Του Θανάση Χ.Σαμαρά
Δεν έχουν συμπληρωθεί ούτε δύο αιώνες από την ημέρα που η Ελλάδα κατέστη ανεξάρτητο κράτος.
Στα 182 χρόνια ελεύθερου βίου η Ελλάδα βρέθηκε πολλές φορές μπροστά σε κρίσιμα σταυροδρόμια, απέναντι σε σκληρά διλήμματα και εκβιασμούς. Τις περισσότερες φορές τα κατάφερε. Δύο ήταν οι πλέον κρίσιμες επιλογές:
Η πρώτη το 1912: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος προετοίμασε, σχεδίασε και εφάρμοσε μία πολιτική συμμαχιών εντός και εκτός της χώρας με αποτέλεσμα η Ελλάδα να επεκταθεί από τη Λάρισα ώς τον Έβρο και σχεδόν στο σύνολο των νησιών του Αιγαίου.
Η δεύτερη το 1940 με το Όχι του Μεταξά. Ειρήσθω εν παρόδω ο Μεταξάς, στην απαίτηση – πρόκληση των Ιταλών, είπε όχι μόνος στο δωμάτιο – βιβλιοθήκη του σπιτιού του. Ούτε υπουργικό συμβούλιο ζήτησε να συγκαλέσει, ούτε στο λαό απευθύνθηκε.
Το σημερινό διακύβευμα είναι μεγαλύτερο από εκείνο του εμφύλιου πολέμου. Τότε ήταν γνωστή εκ των προτέρων η έκβαση. Οι ΗΠΑ στήριζαν τις κυβερνητικές δυνάμεις, οι Σοβιετικοί ήταν ουδέτεροι έως αδιάφοροι για την τύχη των αριστερών.
Αύριο κρίνεται αν θα παραμείνουμε στην Ευρώπη ή θα ξαναγυρίσουμε για πολλά χρόνια στα Βαλκάνια και ό,τι συνεπάγεται για τη Δημοκρατία, την κοινωνία και την οικονομία.
Παραβλέπεται στο δημόσιο διάλογο, αλλά είναι υπαρκτό το εθνικό πρόβλημα που προκύπτει για μια χρεοκοπημένη χώρα που περιβάλλεται από κράτη που ποτέ δεν έκρυψαν τις επεκτατικές εις βάρος της βλέψεις.
Ο πρωθυπουργός στις τηλεοπτικές του εμφανίσεις κατά τις τελευταίες ημέρες, μας διαβεβαίωνε ότι εντός 48 ωρών – μετά το δημοψήφισμα – θα υπογράψει νέα συμφωνία και ότι εγγυάται ο ίδιος προσωπικά τις καταθέσεις των Ελλήνων.
Ας σχολιάσουμε. Τις εγγυήσεις πρώτα: Εάν αύριο πλειοψηφήσει το «όχι» οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, διακόπτουν προσωρινά κάθε επικοινωνία. Συνεπώς, εάν η ΕΚΤ δεν χρηματοδοτήσει τις ελληνικές τράπεζες ποιος θα δώσει τα λεφτά; Ο ίδιος ο Τσίπρας;
Μόνο βλάκες δεν αντιλαμβάνονται και οι οπαδοί της δραχμής με πολλά χρήματα στο εξωτερικό κάνουν πως δεν αντιλαμβάνονται, ότι τα τελευταία αποθέματα των τραπεζών και κατ’ επέκταση των ΑΤΜ εξαντλούνται το πολύ ώς το πρωί της Δευτέρας. Δεν πρόκειται να ανοίξουν οι τράπεζες αμέσως και πάντως όχι πριν την επίτευξη συμφωνίας. Το παραδέχονται και οι υπουργοί. Και αν ανοίξουν χωρίς να έχει επιτευχθεί συμφωνία, θα ανοίξουν κάποια στιγμή με νέο νόμισμα, τη δραχμή.
Ας δούμε και την πρωθυπουργική διαβεβαίωση ότι θα πετύχει συμφωνία εντός 48 ωρών, ακόμη και αν υπερισχύσει το «όχι».
Σύμφωνα με όλες τις δηλώσεις, αποφάσεις, διακηρύξεις, κανόνες και νομικές δυνατότητες των Ευρωπαίων το ενδεχόμενο να επέλθει αμέσως συμφωνία είναι ανύπαρκτο. Ούτε συνομιλίες δεν πρόκειται να αρχίσουν αμέσως.
