργική Απόφαση που θα εκθέτει επείγοντες και εξαιρετικούς λόγους γενικότερου συμφέροντος, σχετικούς με την αναγκαιότητα της πρόωρης λήξης της θητείας μου, ώστε να δύναμαι να υπακούσω στο περιεχόμενό της. Για λόγους στοιχειώδους αξιοπρέπειας (ώστε να μην εκληφθεί ότι μετέρχομαι δόλια πρακτική), σας ενημερώνω εκ των προτέρων, ότι με την έκδοση νέας Υπουργικής Απόφασης προτίθεμαι να αναφέρω αρμοδίως».
Στον επίλογο της επιστολής – αναφορά του κ. Ζαχαρόπουλου γίνεται λόγος στην διοίκηση του Νοσοκομείου Βόλου, που απέφερε οικονομική βιωσιμότητα του Νοσοκομείου χωρίς ρύθμιση χρεών. Και καταλήγει: «Από την ανάληψη καθηκόντων μου (12/5/2010) διαπίστωσα μια καθολική και γενικευμένη ανομία στις ενέργειες και δράσεις πολλών μελών του προσωπικού, όχι πάντα από πρόθεση. Δεν υπήρχαν εγκαθιδρυμένες λειτουργικές διαδικασίες και η έννοια της νομιμότητας για κάθε είδους δράσεις και λειτουργίες του προσωπικού ήταν άγνωστη λέξη. Ευνοιοκρατία, απουσία εργασιακής κουλτούρας και ηθικής, ευθεία αμφισβήτηση κάθε είδους ιεραρχίας, προνόμια μέσω αμφισβητούμενης νομιμότητας μετατάξεων, άγονες πολιτικές ή κομματικές ή παραταξιακές αντιπαραθέσεις μεταξύ των εργαζομένων που κατέληγαν και σε προσωπικές έριδες, αλληλομηνυόμενοι εργαζόμενοι, ομάδες ή άτομα που συνδιαλέγονταν με εξωγενείς του νοσοκομειακού περιβάλλοντος παράγοντες, «νομιμοποίηση» μη σύννομων διαδικασιών, εργαζόμενοι απόλυτα έκθετοι απέναντι στη διοίκηση με ψευδείς και συκοφαντικές δηλώσεις, ακόμη και με κλοπές, εργαζόμενοι άφαντοι για χρόνια ή σταθερά φυγόπονοι που απολάμβαναν ένα καθεστώς ιδιότυπης αργομισθίας και στη συνέχεια αναζητούσαν προστασία σε πολιτικά γραφεία και συνδικαλιστικά όργανα, διευθυντές ιατρικών τμημάτων που λειτουργούσαν παρασκηνιακά ως μέλη «κλειστής λέσχης» με δικούς τους κανόνες προσπορίζοντας οφέλη σε συγγενείς και κάθε είδους ευνοούμενους, θεσμικά όργανα που λειτουργούσαν ως μηχανισμοί εξυπηρετήσεων συμφερόντων προσώπων που συνδέονται με συγγενική ή άλλη σχέση με μέλη τους καταστρατηγώντας κάθε αξιοκρατία και ισότητα ευκαιριών, επαγγελματικά και επιστημονικά ακυρωμένοι νέοι ιατροί επιμελητές Β’ (επειδή αυτή ήταν η βούληση του συντονιστή/διευθυντή τους), συνδικαλιστές που άσκησαν κερδοσκοπική δραστηριότητα στο όνομα του Συλλόγου Εργαζομένων, συνέθεταν ένα εργασιακό περιβάλλον υψηλής παραβατικότητας. Έχω σαφή επίγνωση, και μπορώ να το τεκμηριώσω, ότι αποτελώ στόχο συντεχνιακών συμφερόντων, επειδή έχω δημόσια εκφράσει την άποψη ότι ή η Ελλάδα θα συντρίψει τις συντεχνίες, ή οι συντεχνίες θα εξαφανίσουν την Ελλάδα», καταλήγει.
Τ. Κ.