Τρια αδεσποτάκια από το Πήλιο άλλαξαν τη ζωή του ηθοποιού Βασίλη Χαραλαμπόπουλου 

Το όνομά του έχει συνδεθεί με τις τηλεοπτικές και θεατρικές επιτυχίες. Πρόσφατα όμως, ένα εμβόλιο θα συνέδεε το όνομά του με τη ζωοφιλία και τη μεγάλη αγάπη του για τους σκύλους. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και η σύζυγός του ήταν πάντα φιλόζωοι, αλλά δεν είχαν ποτέ στη ζωή τους σκύλο. Όταν πρωτοήρθαν στις Μηλιές, η Χριστίνα ήταν ένα αδέσποτο σκυλί, που το αγαπούσε όλο το χωριό. «Ήταν από τα αδέσποτα σκυλιά, που βρισκόταν στην πλατεία και κυκλοφορούσε παντού. Ονομάστηκε Χριστίνα από τους ανθρώπους του χωριού, όπως και ο αδερφός της Χρήστος, γιατί βρέθηκαν τα Χριστούγεννα», δήλωσε ο κ. Χαραλαμπόπουλος.
Όπως λέει, η Χριστίνα «υιοθέτησε» αυτόν και τη σύζυγό του και όχι το αντίστροφο. «Φτιάχναμε το σπίτι μας και όταν περπατούσαμε στα καλντερίμια, μας έπαιρνε στο κατόπι, μας ακολουθούσε παντού και ήταν σαν να μας έλεγε, ότι θέλει να είμαστε μαζί», σχολίασε.
Το βράδυ, είτε κοιμόταν στο σπίτι του ή σε ξενώνα, η Χριστίνα κοιμόταν στο πατάκι και τους περίμενε μέχρι το πρωί. Λίγο πριν καταφέρουν να την πάρουν μαζί τους στην Αθήνα, η Χριστίνα χάθηκε. «Είχαμε κάνει όλα τα εμβόλια, την είχαμε στειρώσει. Λίγο πριν φύγουμε, χάθηκε και την ψάχναμε σε όλα τα χωριά, αλλά δεν τη βρίσκαμε», πρόσθεσε.
Όταν πια θεώρησαν ότι δεν θα την έβρισκαν ποτέ, κάτοικοι των Μηλεών χάρισαν στον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και στη σύζυγό του ένα κουταβάκι, που είχε γεννηθεί στο χωριό. Έτσι βρέθηκε μαζί τους η Λου.

Δυόμιση χρόνια μετά κανείς δεν θα περίμενε ότι θα ξαναέβρισκαν το πρώτο τους σκυλί, τη Χριστίνα. «Ήταν συνταρακτική στιγμή, όταν βρέθηκε ξανά η Χριστίνα και έτσι βρεθήκαμε και εμείς με δύο σκύλους στο σπίτι».
Το καλό στην περίπτωση του γνωστού ηθοποιού …τρίτωσε και μάλιστα με επεισοδιακό τρόπο και η είδηση έκανε κυριολεκτικά τον γύρο της Ελλάδας.
Τον Μάιο, βρέθηκε με τη σύζυγό του στο Κέντρο Υγείας Αργαλαστής, για να εμβολιαστεί για τον κορωνοϊό. Στην επιστροφή, όπως συνήθως, είχε πάρει κονσέρβες για να ταΐσουν τα αδέσποτα σκυλάκια, που συναντούν στον δρόμο. Έτσι έγινε λίγο έξω από την Αργαλαστή, ωστόσο όταν η σύζυγός του πήγε να πετάξει στον κάδο ανακύκλωσης τα άδεια κονσερβοκούτια, άκουσε το κλάμα ενός κουταβιού. Έτσι μαζί της άρχισαν να αδειάζουν το κάδο, για να φτάσουν το κλάμα. «Είδαμε τη μουσούδα της, να είναι σφηνωμένη κάτω από πεταμένα σκουπίδια. Συγκλονιστήκαμε και την πήραμε μαζί μας».
Αν και επρόκειτο να χαρίσουν το κουτάβι σε άλλη οικογένεια, την ερωτεύτηκαν, όπως λέει ο ίδιος, και αποφάσισαν να την κρατήσουν. «Ονομάσαμε το κουτάβι Σφήνα, γιατί μπήκε σαν σφήνα στη ζωή μας», ανέφερε. Πλέον ζουν μαζί με τα τρία θηλυκά σκυλάκια τους, ακόμα και στο διαμέρισμα στην Αθήνα. «Δεν έχουν απαιτήσεις. Θέλουν μόνο αγάπη. Νιώθουν ευτυχισμένα μόνο και μόνο που είμαστε μαζί τους», τόνισε.

Υπογράμμισε ότι ο σκύλος είναι σαν ένα παιδί, αλλά θα παραμείνει για πάντα έτσι, ενώ το μόνο που ξέρει, είναι να δίνει την αγάπη του. «Δεν είναι κάτι που το παίρνεις και όταν το βαριέσαι ή το δίνεις ή το πετάς. Είναι μια ευθύνη, που σε γεμίζει με μεγάλη χαρά. Είναι συνταρακτικό και τρομερά λυπηρό το να βλέπεις ότι μπορούν κάποιοι να πετάξουν τα κουτάβια σε έναν κάδο, για να χαθούν για πάντα. Ούτε καν να τα αφήσουν ελεύθερα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι αίσθηση μπορεί να έχουν κάποιοι, νομίζοντας ότι είναι πράγματα και όχι ψυχές», κατέληξε.