Υπάρχει δε το εξής ενδεχόμενο. Στον κ. Τσίπρα που θα επικαλεστεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος να τον προτρέψουν οι Ευρωπαίοι να γυρίσει στην Αθήνα, να κάνει νέο δημοψήφισμα την Κυριακή 12 Ιουλίου. Δημοψήφισμα που θα ζητάει από τη Ρωσία να μας δανείσει 30 δισ. χωρίς ανταλλάγματα. Να μεταβεί στη Μόσχα μετά και τη νέα νωπή εντολή ο πρωθυπουργός και να πει στον Πούτιν ότι ο ελληνικός λαός αποφάσισε να μας δώσει δάνειο. Αστεία πράγματα.
Και είναι απορίας άξιο πώς ένα τμήμα του λαού αποδέχεται ακόμη την κοροϊδία.
Δεν ήταν ο κ. Τσίπρας που έλεγε λίγες μέρες πριν ότι αποκλείει δημοψήφισμα ή εκλογές;
Δεν ήταν η κυβέρνησή του που έλεγε το Φλεβάρη ότι δεν θέλει να λάβει ούτε τις δόσεις του δανείου που καθυστερούσαν από το καλοκαίρι του 2014;
Δεν ήταν ο κ. Τσίπρας που έλεγε ότι θα καταργήσει σε μία μέρα το μνημόνιο, τον ΕΝΦΙΑ, ότι θα χτυπάει τα νταούλια και θα χορεύουν πεντοζάλη οι Ευρωπαίοι; Δεν ήταν υπουργοί που από τον Απρίλιο μας διαβεβαίωναν σχεδόν κάθε μέρα ότι η συμφωνία υπογράφεται οσονούπω;
Δεν ήταν η κυβέρνησή του που επανασύστησε την ΕΡΤ και προσέλαβε χιλιάδες τη στιγμή που τα νοσοκομεία δεν διαθέτουν το αναγκαίο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό;
Δεν ήταν τέλος ο πρωθυπουργός, ο οποίος έβαλε φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του στην κυβερνητική πρόταση για ένα νέο μνημόνιο ύψους 8 δισ.
Τα είπε καλύτερα από όλους ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Χρυσόγονος. Απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό και ασκώντας κριτική στις επιλογές και τακτικές της κυβέρνησης προέβλεψε ότι η Ελλάδα θα μετατραπεί σε μία χώρα ελαφρώς χειρότερη από τη Ζιμπάμπουε. Με μαθηματική ακρίβεια εκεί οδηγούμαστε.
Ας παραβλέψουμε τον έντονα διχαστικό λόγο της προέδρου της Βουλής. Τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις ως προς τη διακήρυξη και υλοποίηση του δημοψηφίσματος (Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου – ασαφές ερώτημα – η άρνηση να προηγείται της κατάφασης και άλλα πολλά). Όποιος αμφιβάλλει μπορεί να διαβάσει τις δηλώσεις και τα άρθρα δύο κορυφαίων συνταγματολόγων. Του αριστερού Αντώνη Μανιτάκη και του Νίκου Αλεβιζάτου.
Να μνημονεύσουμε μόνο τέσσερα γεγονότα που συνέβησαν μόλις προχθές Πέμπτη.
1ον Υποδεχόμενος τον πρωθυπουργό στο Πεντάγωνο ο Πάνος Καμμένος ανενδοίαστα και ανερυθρίαστα δήλωσε ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις εγγυώνται τη σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας. Ως γνωστόν την ευθύνη αυτή -εκ του Συντάγματος- έχει η Αστυνομία. Ο στρατός οφείλει να μας προστατεύει από εξωτερικούς εχθρούς. Και ευτυχώς από το 1974 βρίσκεται μόνο στους στρατώνες. Μας απειλεί ο Καμμένος με εθνικολαϊκιστική χούντα; Και γιατί δεν τον αποδοκιμάζει ο κ. Τσίπρας; Και γιατί σιωπούν υπουργοί και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ;
2ον Ο Γιάνης Βαρουφάκης απαντώντας σε ερώτηση ξένου δημοσιογράφου είπε πως για τον ίδιο είναι ανάρμοστο να σταθεί στην ουρά των ΑΤΜ. Τέτοιο φτύσιμο προς τους ανθρώπους του μόχθου και απομάχους της ζωής που συνωστίζονται στις τράπεζες δεν έχει ξαναγίνει. Και εκτοξεύει τα βρώμικα σάλια του ο άνθρωπος που έκλεισε τις τράπεζες.
