«Βενετσιάνικες βινιέτες» το πρώτο βιβλίο της Αντωνίας Πανταζοπούλου-Σακελλαρίου

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Κέδρος» το μυθιστόρημα της Αντωνίας Πανταζοπούλου-Σακελλαρίου «Βενετσιάνικες βινιέτες». Η Αντωνία Πανταζοπούλου Σακελλαρίου γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας. Είναι νηπιαγωγός, ζει και εργάζεται στη Λέρο. Οι Βενετσιάνικες βινιέτες είναι το πρώτο της βιβλίο.

«Βενετσιάνικες βινιέτες»
Βενετία 1797. Μια ανάσα πριν την κατάλυση της Δημοκρατίας της Γαληνοτάτης από τον Ναπολέοντα. Ο εβραίος γιατρός Ιωσήφ Λουτζάνι ζει στο γκέτο της πόλης γιατρεύοντας ξεπεσμένους αριστοκράτες και φτωχούς. ‘Όταν οι άθλιες πύλες του αρχαίου χυτηρίου θα γκρεμιστούν εκείνος θα μείνει εκεί, «στην κλειστή καρδιά του Καναρέτζιο, το γκέτο» με την ακλόνητη πεποίθηση πως ο κόσμος δεν θ` αλλάξει ποτέ.
Θεσσαλονίκη 1908. Η πόλη βράζει στον πυρετό της επανάστασης των Νεοτούρκων. Ο Παύλος Ιακωβίδης, έλληνας πρόσφυγας από την Οδησσό θα προσπαθήσει – μάταια κι αυτός – να γράψει τη μικρή του ιστορία παρεμβαίνοντας στα γεγονότα «και να καταφέρει πολλές μικρές μαχαιριές στα πλευρά της εξουσίας» από την επισφαλή θέση του δημοσίου υπαλλήλου στην Οθωμανική αυτοκρατορία που καταρρέει.
Σεβίλλη 1936.Ο Ισπανικός εμφύλιος έχει μόλις αρχίσει. Τον Εστεμπάν Μοράλες τον βρίσκουν στο λιτρουβιό του καρφωμένο μ` ένα μαχαίρι που σκοτώνουν τους ταύρους. Ο μόνος που θα μπορούσε να λυπηθεί γι` αυτόν είναι ο πάδρε Λεόν, ένας «αιρετικός» καθολικός, αν δεν ήταν «φυλακισμένος στον δικό του υποκειμενικό χρόνο, να θρηνεί για τα σκοτωμένα παιδιά της Γκουέρνικα και την πατρίδα του που καιγόταν.
Πελοπόννησος 1964. Η Αμαλία φθάνει με το τρένο στην πόλη που γεννήθηκε αποφασισμένη να ξεχάσει το παρελθόν της που χάνεται στα ζοφερά χρόνια του εμφυλίου. Όταν θα γνωρίσει τον «Χάμφρεϋ» που από παιδί φοβόταν τους βάλτους εκείνος θα την οδηγήσει στην καταστροφή.
Νέα Υόρκη 2007. Η Σιμόν, μια κρεολή μεγαλωμένη στο Νότο, αποφασίζει να σκοτώσει κάποιους αθώους – ενόχους στη συνείδησή της όταν η γιαγιά της πνίγεται στ` αφρισμένα νερά της Κατρίνα στη Νέα Ορλεάνη το 2005. «Η καταιγίδα των καταιγίδων» ξέβρασε όλα τα θυμωμένα καβούρια που τρύπωσαν στο κεφάλι της Σιμόν.
Πέντε νουβέλες με το γκέτο να υπάρχει σαν πραγματικότητα στην πρώτη και σαν συμβολισμός στις επόμενες. Είναι ο προσωπικός εγκλεισμός , η απομόνωση των ηρώων «που έζησαν όσο γραφόταν το βιβλίο» και οι μικρές ιστορίες τους χάνονται μέσα στη μεγάλη ιστορία του κόσμου.