Της Άννας Μαρίας Κουτσιρίμπα – Σεμιλιέτωφ,
φιλολόγου – συγγραφέα*
Η Δημοκρατία της Λιθουανίας είναι μια μικρή χώρα της Βορειοανατολικής Ευρώπης, μία από τις τρεις χώρες της Βαλτικής με περίπου τρία εκατομμύρια κατοίκους και πρωτεύουσά της το Βίλνιους στη συμβολή των ποταμών Βίλνια και Νέρις, με μόλις μισό εκατομμύριο πληθυσμό.
Το Βίλνιους έγινε πρώτη φορά πρωτεύουσα της Λιθουανίας το 1323 από τον Μεγάλο Δούκα Γκεντιμίνας και είναι χτισμένο στον ομώνυμο λόφο που έχει λίγα μέτρα υψόμετρο, μόλις 184. Με τα τείχη του και την τάφρο προστάτευε τον πληθυσμό του από τους ιππότες του Τευτονικού Τάγματος. Όταν τους νίκησε τον 15ο αιώνα άρχισε να επεκτείνεται προς τον νότο προς τη σημερινή Παλιά Πόλη. Με την πάροδο των αιώνων όμορφα κτήρια γοτθικού ρυθμού άρχισαν να κτίζονται, ανεγέρθηκε καθεδρικός ναός και το 1579 ιδρύεται και το πανεπιστήμιο. Κατά τον 19ο αιώνα δημιουργήθηκε σιδηροδρομικό δίκτυο και γίνεται σημαντική πόλη για τους Εβραίους. Μάλιστα ονόμαζαν το Βίλνιους ως τη «Ιερουσαλήμ του Βορρά». Από το 1919 ώς το 1939 την πόλη την κατείχε η Πολωνία. Κατά τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο καταλήφθηκε από τους Γερμανούς. Η ανακατάληψή της από τον Κόκκινο Στρατό διήρκησε έξι μέρες με πολλούς νεκρούς και αρκετές υλικές ζημιές. Ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Σοβιετική Ένωση το 1991 και τρία χρόνια αργότερα η Παλιά Πόλη πέρασε στον Κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Το 2004 έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το 2009 διετέλεσε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Είναι μέλος στο ΝΑΤΟ και από το 2015 νόμισμά της είναι το ευρώ.
Το εθνόσημο της Λιθουανίας δείχνει έναν έφιππο ιππότη με σπαθί και ασπίδα και από το 15ο αιώνα αποτελεί το επίσημο εθνόσημο της χώρας.
Καθώς προσγειωνόμαστε παρατηρούμε μια χώρα με πολλά δάση και πεδιάδες. Το 1/3 της χώρας αποτελείται από δάση απέραντης ομορφιάς. Το Βίλνιους είναι μια καταπράσινη πρωτεύουσα με πολλά πάρκα που χαρίζουν απίστευτη ηρεμία. Θα ανέβουμε στον λόφο Γκεντιμίνα όπου θα δούμε τον ομώνυμο πύργο που αποτελεί σύμβολο της πόλης με τη σημαία της Λιθουανίας να κυματίζει. Πήρε το όνομά του από τον ιδρυτή του Βίλνιους και τις οχυρώσεις του ομώνυμου κάστρου. Βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο πάνω από την πόλη με πανοραμική θέα προς τους δυο ποταμούς της πρωτεύουσας τον Νέρις και τον Βίλνια. Ο πύργος ολοκληρώθηκε στις αρχές του 15ου αιώνα, αλλά ξαναχτίστηκε στις αρχές του 20ού. Εκεί θα περάσουμε στο Μουσείο του Κάστρου που λειτουργεί από το 1960 και αποτελεί Μουσείο Ιστορίας. Μπορούμε να ανέβουμε στην κορυφή του που έχει μοναδική θέα, ενώ στο μουσείο έχουμε τη δυνατότητα να δούμε έκτος από τα διάφορα αντικείμενα και εξοπλισμό του Κάστρου, αρκετό φωτογραφικό υλικό για το πώς ήταν το Βίλνιους κατά την πάροδο των αιώνων. Δεν είναι ο ψηλότερος λόφος της χώρας, πιο ψηλός είναι ο λόφος των Τριών Σταυρών.
Καθώς κατηφορίζουμε από το κάστρο θα συναντήσουμε και ένα κιγκλίδωμα γεμάτο με κλειδαριές, αγαπημένο τα τελευταία χρόνια σε πολλές πόλεις της Ευρώπης, όπου οι ερωτευμένοι κλειδώνουν την αγάπη τους χαράζοντας στις κλειδαριές τα ονόματά τους και πετούν το κλειδί στο κενό για να είναι για πάντα μαζί!
Η πόλη διέθετε δέκα πύλες, αλλά τον 18ο αιώνα καταστράφηκαν όλες και η μοναδική που διασώθηκε μέχρι σήμερα είναι η Πύλη της Αυγής που χτίστηκε στις αρχές του 16ου αιώνα.
Η Πύλη της Αυγής, με το παρεκκλήσι της Παναγίας να βρίσκεται στο κέντρο της, είναι από τα σημαντικότερα θρησκευτικά, ιστορικά και πολιτιστικά μνημεία της πρωτεύουσας. Χτίστηκε τον 16ο αιώνα και σε αυτό θα θαυμάσουμε μια εικόνα της Παναγίας, της Μητέρας του Ελέους, που είναι ορατή και από τον δρόμο από το ανοιχτό παράθυρο. Για αιώνες η εικόνα ήταν ένα από τα σύμβολα πίστης και αντικείμενο λατρείας για τους ρωμαιοκαθολικούς, αλλά και για τους ορθοδόξους κατοίκους. Τους τοίχους τους κοσμούν αφιερώματα, τάματα από προσκυνητές που έρχονται και από γειτονικές χώρες.
Θα διασχίσουμε τη γέφυρα Zverynas με 103 μέτρα μήκος και 11 πλάτος, μια τοξωτή γέφυρα που κατασκευάστηκε πριν από 100 χρόνια. Ένα μέρος της ανατινάχτηκε το 1944, αλλά τελικά ανακατασκευάστηκε και επέζησε και από τους δυο παγκόσμιους πολέμους. Χτίστηκε το 1906 και στην αρχή ονομαζόταν γέφυρα Νικολάι από τον τσάρο Νικόλαο. Επειδή, όμως, ένωνε την πόλη με έναν ιδιωτικό χώρο κυνηγιού μέσα στο δάσος που έφερε αυτό το όνομα, ο Δούκας Ραντβίλα της έδωσε αυτό το όνομα που σήμερα αποτελεί και συνοικία του Βίλνιους. Σήμερα φωτίζεται με έντονα χρώματα κατά τη διάρκεια της νύχτας, αλλά και κατά τις σκοτεινές ώρες στις μέρες του χειμώνα.
Συνεχίζεται…