3ον Ο υπουργός Υγείας κ. Κουρουμπλής διόρισε τον ανιψιό του στο νοσοκομείο ΕΛΠΙΣ. Λίγες μέρες πριν να θυμηθούμε ότι διορίστηκε ο σύντροφος της κ. Δούρου διευθύνων σύμβουλος της ΕΔΟΕΑΠ. Τέτοια ξεδιαντροπιά!
4ον Ο πρόεδρος των ΕΛ.ΠΕ. αύξησε το μισθό του με τη σύμφωνη γνώμη του αγωνιστή κ. Λαφαζάνη από 180.000 ευρώ ετησίως στις 300.000 ευρώ. Ευτυχώς υπήρξαν αντιδράσεις και υπαναχώρησε. Τέτοια πρόκληση προς τους Έλληνες που υποφέρουν από την κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερά».
Δεν είναι παντός καιρού, είπε ο κ. Τσίπρας. Είναι. Τον διαψεύδουν οι έξι μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και πήρε πίσω όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις και σχεδόν όλες τις προγραμματικές εξαγγελίες. Και πρότεινε ο ίδιος μνημόνιο και χόρεψε αυτός αντί να χορέψουν οι Ευρωπαίοι όπως υποσχέθηκε.
Και στο τέλος επειδή ο ίδιος κουράστηκε να χορεύει έβαλε τον ελληνικό λαό να χορέψει. Πάνω στο χείλος του γκρεμού.
Πέφτουμε και θα σταματήσουμε την καθοδική πορεία αν αναρωτηθούμε: Πότε ήμασταν καλύτερα; Στις 31 Ιανουαρίου 2015 ή σήμερα;
Και ας μην πει κανείς ότι για όλα φταίνε οι προηγούμενοι. Για πολλά φταίνε οι κυβερνήσεις Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά – Βενιζέλου όχι όμως για τη σημερινή μας κατάντια. Και μακάρι όλο το παλαιό πολιτικό προσωπικό, δεξιό, κεντρώο, αριστερό να πάει σπίτι του.
Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ οδήγησαν τον ελληνικό λαό να ζει ένα δράμα. Ο κ. Τσίπρας όμως φιλοδοξεί να οδηγήσει το λαό στην απόλυτη τραγωδία.
Σήμερα πρέπει να σκεφτούμε πού πηγαίνουμε χωρίς την Ευρώπη. Λιτότητα θα έχουμε έτσι ή αλλιώς, αφού ήμαστε χρεοκοπημένοι. Επιδίωξη πρέπει να είναι δίκαιη λιτότητα. Να σκεφτούμε ότι γινόμαστε χλεύη των γειτόνων μας. Ο Αλβανός Ράμα απαιτεί και απειλεί. Η Τουρκία δηλώνει έτοιμη να μας βοηθήσει!
Οι απαντήσεις στο δημοψήφισμα είναι αυτές που στην ουσία αυτό ζητάει: Ευρώπη ή δραχμή; Λιτότητα ή κόλαση; Ενότητα ή διχασμός;
Περνάμε δύσκολες στιγμές εδώ και πέντε χρόνια.
Και βρισκόμαστε σε ελεύθερη πτώση τις τελευταίες μέρες.
Θα προσπαθήσουμε να πιαστούμε από κάποιο κλαδάκι έστω ή προσευχόμενοι θα πεθάνουμε, επειδή κάποια στιγμή πιστέψαμε ότι η πραγματικότητα αλλάζει με εφόδους σε ανύπαρκτα χειμερινά ανάκτορα;
Με το «όχι» ο αργός θάνατος επισπεύδεται. Με το «ναι» εξακολουθούμε να παλεύουμε για να ζήσουμε.
Να ζήσουμε εμείς, η Δημοκρατία, η Ελλάδα ως σύγχρονο κράτος κομμάτι της προοδευτικότερης από οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής πλευράς – οντότητας στον κόσμο.
Το «ΝΑΙ» μπορεί να μας σώσει. Το «όχι» ΟΧΙ.
Υ.Γ. Και για όλους όσοι πιστεύουν όσα λέει ο πρωθυπουργός για το δημοψήφισμα η αλήθεια από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο. Μόλις χθες δήλωσε: «Το πρόγραμμα δεν θα ψηφιζόταν στη Βουλή και θα έπεφτε η κυβέρνηση. Γι’ αυτό προχωρήσαμε σε δημοψήφισμα».