Ζητείται χημεία και ηρεμία

Αν θέλει κανείς να είναι δίκαιος, μόνο απογοητευτική μπορεί να χαρακτηρίσει την πρεμιέρα του Ολυμπιακού Βόλου στο πρωτάθλημα της Football League, καθώς ηττήθηκε εντός έδρας από μια ομάδα που δεν συμπεριλαμβάνεται στα φαβορί για την άνοδο, ενώ η γενικότερη αντίδρασή του στο 0-2 που διαμορφώθηκε από νωρίς κυμάνθηκε από ασθενική έως ανύπαρκτη.

Ο νέος Ολυμπιακός Βόλου του Νίκου Παντέλη μας έδειξε εξ αρχής ότι θα προσέχει την άμυνά του περισσότερο από την περυσινή ομάδα και παρότι το 0-2 δεν το δείχνει, εγώ δεν διαπίστωσα κάποια δυσλειτουργία στην αμυντική τετράδα της ομάδας. Αν και θεωρώ πιο λειτουργικό ένα σχήμα με τον Ζέρη ως δεξιό μπακ και το Λευτέρη Γιαλούση, ο οποίος ούτε στα καλά του χρόνια στον Εργοτέλη δεν διακρίνοταν για τις δημιουργικές του αρετές, σαν στόπερ, νομίζω ότι η λειτουργία της άμυνας είναι η τελευταία από τις σκοτούρες του Νίκου Παντέλη μετά το ματς.

Το πρώτο γκολ είναι απότοκο ενός ατομικού λάθους, από αυτά που οι προπονητές θέλουν να αποφεύγονται, αλλά με μαθηματική βεβαιότητα γίνονται σε κάθε ματς και φυσικά της άψογης εκμετάλλευσής του από τον σκόρερ Οικονόμου.

Το δεύτερο γκολ της Ζακύνθου, πέρα από την απίθανη εκτέλεση του Τσόπελα και την μικρή αδράνεια του Κολίτση, προέρχεται περισσότερο από την αργή αντίδραση στο αμυντικό τρανζίσιον των παικτών της μεσαίας γραμμής που δίνει πολύ χώρο στο δεξί μπακ της Ζακύνθου. Αυτό ακριβώς είναι ένα σημείο προβληματισμού, καθώς το βλέπαμε και πέρυσι, αλλά αφορά τη συνολική λειτουργία της ομάδας και όχι τη ζώνη της ερυθρόλευκης άμυνας.

Αναλυτικά στο goalpost.gr