Τοσκάνη: Μοντεκατίνι – Η διάσημη λουτρόπολη

Της Άννας Μαρίας Κουτσιρίμπα – Σεμιλιέτωφ,
φιλολόγου – συγγραφέα*

Το Μοντεκατίνι Τέρμε είναι ένας ιταλικός δήμος στην επαρχία της Πιστόια, στην περιφέρεια της Τοσκάνης. Βρίσκεται πολύ κοντά στη Φλωρεντία, στην Πίζα, στη Λούκα και είναι μια από τις πιο όμορφες και μεγάλες λουτροπόλεις της Ευρώπης. Έχει αναγνωριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 2021. Η περιοχή κατοικούνταν στην αρχαιότητα, πιθανότατα κατά την παλαιολιθική και τη μεσολιθική εποχή, όπου φέρεται να υπήρχαν μικροί οικισμοί και αργότερα έγινε γνωστή κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, όπου ο Αυτοκράτορας Τίτος Λίβιος περιγράφει την περιοχή ως ελώδη, όταν πέρασε από εκεί ο Αννίβας. Κατά τον Μεσαίωνα ο πληθυσμός του είχε να αντιμετωπίσει τους πολέμους, αλλά και πολλές επιδημίες, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να μετακινηθεί στους γύρω λόφους. Την εποχή των Μεδίκων ο Cosimo dei Medici ήταν εκείνος που έδωσε εντολή να κατασκευαστεί μια γέφυρα για να μπορέσει να περάσει πάνω από την ελώδη περιοχή και τα λασπωμένα νερά, καθώς η Φλωρεντία είχε αρκετές οικονομικές δοσοληψίες με την περιοχή. Το Μοντεκατίνι είναι γνωστό για τα ιαματικά λουτρά του από την εποχή των Ρωμαίων. Σήμερα είναι από τις πιο δημοφιλείς λουτροπόλεις της Ιταλίας.

Η ιδέα για την εκμετάλλευση των ιαματικών μεταλλικών νερών και η μετέπειτα εξέλιξή του, οφείλεται στη διορατικότητα του Μεγάλου Δούκα Πιέτρο Λεοπόλντο της Λωρραίνης, ο οποίος διείδε το μέλλον του τόπου ως λουτρόπολη. Υπάρχουν μάλιστα έγγραφα που μαρτυρούν πως η παρουσία του πρώτου σπα οργανώθηκε το 1477. Έτσι σταδιακά γίνεται ο παράδεισος που φιλοξενούσε προσωπικότητες όχι μόνο της Ιταλίας, αλλά και όλου του κόσμου που απολάμβαναν τις θεραπευτικές ιδιότητες των νερών. Ανάμεσά τους ο Τζουζέπε Βέρντι, ο Τζιάκομπο Πουτσίνι, ο Ρίχαρντ Στράους, ο Βιτόριο Εμανουέλλε Β’.

Η πόλη διαθέτει δύο σιδηροδρομικούς σταθμούς. Ο πρώτος λειτούργησε το 1853, αλλά ανακαινίστηκε και εγκαινιάστηκε το 1937. Βρίσκεται στην πλατεία Ιταλίας, στην είσοδο της πόλης και τον ιστορικό σιδηρόδρομο με τελεφερίκ που είναι ηλικίας πάνω από εκατό ετών και συνδέει το Μοντεκατίνι Τέρμε με το Μοντεκατίνι Άλτο.
Θα αρχίσουμε την περιήγησή μας από την οδό Τζουζέπε Βέρντι, που είναι μια ευθεία στο κέντρο της πόλης από την Πλατεία του Λαού μέχρι τα ιαματικά λουτρά. Καθώς τη διανύουμε θα συναντήσουμε αρκετά μνημεία, σύγχρονα αγάλματα και υπέροχα κτίσματα. Ανάμεσά τους το Θέατρο Βέρντι που χρονολογείται στις αρχές του 19ου αιώνα και αποτελεί ένα υπαίθριο μεγάλο θέατρο. Το πρώτο έργο που παίχτηκε ήταν η Αΐντα του διάσημου συνθέτη το 1930. Μετά από 50 χρόνια ανακαινίστηκε και συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι σήμερα. Φιλοξενεί παραστάσεις από μοντέρνα μιούζικαλ και ορχήστρες, αλλά πραγματοποιούνται και διάφορες εκθέσεις πολιτιστικού ενδιαφέροντος, εκθέσεις βιβλίων, φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ώς τα τέλη του Οκτωβρίου. Εξωτερικά και το άγαλμα του μεγάλου συνθέτη. Η πόλη ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στον συνθέτη και έμενε για αρκετό χρονικό διάστημα.

Ένα κτίριο που θα τραβήξει την προσοχή μας είναι το «Περίπτερο των Ταμερίτσι», που ήταν παλαιότερα εργοστάσιο αλατιού, για αυτό λέγεται και το «Περίπτερο των Αλάτων». Βρίσκεται στην είσοδο του Θεάτρου Βέρντι και ήταν ένας χώρος για την πώληση άλατος κατά τον προηγούμενο αιώνα. Είναι γεμάτο με ανάγλυφες παραστάσεις και σήμερα λειτουργεί ως σπα.
Στο παλιό Δημαρχείο απέναντι σχεδόν από το θέατρο στεγάζεται το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης MO.CA. Ένα μουσείο που άνοιξε το 2012 και εκθέτονται σε αυτό έργα διάσημων καλλιτεχνών. Χτίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα στη θέση που ήταν οι στάβλοι του Μεγάλου Δούκα.
Απέναντι από το Δημαρχείο το Βασιλικό Πάρκο με το Μνημείο Πεσόντων (Μonumento ai Caduti della Prima Guerra Mondiale), να αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο. Ένα όμορφο μνημείο που ανεγέρθηκε το 1925 από τον Ιταλό καλλιτέχνη Τζουζέπε Πετρόνι για τους πεσόντες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, που έχει ανακαινιστεί πρόσφατα. Αποτελείται από ένα βάθρο, όπου στο κάτω μέρος του υπάρχει σχετική επιγραφή και στη συνέχεια υψώνεται μία στήλη με τέσσερις περήφανους αετούς στην κορυφή. Μια όμορφη σύνθεση όπου στο κέντρο της διακρίνεται ένας έφιππος πολεμιστής που περιβάλλεται από άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά, απεικονίζοντας την τραγικότητα του πολέμου και τα αθώα θύματα.
Εδώ λειτουργεί και το λούνα παρκ της πόλης με την τεράστια ρόδα να κάνει την εμφάνισή της σε όλη την περιοχή.

Πιο κοντά στην Πλατεία του Λαού το ταχυδρομείο όπου μπορούμε να θαυμάσουμε τα βιτρό του Ιταλού καλλιτέχνη Galileo Chini.
Η πόλη διαθέτει αρκετούς κινηματογράφους για τους επισκέπτες της. Μπροστά από το Cinema Teatro Imperial θα συναντήσουμε το μνημείο του Πουτσίνι, ο οποίος αναπαρίσταται καθήμενος σε ένα παγκάκι και περιμένει να καθίσουν πλάι του τουρίστες για μία φωτογραφία. Το μνημείο το δώρισε στην πόλη ένας Ρώσος καλλιτέχνης και γλύπτης, για να τιμήσει τη διαμονή του διάσημου συνθέτη.
Ένας ακόμη κινηματογράφος ο Excelsior Cinema Multiplex στην ίδια κεντρική περιοχή και αρκετοί ακόμη. Πραγματικά με εξέπληξαν τόσοι κινηματογράφοι σε μια μικρή πόλη.
Συνεχίζεται…
*Οι φωτογραφίες είναι του Μιλτιάδη και του Γιώργου Σεμιλιέτωφ